Από την στενάχωρη κατάσταση ως την μεταγραφική ενίσχυση, ένα… ban δρόμος. Μέχρι τότε ο ΑΡΗΣ καλείται να διαχειριστεί ψυχολογικά το τέλος μιας χρονιάς, στην οποία δεν χωράνε… ανάθεμα και απαξίωση. Τουλάχιστον δεν αξίζει κάτι τέτοιο η σκληρή προσπάθεια των ποδοσφαιριστών.
Αυτό που εξελίσσεται στις τάξεις του ΑΡΗ το τελευταίο διάστημα, θα μπορούσε να ήταν ένα καλογραμμένο θρίλερ που γνώρισε την κορύφωση του λίγο πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους.
Αν ζητούσαμε από τον κόσμο του ΑΡΗ το καλοκαίρι να φανταστεί τον χειρότερο τρόπο που θα μπορούσε να εξελιχθεί μια σεζόν, δεν θα υπήρχε κάποιος με ικανότητα να προβλέψει τα όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα.
Ο ΑΡΗΣ άλλαξε προπονητή και τεχνικό διευθυντή πριν καλά καλά ξεκινήσει η χρονιά, πάνω που πήγε να διορθώσει τον αγωνιστικό σχεδιασμό του είδε ένα ban να του κλείνει τον δρόμο, έμεινε εκτός τελικού κυπέλλου στο τελευταίο λεπτό, είδε την πανδημία να του προκαλεί μια “μαύρη” τρύπα στα έσοδα και δεν θα έχει τον κόσμο του στο γήπεδο για αρκετούς μήνες. Να σημειωθεί και η τρίμηνη αποχή από τις προπονήσεις. Μιλάμε για πραγματικό σενάριο που θα μπορούσε να σταθεί μέχρι και στο Netflix.
Και φτάνουμε στο σήμερα, που ο ΑΡΗΣ δεν είναι σε θέση να διεκδικήσει κάτι από τα πλέι οφ, όντας με ρόστερ 14 παικτών. Είναι κάτι που με ενοχλεί αρκετά. Δεν τιμάει καμία ομάδα που έχει κάνει μεγάλη προσπάθεια και ως ένα σημείο κρίνεται επιτυχημένη η χρονιά της.
Το τελευταίο “χειροκρότημα” σε μια ομάδα που κλείνει τον κύκλο της, έχει γίνει το τελευταίο… ανάθεμα. Κανείς δεν είναι ικανοποιημένος με την εικόνα της ομάδας, από τον πρώτο ως τον τελευταίο οπαδό, από τον Μίχαελ Ένινγκ, ως τον Άγγελο Χαριστέα και τον Θόδωρο Καρυπίδη.
Προφανώς ούτε ο ισχυρός άνδρας του ΑΡΗ είναι ικανοποιημένος με την τροπή που έχει πάρει η φετινή χρονιά. Ξεκίνησε με μεγάλες βλέψεις και “βαρβάτα” συμβόλαια σε ποδοσφαιριστές και κατέληξε με τον ΑΡΗ να δυσκολεύεται να καταρτίσει ενδεκάδα. Τα ενδιάμεσα είναι λίγο πολύ γνωστά.
Και πάλι στο τέλος της ημέρας, καλείται να βάλει το χέρι στην τσέπη, αυτή τη φορά για να πληρώσει… για πράγματα στα οποία δεν έχει ανάμιξη, αν θέλει η επένδυση του στον ΑΡΗ να έχει συνέχεια.
Δεν είναι σίγουρα αμελητέο ποσό, πόσο μάλλον σε μια χρονιά με την χασούρα του κορονωϊού να φτάνει σε επταψήφιο αριθμό. “Το διοικείν εστί προβλέπειν” είχε πει κάποτε ο Αλκιβιάδης. Και φυσικά δεν μπορούσε κανείς να προβλέψει μια πανδημία που οδήγησε σε καταστάσεις που δεν έχουμε ξαναδεί στον “σύγχρονο” κόσμο. Θα μπορούσε όμως ο ΑΡΗΣ να βρεθεί πιο “οχυρωμένος”…
Πάμε τώρα στο άλλο άκρο. Ο ΑΡΗΣ θα έκανε μεγαλύτερη ζημιά αν ανανέωνε ποδοσφαιριστές που ήταν φανερό ότι δεν υπολόγιζε. Τι και αν το πρώτο διάστημα όλα έδειχναν ότι ήταν ένα βήμα πριν κλείσει συμφωνίες με τους νυν ποδοσφαιριστές του, η απόφαση να στραφεί ο ΑΡΗΣ στον εξωδικαστικό συμβιβασμό ανέτρεψε όλο το σκηνικό. Όσο πιο νωρίς φύγει αυτός ο βραχνάς, τόσο περισσότερο χώρο θα έχει να κινηθεί ο ΑΡΗΣ.
