Ο Νίκος Παπαδόπουλος γράφει στο AllAboutARIS για την ήττα στο Αγρίνιο και τον ΑΡΗ που παραμένει εντός στόχων.
Ο βαθμολογικός πίνακας μπορεί πολλές φορές να αποτελέσει και τον χειρότερο σύμβουλο. Ναι μεν τις περισσότερες φορές ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, όμως όχι πάντα.
Ο ΑΡΗΣ λοιπόν έδινε την εικόνα της ομάδας που πριν το ματς κοίταξε την βαθμολογία. Kοίταξε τις γκέλες ΟΦΗ, Ατρόμητου και μπήκε με την χειρότερη δυνατή νοοτροπία. Δηλαδή αυτήν της υπεροψίας. Ποιότητα; Υπάρχει. Ο Παναιτωλικός; Προτελευταίος. Ε τότε εύκολα-δύσκολα θα κερδίσουμε. Δεν είναι έτσι.
Φυσικά αυτό δεν έγινε επίτηδες. Λειτούργησε υποσεινήδητα. Έστω κι έτσι όμως έκανε ζημιά. Είχες κίνητρο. Να “κλειδώσεις” την 6άδα αλλά δεν το αξιοποίησες. Αυτό δηλαδή που έκανε ο Παναιτωλικός, τον οποίο… έσπρωξε η νίκη του Πανιωνίου. Και ποτέ ΜΑ ποτέ δεν πρέπει να παραβλέπεις το ένστικτο της επιβίωσης το οποίο μπορεί να έχει ο αντίπαλός σου. Δεν γίνεται να το έχουμε εμείς στο μυαλό μας και όχι οι ποδοσφαιριστές.
Ένας ΑΡΗΣ, λοιπόν, χωρίς νεύρο. Χωρίς πάθος. Μόνες εξαιρέσεις για μένα, οι Ντουρμισάι και Σόουζα. Ο 23χρονος φορ ήταν αρκετά θετικός στο πρώτο μέρος και μαχητικός. Το ίδιο μαχητικός ήταν και ο Πορτογάλος, σε έναν ρόλο που δεν του είναι οικείος και στην πρώτη του παρουσία σε βασική ενδεκάδα μετά από εννέα μήνες περίπου.
Από εκεί και πέρα, λίγα πράγματα. Ούτε θέληση, ούτε ένταση, ούτε νεύρο. Αυτά διακρίνονταν κυρίως στον εύκολο τρόπο με τον οποίο ο ΑΡΗΣ “πουλούσε” την μπάλα ή την άνεση που είχε ο Παναιτωλικός στην κυκλοφορία σε αρκετές περιπτώσεις. Πολλά λάθη, δύο από τα οποία αποτέλεσαν την αρχή των γκολ του Παναιτωλικού. Με την διαφορά ότι στο δεύτερο -του Τόνσο- υπήρξε ένα κακό αμυντικό τρανζίσιον και λάθος κίνηση του Κουέστα. Μία λειτουργία η οποία αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή.
Πάντα στα άσχημα αποτελέσματα αγώνων, με υποδιαίστερους αντιπάλους, θα θυμάμαι την προσέγγιση του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Οτι δηλαδή οι στόχοι σου ή οι τίτλοι, όταν είσαι ένα κλαμπ όπως ο ΑΡΗΣ, κρίνονται σε παιχνίδια όπως το χθεσινό. Και όχι στα ντέρμπι. Αυτά τα ματς είναι ένας μικρός κύκλος αγώνων. Σημαντικός μεν αλλά υστερεί από πλευράς βαθμών σε σχέση με τα υπόλοιπα παιχνίδια.
Οταν λοιπόν ο ΑΡΗΣ μάθει να “καθαρίζει” ματς όπως το χθεσινό, είτε θεαματικά, είτε επαγγελματικά, τότε θα αρχίζει να αλλάζει ολοκληρωτικά επίπεδο για να κοιτάξει πολύ πιο πάνω απ’ ότι “βλέπει” τώρα. Καλές οι επιδόσεις του στα ντέρμπι. Εκεί όπου η ομάδα έχει δείξει τις πραγματικές δυνατότητες της. Τι να το κάνω όμως όταν δεν κερδίζει Βόλους, Λάρισες, Πανιώνιους ή Λαμίες;
Προσέξτε όμως. Όλα τα παραπάνω, την ώρα που η ομάδα παραμένει εντός στόχων. Βρίσκεται σε θέση ισχύος για τα πλέι οφ και παράλληλα είναι στα προημιτελικά του Κυπέλλου. Δεν μιλάμε λοιπόν για μία χαμένη χρονιά, επειδή ηττήθηκες στο Αγρίνιο. Αυτό περισσότερο για όσους περιμένουν τέτοιες στιγμές ώστε να σπείρουν την καταστροφολία.
