Ο Νίκος Παπαδόπουλος γράφει στο AllAboutARIS για την νίκη που… φέρνει τον ΑΡΗ στην 5η θέση, την δικαίωση για Ντουρμισάι και την συνέχεια της ομάδας.
Πριν δύο μέρες είχαμε στην Αθήνα αυτήν την συνάντηση κορυφής και… υποχρέωσης στην Αθήνα, ανάμεσα στους παράγοντες τεσσάρων μεγάλων ομάδων της Ελλάδος. Το Big-4, όπως καθιερώθηκε από κάποιους.
Επί της ουσίας βέβαια δεν έγινε και κάτι. .Και αποδεικνύεται από την επόμενη μέρα αυτού του ραντεβού. Το βασικό πρόβλημα είναι δύο ομάδες και παιχνίδια εξουσίας. Όμως αλλού θέλω να καταλήξω.
Μία μέρα μετά η νίκη του ΑΡΗ -και του Παναθηναϊκού βέβαια- διαμόρφωσε μία βαθμολογική εικόνα στην οποία μετά από αρκετό καιρό αποτυπώνεται η πραγματικότητα όσον αφορά τις παραδοσιακές δυνάμεις του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Παναθηναϊκός και ΑΡΗΣ καταλαμβάνουν τις πρώτες πέντε θέσεις του βαθμολογικού πίνακα. Δηλαδή το Big-5!
Μπορεί βέβαια η εικόνα αυτή να αλλάξει στην συνέχεια. Να υποχωρήσει ο Παναθηναϊκός στην 6η θέση ή ακόμα και ο ΑΡΗΣ. Μπορεί να βρεθούν προσωρινά εκτός 6άδας. Ποιος ξέρει… Αυτήν την στιγμή όμως η βαθμολογία θυμίζει κάτι σε συγκεκριμένες πλευρές -ΜΜΕ, παράγοντες, κλπ.- οι οποίες πασχίζουν για να βγάλουν τον ΑΡΗ από το “κάδρο” των μεγάλων του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και δεν είναι μόνο η βαθμολογία αλλά και η δυναμική των ομάδων αυτών. Ο κόσμος που έχουν από πίσω τους.
Δυστυχώς στην Ελλάδα η δυναμική μετριέται σε ευρώ. Ή και ρούβλια ενίοτε. Μιλάει το χρήμα. Ναι οκ, ο Καρυπίδης δεν έχει το ίδιο πορτοφόλι με τους υπόλοιπους. Με αυτό το πορτοφόλι όμως έχει τον ΑΡΗ 5ο και στα προημιτελικά. Και με εχθρική διαιτησία σε πολλά από τα φετινά ματς. Στο πρωτάθλημα αλλά και στο Κύπελλο.
Για να βρίσκεται ο ΑΡΗΣ στην 5η θέση, έπρεπε να κερδίσει την Ξάνθη όπως και έπραξε. Δύσκολα αλλά αποτελεσματικά, σε ένα παιχνίδι του οποίου η εικόνα για 45 λεπτά “έγερνε” την πλάστιγγα προς το 0-0.
Ο ΑΡΗΣ πίεζε, η Ξάνθη κρατούσε. Είχαμε επσιημάνει ότι θα ήταν ένα πολύ διαφορετικό ματς από αυτά του Κυπέλλου.. Η Ξάνθη θα έπαιζε πολύ πιο αμυντικά, όπως και έκανε, ώστε να περιορίσει την ποιότητα και το παιχνίδι του αντιπάλου της.
Αν συνδυάσεις το… λεωφορείο της Ξάνθης με την κόπωση του ΑΡΗ κα την έλλειψη κλασσικού φορ, έχεις το χθεσινό αποτέλεσμα. Ειδικά από την στιγμή που έτσι κι αλλιώς ο ΑΡΗΣ δυσκολεύεται συνήθως όταν αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις.
Η απάντηση σε αυτές, είναι η ποιότητα. Όπως του Γκάμα ή του Φετφατζίδη. Ή αυτή της φάσης στην οποία ήρθε και το πέναλτι, από τον εξαιρετικό συνδυασμό Λάρσον και Σάσα σε μικρό χώρο στο δεύτερο ημίχρονο, το οποίο ήταν το… καλό του ΑΡΗ. Στο πρώτο, λίγα πράγματα. Μπλοκαρισμένος ο Φετφατζίδης, αρκετά στατικοί οι μεσοεπιθετικοί, λίγες κινήσεις στα μεσοδιαστήματα και όποτε ο ΑΡΗΣ πήγαινε να κάνει κάτι, ήταν όταν έκλεβε ψηλά αλλά δεν εκμεταλλεύτηκε τις φάσεις που η αντίπαλη άμυνα βρισκόταν σε ανισορροπία. Στο δεύτερο μέρος το γκολ του Γκάμα απλοποίησε αρκετά την διαδικασία, μαζί με την άμεση αντίδραση του Ένινγκ να περάσει τον Ντιγκινί νωρίς στο ματς. Οφείλουμε να του το πιστώσουμε.
Ηταν το πρώτο από τα τρία βήματα του ΑΡΗ για να “κλειδώσει” την τετράδα και να αυξήσει τις πιθανότητές του για την κατάληψη της 4ης θέσης. Τα άλλα δύο θα έρθουν κόντρα σε Παναιτωλικό και Πανιώνιο. Δύο ματς στα οποία ο Ένινγκ θα αναγκαστεί να ανοίξει το ροτέισον στην βασική ενδεκάδα, λόγω τιμωριών και τραυματισμών. Και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τις επιλογές του. Ειδικά μεθαύριο, με την απουσία του Ρόουζ.
Υ.Γ. Στο Κύπελλο, μιας και είχαμε την κλήρωση, το φαβορί είναι ξεκάθαρο αλλά και με δύο δύσκολα παιχνίδια κόντρα στον Ατρόμητο. Υπάρχει διαφορά ποιότητας ανάμεσα σ τις δύο ομάδες, με αυτήν του Περιστερίου να μην παρουσιάζει κάτι ιδιαίτερο φέτος. Ξεκάθαρα στο χέρι του ΑΡΗ λοιπόν…
Υ.Γ.1 Μπράβο σε όσους βρέθηκαν χθες στο γήπεδο. Χρειάζεται όμως πιο μαζική παρουσία. Και να μην ξεχωρίζουμε τα ματς βάσει αντιπάλου.