Σε ένα πρωτάθλημα ισχύει το "όλοι παίζουν με όλους", όμως οι συνθήκες διαμορφώνονται αναλόγως με τα αποτελέσματα. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η περσινή σεζόν αποτελεί μπούσουλα για τον ΑΡΗ, αναφορικά με το κομμάτι του προγράμματος της σεζόν 2020-21.
Ο ΑΡΗΣ πέρυσι κινδύνεψε με υποβιβασμό κι αυτό οφείλεται στο μέγιστο βαθμό στο τραγικό ξεκίνημά του στη σεζόν. Μετά τη νίκη της πρεμιέρας επί του ΠΑΟΚ, οι “κιτρινόμαυροι” γνώρισαν εννιά ήττες στους επόμενους 10 αγώνες. Όμως δεν ήταν μόνο οι ήττες καθ’ αυτές, αλλά η… φύση τους. Σ’ αυτό το αρνητικό σερί, ο ΑΡΗΣ ηττήθηκε εντός έδρας από ομάδες του “μικρομεσαίου” στρώματος: τον Ιωνικό, τον Κολοσσό και τον Πανιώνιο. Αν είχε πάρει αυτές τις νίκες, δε θα κινδύνευε ποτέ. Δε μιλάμε για κάποια υπέρβαση, αλλά για το αυτονόητο, αν δε θες να μπεις σε περιπέτειες, όπως, δυστυχώς, έγινε τελικά.
Πηγαίνοντας στο φετινό πρόγραμμα και προσπερνώντας την πρεμιέρα με τον Παναθηναϊκό, ένα ματς που παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια θεωρείται εκτός προγράμματος, η επόμενη τετράδα αγώνων θα είναι σημαντική για τον ΑΡΗ. Και δη το ματς της δεύτερης αγωνιστικής, με τον Ιωνικό στην Αθήνα. Με νίκη, η ομάδα του Σάββα Καμπερίδη θα “δείξει” ότι φέτος δε σκοπεύει να ξαναπεράσει τις περσινές περιπέτειες. Πόσω μάλλον αν ακολουθήσει ακόμα ένα ροζ φύλλο αγώνα, στο Παλέ με το Περιστέρι. Μία ομάδα από το πάνω ράφι. Όμως ο ΑΡΗΣ έδειξε τα τελευταία χρόνια ότι έχει τον τρόπο να παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει κόντρα σε καλύτερες ομάδες. Σε ένα γεμάτο γήπεδο, βέβαια. Φέτος η κατάσταση είναι νεφελώδης.
Για τον ΑΡΗ ακολουθεί μία δοκιμασία στην πολύ ενισχυμένη φέτος Λάρισα. Ένα ματς που επίσης μπορεί να “φωτογραφίσει” το φετινό ΑΡΗ, ειδικά αν το κερδίσει. Η πρώτη πεντάδα αγώνων κλείνει με τον Χαρίλαο Τρικούπη στο “Nick Galis Hall”. Εκ των ων ουκ άνευ η νίκη και ακολουθεί ρεπό.
Γιατί στεκόμαστε τόσο πολύ στην πρώτη πεντάδα αγώνων; Δεν είναι μυστικό ότι ο ΑΡΗΣ είναι ομάδα με αρκετή πίεση. Πέρυσι και πρόπερσι οι συνεχόμενες ήττες τον πήραν από κάτω με τα γνωστά αποτελέσματα. Το πρωτάθλημα δεν είναι “κατοστάρι”, αλλά “μαραθώνιος” και τα δεδομένα μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή. Όμως ένα καλό ξεκίνημα θα βάλει τον ΑΡΗ σε… ράγες και θα του επιτρέψει, τουλάχιστον ψυχολογικά, να μην κοιτάει πίσω του. Στο πέρσι και το πρόπερσι.
Πώς μεταφράζεται το καλό ξεκίνημα; Το πρόγραμμα στην αρχή δεν είναι “βουνό”, αλλά δεν είναι και εύκολο. Άλλωστε, ειδικά η περσινή σεζόν, έδειξε ότι οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές. Ένα 3-2 θα ήταν καλό για τον ΑΡΗ, με δεδομένο μάλιστα ότι μετά το ρεπό ακολουθεί ένα δύσκολο ζευγάρι αγώνων, με ΠΑΟΚ εκτός και ΑΕΚ εντός.
Οι κινήσεις που έκανε η ομάδα δείχνουν ότι φέτος θα είναι καλύτερη από πέρυσι. Ο καθρέφτης, βέβαια, είναι το παρκέ. Ο ΑΡΗΣ φέτος έχει ποιότητα και εμπειρία, αλλά και ελπιδοφόρους νέους. Το βασικό ζητούμενο είναι να “δέσουν” όλα αυτά ως σύνολο. Η “χημεία” είναι μία παρεξηγημένη έννοια στο μπάσκετ και όποιος δε τη λαμβάνει σοβαρά υπόψιν, έχει μόνο επιφανειακή σχέση με το άθλημα. Η ιστορία έχει δείξει ότι έχουν υπάρξει ομάδες με παικταράδες που δεν έκαναν τίποτα.
Πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψιν ότι πέρυσι ο ΑΡΗΣ ουσιαστικά δεν έκανε προετοιμασία, αφού έρχονταν παίκτες μέχρι και την εβδομάδα του πρώτου τζάμπολ. Φέτος τα δεδομένα είναι διαφορετικά, αν και ακόμα λείπουν κάποια βασικά κομμάτια του παζλ.
Υ.Γ.: Είναι ευχάριστο να μιλάς για αγωνιστικά θέματα, μέσα σε έναν κυκεώνα εξωαγωνιστικών τα οποία “κουβαλάει” η ομάδα. Η συνάντηση με τη ΦΙΜΠΑ ήταν καθοριστική για το “αύριο” του ΑΡΗ και στο Παλέ ελπίζουν ότι μέσα στις επόμενες μέρες κιόλας, θα διευθετηθούν τα ανοιχτά μέτωπα που “καίνε” και έχουν να κάνουν με την επιβίωση της ομάδας (ήτοι, την κανονική συμμετοχή της στις διοργανώσεις). Αυτό δε σημαίνει ότι όλα θα γίνουν αίφνης ρόδινα, όμως κάθε βραχνάς που αποτινάσσει από πάνω του ο ΑΡΗΣ, είναι ένα κέρδος και δεν πρέπει να περνάει “στο ντούκου”. Αν έκανε τα αυτονόητα τα τελευταία χρόνια, δε θα έφτανε στο σημείο που βρίσκεται σήμερα…