Ο Νίκος Παπαδόπουλος γράφει στο AllAboutARIS για την πρόκριση στο Κύπελλο και τον ΑΡΗ που αρνείται να λυγίσει.
Θα χαρούμε για την πρόκριση στα ημιτελικά. Η ομάδα επιστρέφει στην φάση των “4” μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια. Μία δεκαετία αφάνειας στο Κύπελλο.
Είναι κάτι όμως που δεν χρειάζεται παραπάνω πανηγυρισμούς. Αυτούς, ας τους κρατήσουμε για την κατάκτηση του τροπαίου. Αφού πρώτα επιτευχθεί ο στόχος της πρόκρισης.
Δεν γράφω τα παραπάνω για να υποτιμήσω την πρόκριση της ομάδας. Προς Θεού. Αλλά είναι το μέγεθος του κλαμπ που το επιβάλλει.
Η παρουσία του ΑΡΗ στα ημιτελικά και η 5η θέση στο πρωτάθλημα, θεωρητικά για τον ΑΡΗ είναι αυτονόητα. Οχι όμως φέτος. Φέτος έχουν αξία. Φέτος πρέπει να δίνουμε και συγχαρητήρια που και που.
Μην καταγράψουμε πάλι πώς ξεκίνησε η χρονιά από το καλοκαίρι ή πώς συνεχίστηκε τον Ιανουάριο. Ή πως συνεχίζεται ακόμη και τώρα. Είναι γνωστά… Ο ΑΡΗΣ των 14-15 παικτών, χωρίς μεταγραφές τον Ιανουάριο, με σερί ματς, έναν προπονητή που δεν διαχειρίζεται ρόστερ με δικές του επιλογές, με διαιτησίες συνήθως εις βάρος του και χωρίς σταθερότητα στο παιχνίδι του, συνεχίζει να βρίσκεται μέσα στους στόχους του.
Υπό άλλές συνθήκες, επαναλαμβάνω, θα ήταν απόλυτα φυσιολογικό. Ειδικά από τον Ιανουάριο και μετά όμως, ο ΑΡΗΣ πάει κόντρα στην λογική. Οταν όλοι περιμένουν να… σκάσει, αυτός συνεχίζει και τους διαψεύδει. Γιατί; Για την παρέα…
Έχεις ένα γκρουπ παικτών οι οποίοι είναι αρκετά κοντά μεταξύ τους. Έναν διευθυντή ποδοσφαιρικού τμήματος, ο οποίος πέφτει με τα μούτρα πάνω από κάθε ζήτημα στην ομάδα. Ασχολείται με ΟΛΟΥΣ τους ποδοσφαιριστές. Έχει μία πολύ θετική αύρα. Και όλα στους πρώτους μήνες της επαγγελματικής ενασχόλησης με το συγκεκριμένο πόστο.
Έχεις επίσης έναν προπονητή ο οποίος ναι μεν δεν έχει κάνει θαύματα αλλά εχει ελαφρυντικά. Μπορεί επιθετικά ο Ένινγκ να μην έχει αλλάξει ριζικά κάποια πράγματα και να μην έχει σταθερότητα σε αυτό το κομμάτι. Από την άλλη όμως σε συμμάζεψε σημαντικά και τις περισσότερες φορές έχει ισορροπία στην διαχείρισή του. Και σε αυτό τον βοηθάει καθοριστικά ο Τερζής, ο οποίος κάνει πολλά στην καθημερινότητα της ομάδας που δεν φαίνονται.
Στην εξίσωση θα βάλω φυσικά και τον Λάζαρο Βαρδάκη, αφού έχει μερίδιο στην φυσική κατάσταση των παικτών.. Να το ξαναγράψουμε. Ο ΑΡΗΣ δεν είχε θέμα σωματικών δυνάμεων πριν το χθεσινό ματς. Οι μετρήσεις υπάρχουν και μιλούν. Και φάνηκε. Πειρσσότερο πνευματικό ήταν το ζήτημα και σε αυτήν πάτησε η γνώμη μου για το ματς της Τρίπολης.
Παρόλα αυτά οι παίκτες είχαν αρκετά καλή ετοιμότητα σε αυτό το κομμάτι χθες. Όλα όμως περιστρέφονται γύρω από το γκολ του Λάρσον. Η καλύτερη δυνατή εξέλιξη -δηλαδή να προηγηθείς πρώτος- και στο ιδανικό τάιμινγκ. Πριν το 20λεπτο. Άλλαξε όλο το ματς. Ο ΑΡΗΣ μπήκε σε φάση διαχείρισης και έγινε αυτός που έψαχνε κάτι παραπάνω στον χώρο. Ο Ατρόμητος το πάλευε αλλά ανούσια. Δύο ματς και… 1,5 τελική για τους Περιστεριώτες. οι οποίοι προβληματίζουν ακόμα περισσότερο επί εποχής Παντελίδη.
Με όλα τα παραπάνω ως δεδομένα, ο ΑΡΗΣ αγωνιστικά έχει ξεπεράσει τον εαυτό του μέχρι στιγμής. Δεν έχει ξεπεράσει όμως τα όρια της θέλησής του. Αυτή, είναι αστείρευτη. Έχει απλωθεί πάνω από τα αποδυτήρια και την παρέα που έχουν σχηματίσει Χαριστέας, τεχνικό τιμ και παίκτες.
Η παρέα αυτή, λοιπόν, θέλει να τιθασεύσει την λογική. Μένει να δούμε μέχρι που θα φτάσει. Σε πρωτάθλημα και Κύπελλο φυσικά.
Για την ώρα, ας κοιτάξουμε την ΑΕΚ. Υπάρχει κούραση, αλλά μεγάλη όρεξη. Απέναντι βέβαια σε μία Ένωση η οποία έγινε πολύ πιο compact επί Καρέρα και δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα του 1ου γύρου. Είναι σε καλό μομέντουμ αγωνιστικά, πνευματικά και χρειάζεται προσοχή. Ο ΑΡΗΣ των ντέρμπι όμως δεν έχει λόγο να φοβάται. Ειδικά στο “Βικελίδης”. Υπάρχει άλλωστε ακόμα η μαθηματική εξασφάλιση των πλέι οφ και οι δύο αποστάσεις που πρέπει να κρατήσει. Μία από την 6η θέση και μία από την 4η.
Υ.Γ. Ολοι σχολιάζουν το ποδόσφαιρο. Άλλοι ξέρουν και το κάνουν. Άλλοι… νομίζουν ότι ξέρουν. Όποιος δεν έβλεπε τόσο καιρό την απουσία του Ιντέγε και την βοήθειά του στο χθεσινό ματς -τραβάει πάνω του τα στόπερ στο γκολ μεταξύ άλλων- είναι εμπαθής με τον παίκτη. Ο παίκτης, που αν δεν γούσταρε εξαντλούσε τις 40 μέρες που χρειαζόταν να επιστρέψει. Το έκανε νωρίτερα όμως και πίεζε ο ίδιος να παίξει, με μόλις δύο προπονήσεις.
Υ.Γ.1 Οι δηλώσεις του Δεληζήση δεν ήταν τυχαίες. Και ο λόγος πίσω από αυτές, δεν τον αδικεί
Υ.Γ.2. Για αλλού έγινε πρόβλεψη για “επισκέψεις”, αλλού είχε…
Υ.Γ.3. Το γεμάτο γήπεδο την Κυριακή, είναι αυτονόήτο.