Εδώ κολλάει και το “διοικείν εστί προβλέπειν”. Κανείς δεν έχει κρύψει τα προβλήματα στελέχωσης που έχει ο ΑΡΗΣ. Το μοντέλο διοίκησης των “Κιτρινόμαυρων” είναι το… One Man Show. Προκειμένου να ανέβει επίπεδο ο οργανισμός που λέγεται ΑΡΗΣ, χρειάζονται στελέχη σε θέσεις-κλειδιά. Σου γλυτώνουν χρόνο και χρήμα και ανεβάζουν το κύρος του συλλόγου.
Ανέκαθεν ο δρόμος του ΑΡΗ ήταν μοναχικός και με αναποδιές. Άλλες φορές ο ΑΡΗΣ “πυροβολούσε” τα ίδια του τα πόδια, άλλες φορές απλά κάποιοι… δεν κοιτούσαν την αλληλογραφία τους.
Όσο δεν “ένιωθα” τι γίνεται γύρω μου, έβλεπα την ομάδα σε τελικούς και με πορείες στην Ευρώπη. Στην εφηβεία, η γενιά μου είδε τον ΑΡΗ να γεμίζει με μίσος στο εσωτερικό του και να αυτοκαταστρέφεται. Από λάτιν… μπάλα, ψάχναμε… που βρίσκεται το επόμενο μέρος στο οποίο αγωνίζεται ο ΑΡΗΣ.
Η λεγόμενη αυτοεξορία έδωσε στον ΑΡΗ την ευκαιρία να βάλει γερά τις βάσεις του. Τις δύο πρώτες χρονιές στην Superleague παίρνει το Ευρωπαϊκό εισιτήριο. Κυριολεκτικά βρέθηκε ένα λεπτό μακριά από τον τελικό Κυπέλλου. Εχθρός του καλού το καλύτερο. Και αυτός είναι ο στόχος της επόμενης και κάθε επόμενης μέρας. Απέχουμε πολύ από το να υπάρχει ιρορροπία εντός και εκτός γηπέδου για τον οργανισμό ΑΡΗ.
Ο Άγγελος Χαριστέας ύψωσε ασπίδα γύρω από το τεχνικό τιμ και τους παίκτες. Ο Μίχαελ Ένινγκ ύψωσε ασπίδα γύρω από τους ποδοσφαιριστές του. Σε μέρες όπως η χθεσινή, το “τσουβάλιασμα” πάει σύννεφο και φταίει όλο το σύμπαν. Δεν αντιλέγω ότι η ιστορία αυτή θα αφήσει το στίγμα της. Η διαχείριση κρίσεων ποτέ δεν ήταν το “φόρτε” του ΑΡΗ.
Το μεγαλύτερο “πρέπει” αυτή την στιγμή στην ατζέντα του ΑΡΗ είναι η άρση του ban και το χτίσιμο της ομάδας από το μηδέν. Ως τις αρχές Αυγούστου οι νέοι ποδοσφαιριστές πρέπει να έχουν πατήσει το πόδι τους στη Θεσσαλονίκη. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Εκεί θα αρχίσουν να κρίνονται πραγματικά ο Άγγελος Χαριστέας με τον Μίχαελ Ένινγκ (πέρα από το κοουτσάρισμα).
Η νέα χρονιά είναι ακόμα πιο δύσκολη. Ουσιαστικά είναι άμεση συνέχεια της παλιάς σεζόν, χωρίς ξεκούραση και μεγάλα περιθώρια για προετοιμασία. Επιπλέον δυσκολία η “συναρμολόγηση” της νέας ομάδας.
Η φετινή χρονιά πρέπει να γίνει εγχειρίδιο. Είτε για νέες μεταγραφές, είτε για διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, είτε για (επαγγελματίες) ποδοσφαιριστές με υπέρμετρη… αγάπη για τον σύλλογο που αποχωρούν πριν βγει ο μήνας. Φυσικά και για βελτίωση της οργάνωτικής δομής του συλλόγου.
Μέχρι τότε όμως, μην πυροβολείτε τον… ΑΡΗ, παραφράζοντας την γνωστή ρήση. Ο πιανίστας έχει πάρα πολύ δουλειά!
Η μπάλα έφυγε από το γήπεδο μετά τον αποκλεισμό και πλέον παίζεται… στο ban.