Ένα ντέρμπι που θύμισε… το γιοφύρι της Άρτας (ολημερίς το ανακοίνωναν, το βράδυ αναβαλλόταν…) είναι προ των πυλών και για τον ΑΡΗ έχει πολλαπλή σημασία.
Την Τρίτη (10/11, 17:00) η ομάδα του Σάββα Καμπερίδη θα αντιμετωπίσει τον Ηρακλή και καλείται να βγάλει αντίδραση. Να παλέψει όσο μπορεί, να “ματώσει” στο παρκέ, να έχει το μυαλό του στο γήπεδο και την κάθε φάση και στο σφύριγμα της λήξης να κάνει τη σούμα. Κανείς δεν ξέρει αν θα κερδίσει. Πρέπει, όμως, να κάνει τα πάντα για να το καταφέρει.
Αυτό έλειψε από τον ΑΡΗ σε μεγάλα κομμάτια του αγώνα με το Μεσολόγγι και εν πολλοίς αυτό του στέρησε τη νίκη. Ήταν πολύ μεγάλης διάρκειας τα “μπλακ άουτ”, όπου η ομάδα έδειχνε “χαμένη” στο γήπεδο. Αν αυτό γίνει την Τρίτη, δε θα χρειαστεί να ψάξουμε πολύ για το νικητή. Ο Ηρακλής άλλωστε είναι πολύ καλύτερη ομάδα από το Μεσολόγγι και τόσο εκτεταμένες αδράνειες δεν τις αφήνει να… περάσουν, όπως φάνηκε και στην πρεμιέρα, κόντρα στον ΠΑΟΚ.
Πέρα από τη συγκέντρωση, ο ΑΡΗΣ οφείλει να βγάλει εγωισμό. Με την καλή έννοια. Δεν είναι δυνατόν παίκτες με τόση εμπειρία και διακρίσεις να δέχονται… στωϊκά το να γίνονται βορά σε σχόλια που φτάνουν ακόμα και στο επίπεδο της χλεύης. Ειδικά για τους ξένους (γιατί οι Έλληνες εύλογα μπορούν να διαβάσουν τα πάντα), πολλές φορές παίζεται το παιχνίδι της… απόκρυψης. Αυτήν τη φορά, οι παίκτες πρέπει να δουν τι γράφεται γι’ αυτούς στα social media. Για τα κιλά τους, για το ότι πολλοί τους έχρισαν ήδη πρώτο φαβορί για… φούντο, μετά από έναν αγώνα, για το ότι φοβούνται να παίξουν με τον Ηρακλή, για πολλά…
Ο ΑΡΗΣ έχει τις μονάδες για να πάρει τις νίκες που θέλει. Για να γίνει αυτό όμως, πρέπει να είναι “ομάδα” στο παρκέ. Και να παίζει σαν να μην υπάρχει “αύριο”. Αν τα κάνει αυτά, και την Τρίτη μπορεί να κερδίσει, και άλλα ματς να πάρει. Δε φανταζόμαστε ότι η ομάδα μπορεί να παίξει χειρότερα από το διάστημα 25’-37’ του αγώνα της πρεμιέρας. Όμως αυτό δεν αρκεί. Απέναντι σε μία ποιοτική ομάδα όπως ο Ηρακλής, ομάδα πρώτης πεντάδας, η συγκέντρωση και το “νεύρο” πρέπει να εμφανιστούν στο συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα.
Μία ομάδα περνά από πολλά στάδια στη διάρκεια της σεζόν. Στον ΑΡΗ η πίεση είναι παραδοσιακά μεγάλη και αυξάνεται με τις ήττες. Η ομάδα καλείται να γυρίσει υπέρ της την αναταραχή που προκλήθηκε μετά την ήττα της πρεμιέρας. Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι αυτό γίνεται.
Μία άλλη παράμετρος, που αφορά στο αγωνιστικό κομμάτι, είναι ότι ο ΑΡΗΣ έχει το μειονέκτημα της έλλειψης ρυθμού. Κάτι που φυσικά αφορά και σε άλλες ομάδες. Με όσα έγιναν, η ομάδα θα αγωνιστεί 2.5 εβδομάδες μετά από το πρώτο της ματς στο πρωτάθλημα και έτσι είναι δύσκολο να επιτευχθεί η συνοχή και το “δέσιμο”, το οποίο, κακά τα ψέματα, όσες προπονήσεις κι αν κάνεις, δύσκολα το αποκτάς χωρίς ματς στα πόδια σου.
Αυτός είναι ο λόγος που στο συγκεκριμένο κομμάτι της σεζόν και με τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν, μετρούν οι νίκες. Ούτε το ιδανικό μπάσκετ πρέπει να περιμένει ο κόσμος (δείτε τι ματς παίχτηκε μεταξύ Περιστερίου και ΑΕΚ…), ούτε φάσεις που προκαλούν το επιφώνημα “ουάου”. Σ’ αυτήν τη φάση, μετράει το κλισέ, αλλά 100% πραγματικό: Νίκη με… μισό πόντο.