Δεν γίνεται ο Ένινγκ να είναι καλός πριν δύο εβδομάδες και τώρα να είναι κακός. Οπως το ίδιο ισχύει για πολλούς παίκτες που τα… άκουσαν χθες παραπάνω απ’ όσο έπρεπε. Όπως επίσης δεν γίνεται να… νοσταλγούμε τον Σούντγκρεν ή όποιον άλλο δεν παίζει, ενώ πριν λίγο καιρό μιλούσαμε για παίκτες που έχουν πάρει ευκαιρίες αλλά δεν…
Είναι άρρωστο να μπαίνουμε σε αυτήν την διαδικασία όποτε έρχεται ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Να γίνει -επιτέλους- μάθημα στην ομάδα αλλά και σε εμάς. Να αποκτήσει το γκρουπ στην σωστή νοοτροπία. Αλλά να την αποκτήσουμε και εμείς. Οι άσχημες στιγμές στον αθλητισμό πρέπει να σε σκληραίνουν, όχι να σε διαλύουν. Και ειδικά για μία ομάδα που ίσως είναι η ποιο ποιοτική μετά από Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ και ενδεχομένως την ΑΕΚ. Εν θερμώ θα λειτουργήσουμε όλοι μας. Αλλά πάντα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας όλα τα δεδομένα.
Δείτε πόσο ψυχραίμα κινήθηκε ο Χαριστέας με το υγιές μήνυμα που έστειλε αμέσως μετά το τέλος του ματς. Αυτός κι αν ήταν εν θερμώ, αλλά μέσα σε λίγες λέξεις έδειξε στους πάντες την κατεύθυνση στην οποία πρέπει να στρέψουν το βλέμμα τους.
Επίσης, δεν είναι δικαιολογία ότι η ομάδα “κουβαλάει” κόπωση. Είναι όμως ένα δεδομένο για το χθεσινό ματς. Ναι, ισχύει και για άλλες ομάδες αυτό, όμως ο ΑΡΗΣ έχει κάνει μόλις μία μεταγραφή και είμαστε στα τέλη Γενάρη. Και αυτό σημαντικό ως στοιχείο.
Οι παίκτες περίμεναν πως και πως να περάσει το χθεσινό ματς, για να έρθει μία εβδομάδα χωρίς ματς. Πρώτο ρεπό αύριο μετά από έναν μήνα!
Στις απουσίες δεν θα σταθώ τόσο πολύ. Διότι έστω και με τις επιλογές του Ένινγκ να είναι συγκεκριμένες πλέον, πάλι υπάρχει ποιότητα. Ίσως ο Ματίγια να έλειψε λίγο παραπάνω. Οχι επειδή βοηθάει καταλυτικά στην ανάπτυξη του παιχνιδιού -πολλές φορές αργεί- αλλά μιλάμε για έναν παίκτη ο οποίος είναι πιο έμπειρος από τον Μπα.
Θα έρθουν κι άλλα απογεύματα όπως το χθεσινό. Το θέμα για τον ΑΡΗ της φετινής σεζόν αλλά και των επόμενων χρόνων, είναι να τα περιορίσει. Ηρεμία, ανασύνταξη και απαντήσεις με Πανιώνιο και Αστέρα Τρίπολης.
Υ.Γ. Χαμένο το κέντρο με τον Μπα δίπλα στον Σάσα. Αναγκαστικά βέβαια, όμως ο Γάλλος συνεχίζει τις χαμηλές πτήσεις. Υπό κανονικές συνθήκες βέβαια θα είχες μία ακόμη λύση αλλά… .
Υ.Γ.1. Ο Ρόσα λοιπόν… Ο παίκτης που εξετάστηκε το περασμένο καλοκαίρι και άρεσε σε μερίδα των ανθρώπων του ΑΡΗ. Η προηγούμενη κατάσταση όμως τον “έκοψε” ως κάτι μη ιδιαίτερο και φθηνό. Δεν θα με χάλαγε…