The eyes chico, they never lie…

από Νίκος Παπαδόπουλος

Ο Νίκος Παπαδόπουλος γράφει στο AllAboutARIS για την νίκη επί του ΟΦΗ και όσα κρατάει από τον ΑΡΗ της… νέας εποχής.

Στην διάρκεια του χθεσινού ματς, το θέμα συζήτησης ήταν η φοβερή εμφάνιση του Μπρούνο Γκάμα. Μετά το παιχνίδι, ήταν η ματιά του. 

Αυτό το βλέμμα που “έριξε” πριν εκτελέσει το αριστοτεχικό του φάουλ για το 2-1, τείνει να γίνει ακόμα και viral! Τα μάτια του αναβλύζουν αποφασιστικότητα και σιγουριά. Μία ματιά που ο κόσμος θέλει να βλέπει στο πρόσωπο κάθε παίκτη της ομάδας του. 

Ξεκινάμε από τον Μπρούνο Γκάμα, διότι δεν μπορείς να αρχίσεις κουβέντα για το χθεσινό ματς και να μην αναφερθείς πρώτα στον άνθρωπο που ουσιαστικά γύρισε το ματς. 

Ο Πορτογάλος είναι η απάντηση στην ερώτηση για το “κλειδί” του χθεσινού αγώνα. Η ποιότητα. Αυτοί οι παίκτες κλάσης που κάνουν την διαφορά όταν η ομάδα δεν… τραβάει. Όπως χθες δηλαδή. 

Ο ΑΡΗΣ δεν ήταν καλός χθες, για ένα ημίχρονο και κάτι παραπάνω ίσως. Λίγες κλασσικές ευκαιρίες, δυσκολία στην κυκλοφορία και προβλημάτισε απέναντι σε έναν ΟΦΗ που ακολούθησε το πλάνο του. 

Εγώ θα ξαναπώ ότι μακάρι ο ΑΡΗΣ να προσπαθήσει να πλησιάσει το αγωνιστικό πλάνο του ΟΦΗ. Το στρωτό ποδόσφαιρο, με υπομονή, κυκλοφορία της μπάλας σε κλειστούς χώρους και βασιζόμενο όχι τόσο ατομικά σε κάθε παίκτη, αλλά στην λειτουργεία του συνόλου. Απλά μειονεκτεί στις μοναδές και δεν μπορεί να το παρουσιάσει σε μεγαλύτερη διάρκεια. Εκεί δηλαδή που είχε ο ΑΡΗΣ το πλεονέκτημα. 

Οι “κιτρινόμαυροι” εκμεταλλεύτηκαν το κατά πολύ καλύτερο υλικό που διαθετούν και παίκτες “game changers” όπως ο Γκάμα αλλά και ο Φετφατζίδης που έκανε πολύ δουλειά χθες μπροστά αλλά και πίσω. Ηταν αυτό που προέταξε. Η ποιότητά των μονάδων του.

Το δεύτερο ήταν η διάρκεια της ομάδας σε ό,τι έχει να κάνει με την φυσική κατάσταση. Το ματς κυλούσε και ο ΑΡΗΣ συνέχιζε να τρέχει, πιέζοντας ακόμα περισσότερο στο δεύτερο μέρος. Αυτό είναι η δουλειά του περασμένου καλοκαιριού αλλά κυρίως στην διάρκεια της σεζόν και τους τελευταίους μήνες, Οι άνθρωποι της ομάδας διατήρησαν τους παίκτες σε καλά επίπεδα. Και χρεώνεται υπέρ τους, με δεδομένη την εικόνα που είδαμε έπειτα από τρεις περίπου μήνες απραξίας. 

Το τρίτο, που ίσως και να μην το πρόσεξαν πολλοί, είναι η αλλαγή που κάνει ο Ένινγκ στο 63′. Η είσοδος του Μαντσίνι στην θέση του κακού Ιντέγε. 

Δεν ήταν καλός ο Νιγηριανός, όπως δεν ήταν καλός και ο Λάρσον μπροστά. Απλά ο δεύτερος φάνηκε περισσότερο με την είσοδο του Μαντσίνι, αφού το τεχνικό τιμ στόχευσε στην ταχύτητα μπροστά. Υστέρησε στο ύψος αλλά πόνταρε χαμηλά με δύο γρήγορους φουνταριστούς, απέναντι σε ένα αργό δίδυμο στόπερ που είχε ο ΟΦΗ. Με αυτόν τον τρόπο η ομάδα πίεσε κάπως παραπάνω και πήρε επιπλέον μέτρα μπροστά. 

Υπήρχαν σημεία του ματς όπου φάνηκε πόσο επηρέασαν οι αλλαγές στον άξονα μεσοαμυντικά. Δεν ήταν τόσο κακοί οι Σόουζα και Βέλεθ στους ρόλους που τους δόθηκαν. Σε κάποιες φάσεις όμως μου φαινόταν ότι χανόταν η συνοχή σε εκείνο το κομμάτι του γηπέδου, μέχρι που περνούσε η ώρα και βελτιωνόταν… 

Πάνω απ’ όλα όμως ένα “μπράβο” στον Γκάμα, διότι αν δεν ήταν αυτός ίσως τώρα μιλούσαμε διαφορετικά. Είναι όμως εδώ. Και δικαιώνει την Καρυπίδη για την επιμονή του 2018 να τον φέρει, στέλνοντας παράλληλα ένα μήνυμα… ανανέωσης. 

Από σήμερα και τις επόμενες μέρες, περιμένουμε να δούμε τί θα γίνει πάνω και σε αυτό το κομμάτι… 

Προτεινόμενα Άρθρα

ALLABOUTARIS TV! ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 20:00 ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΟΥ ALLABOUTARIS.GR ΣΤΟ YOUTUBE!

X