Ο Νίκος Παπαδόπουλος γράφει στο AllAboutARIS για τον δεύτερο ημιτελικό με την ΑΕΚ, την αλλοίωση από την ΕΠΟ, το κίνητρο και το τακτικό κομμάτι του ντέρμπι πρόκρισης.
Το Σάββατο είχαμε παιχνίδια του μυαλού. Του ΑΡΗ, στην ΑΕΚ. Αυτή την Τετάρτη έχουμε παιχνίδια… πείνας, δίψας. Πείτε το όπως θέλετε. Το έπαθλο της πρόκρισης σε έναν τελικό, δημιουργεί μία ανεξάντλητη όρεξη για όλους μας. Είτε από την μία είτε από την άλλη πλευρ.α
Να περιμένεις τρεις μήνες και με τέτοια λαχτάρα ένα ματς… Και στο τέλος να σου λένε ότι θα γίνει τελικά χωρίς κόσμο.
Ξεκινάμε ξεκαθαρίζοντας κάτι βασικό. Η διοργάνωση έχει ήδη αλλοιωθεί από την πραξικοματική απόφαση της ΕΠΟ, κόντρα στην πλειοψηφία του ελληνικού ποδοσφαίρου και την θετική διάθεση της κυβέρνησης να επιστρέψει ο κόσμος στα γήπεδα.
Από τα άδεια καρεκλάκια, σίγουρα είναι πολύ καλύτερο να έχεις 5 χιλιάδες που ενδεχομένως να φωνάζουν για δέκα. Είναι όμως και το θέμα του δικαιού. Της ηθικής. Και η τωρινή διοίκηση της ΕΠΟ απέδειξε πάλι ότι ούτε αίσθημα δικαίου διαθέτει, ούτε ηθική. Μόνο διάθεση να λειτουργούν ως εντολοδόχοι.
Αυτό απέδειξε και σήμερα, με τον ορισμό ενός μέλους της “Original” ως βοηθό παρατηρητή. Να βάλουμε και τον 4ο Διαμαντόπουλο στο “κάδρο”; Αυτοί, θα έρθουν σε επαφή με τους ξένους διαιτητές. Θα μιλήσουν μαζί τους. Μέχρι εδώ. Μην πούμε κι άλλα. Απλά αλλάξτε τον κ. Σφήκα όσο είναι καιρος.
Ο ΑΡΗΣ λοιπόν, θα πρέπει να είναι πολύ υποψιασμένος. Οι συνθήκες του αγώνα γίνονται όλο και πιο εχθρικές. Από εκεί και πέρα, υπάρχει το αγωνιστικό.
Μιλάμε για ένα διαφορετικό ματς από εκείνο των πλέι οφ. Πιο κλειστό. Με περισσότερο σκοπιμότητα.
Η ΑΕΚ δεν έχει κανένα λόγο να δώσει χώρους. Θα κοιτάξει τα νώτα της και θα προσπαθήσει να “χτυπήσει” στον χώρο.
Ο ΑΡΗΣ επίσης δεν έχει λόγο να ανοιχτεί πολύ από την αρχή. Δεν κυνηγάει ένα εις βάρος του 3-0 όπως με την Μόλντε. Ένα γκολ θέλει. Για αυτό θα είναι καλύτερα να ξεκινήσει κάπως μαζεμένα και στην πορεία του αγώνα -ανάλογα και με την εξελιξη του- να το διαχειριστεί αναλόγως.
Εάν δούμε τελικά το αρκετά πιθανό σενάριο με Ματίγια-Τόνσο στα χαφ, ίσως είναι καλή στιγμή για να αλλάξει το σύστημα αλλά και ένας παίκτης στην επίθεση. Με δύο επιθετικογενή χαφ, χρειάζεσαι ακόμη έναν παίκτη στον άξονα. Και αυτός στο 4-2-3-1, δεν μπορεί να είναι ο Λάρσον. Ο Μαντσίνι είναι σε καλύτερο μομέντουμ και βοηθάει πολύ περισσότερο ανασταλτικά. Είναι αρκετά ορθολογικό -δεδομένων των απουσιών- μαζί με τον Σάσα στα μπακ και τον Ρόουζ στα στόπερ.
Αν είχαμε κόσμο αύριο, το ματς αυτό θα θύμιζε πολύ εκείνο της Μόλντε. Τα δεδομένα είναι διαφορετικά, για μία ομάδα που όμως θα πρέπει να επιδείξει το ίδιο πάθος, την ίδια θέληση και την ίδια αυταπάρνηση για να πετύχει τον στόχο της. Αν το κάνει και βγάλει στο γήπεδο την νοοτροπία εκείνο του αγώνα, τότε είναι μια χαρά ικανή για να πάρει την πρόκριση, έστω και σε άδειο γήπεδο.
Δεν θα γράψει ιστορία. Ούτε θα ανεβούμε πάλι στα λεωφορεία εάν τα καταφέρει. Θα απέχουμε όμως τουλάχιστον 90 λεπτά από μία ιστορική στιγμή. Μία λαχτάρα ενός ολόκληρου λαού.
Κάντε κτήμα σας αυτή την λαχτάρα, όλοι όσοι είστε στο αγωνιστικό τμήμα. Και μπείτε αύριο να πάρετε την πρόκριση που περιμένει ένας ολόκληρος οργανισμός.
Οταν μπείτε στο γήπεδο, θα έχετε μόνο τις φωνές χιλιάδων
Υ.Γ. Ο Ένινγκ δικαιώθηκε και με το παραπάνω, κάνοντας ελάχιστες αλλαγές στο ματς του ΟΑΚΑ. Δικαιώθηκε, αλλά κατά το ήμισυ. Η άλλη μισή δικαίωση θα έρθει εφόσον η ομάδα προκριθεί. Διαφορετικά…