Αμέσως μετά το ντέρμπι, στις 11 το βράδυ, είχαμε εκπομπή με το All About ARISTV.
Εμείς δεν χρησιμοποιούμε προσχήματα για να αποφύγουμε τα δύσκολα…
Γιατί κάλλιστα θα μπορούσαμε να πούμε, ότι δεν θα γίνει εκπομπή, επειδή συμπίπτει με την ώρα διεξαγωγής του αγώνα.
Αυτά δεν υπάρχουν σε εμάς.
Ότι είχα να πω για το ντέρμπι, τα είπα στην χθεσινή εκπομπή.
Με το θάρρος της γνώμης και το σημαντικότερο, με ορθή διαχείριση της κρίσης πάνω στη φωτιά της μάχης και λίγη ώρα μετά το τέλος του αγώνα.
Σήμερα, είναι μια άλλη μέρα…
Ωστόσο και σήμερα, την επόμενη μέρα, που κάθισα να γράψω την άποψη μου για τον αγώνα και υποτίθεται ότι το μυαλό είναι πιο κρύο και η σκέψη πιο κατασταλαγμένη, ειλικρινά, δεν έχω να αφαιρέσω ή να προσθέσω απολύτως τίποτα από όσα είπα στην χθεσινοβραδινή εκπομπή.
Επιμένω αρχικά, στο σχόλιο που έκανα χθες το πρωί πριν τον αγώνα, στη προσωπική μου σελίδα (ΠΙΠΕΡΑΤΑ) και αυτό που τόνιζα, είναι ότι «στο σημερινό ντέρμπι (ΣΣ χθεσινό), ότι κι αν πεις, ότι και αν προβλέψεις, ότι και επιχειρήσεις να αναλύσεις, κινδυνεύεις να εκτεθείς».
Δεν το έγραφα τυχαία…
Μέντιουμ δεν είμαι, αλλά πολύ απλά, έχω φάει αυτά τα ντέρμπι με το κουτάλι και τα μάτια μου έχουν δει να γίνονται πολλά και απίστευτα…
Επίσης αυτό που επεσήμανα, είναι ότι «για έναν αγώνα σαν τον σημερινό (ΣΣ χθεσινό) δεν χρειάζεται ούτε να πούμε κάτι, ούτε να αναλύσουμε για το τι πρέπει να κάνει η ομάδα, πως πρέπει να παίξει και πως να παραταχθεί στο γήπεδο, ποιες κινήσεις χρειάζεται να κάνει ο Μάντζιος κλπ κλπ»
Γιατί πολύ απλά τα στοιχεία που απαιτούνται για να κερδίσεις ένα ντέρμπι και παίζουν βασικό ρόλο στην εξέλιξη του, είναι η ψυχή, είναι η θέληση, είναι η πίστη, είναι η αυταπάρνηση, είναι η λεβεντιά, είναι η καρδιά, είναι η αυτοθυσία.
Χθες λοιπόν, ο ΑΡΗΣ, δεν είχε αυτά τα στοιχεία, ή στη καλύτερη, ας πούμε οτι δεν τα είχε όσο χρειάζονταν.
Είπα και στην εκπομπή.
Το ξαναλέω και εδώ.
Θεωρώ ότι ο ΑΡΗΣ, δεν ήταν έτοιμος για τις απαιτήσεις αυτού του αγώνα.
Για ακόμη μια φορά φέτος σε ένα εντός έδρας ντέρμπι, καταγράψαμε ένα αρνητικό δεδομένο, ότι η ομάδα, δεν μπόρεσε να βγάλει αντίδραση όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ.
Δεν είναι τυχαίο ότι το μοναδικό ντέρμπι που κερδίσαμε εντός έδρας, ήταν αυτό με τον Π.Α.Ο.Κ. στο πρώτο γύρο, όπου προηγηθήκαμε.
Στα ντέρμπι με Ολυμπιακό, με Π.Α.Ο. αλλά και με Α.Ε.Κ. (σε δύο αγώνες), είδαμε ακριβώς το ίδιο έργο, που είδαμε χθες…
Φάγαμε γκολ και μετά, σε ένα ολόκληρο αγώνα, δεν μπορέσαμε να κάνουμε τίποτα για να δείξουμε αντίδραση και να το γυρίσουμε (εξαιρώ τον αγώνα με τον Παναθηναικό, όπου είχαμε πολλές τελικές αλλά δεν μετουσιώθηκαν σε γκολ).
Γενικά η παρουσία μας και η βαθμολογική συγκομιδή στα εντός έδρας ντέρμπι, είναι απογοητευτική, καθώς ο μέχρι τώρα απολογισμός είναι μόλις μία νίκη και πέντε ήττες…
Σε αντίθεση με την παρουσία μας στα εκτός έδρας ντέρμπι, όπου μετράμε τρεις νίκες (δύο με Παναθηναικό και μία με Α.Ε.Κ.), δύο ισοπαλίες (με Ολυμπιακό και Π.Α.Ο.Κ. από τον οποίο ισοφαριστήκαμε με ένα ανύπαρκτο πέναλτι στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων) και μόνο μια ήττα (από Ολυμπιακό για τα play off).
Το σημαντικό στοιχείο που κάνει τη διαφορά, στην αγωνιστική συμπεριφορά μας εντός και εκτός έδρας, είναι ότι δύο φορές που βρεθήκαμε πίσω στο σκορ σε εκτός έδρας ντέρμπι (με Ολυμπιακό στο 1-1 και με Παναθηναικό το 1-2), αντιδράσαμε και το γυρίσαμε.
Δυστυχώς το Χαριλάου, δεν μας έδωσε στα ντέρμπι αυτό που θε έπρεπε και αυτό που αρμόζει σε μια ομάδα που κινείται σε υψηλές πτήσεις και κάνει πρωταθλητισμό.
Σας τα είχα γράψει, για να τα θυμηθούμε οι παλιότεροι και να τα μαθαίνουν οι νεότεροι.
Ο ΑΡΗΣ, από το 1978 μέχρι το 1984, έκανε πρωταθλητισμό και κάθε χρόνο διεκδικούσε τον τίτλο. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλη αυτή τη περίοδο, οι εντός έδρας ήττες της ομάδας, σε έξι χρόνια ήταν τόσες που μετριούνταν στα δάχτυλα του ενός χεριού!!!
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, ότι σε αυτή τη περίοδο, ο ΑΡΗΣ έχει το απλησίαστο ρεκόρ, των 25 σερί νικών στο γήπεδο του, κάτι που δεν έχει πετύχει ΠΟΤΕ και καμία άλλη ελληνική ομάδα.
Ούτε επίσης είναι τυχαίο ότι σε αυτή τη περίοδο είχε πετύχει το μοναδικό ρεκόρ των απόλυτων νικών στην έδρα του, με το ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΌ 17 στα 17 που είχε τη περίοδο 1978-79, επίτευγμα που έχει πετύχει μόνο η Α.Ε.Κ.
Η έδρα δίνει πρωταθλήματα. Ξεκάθαρο.
Όσον αφορά το χθεσινό ντέρμπι, όπως είπαμε και χθες, θεωρώ ότι ο ΑΡΗΣ ήταν αδιάβαστος.
Πιθανόν δεν περίμενε αυτό το παιχνίδι από τον Π.Α.Ο.Κ.
Πιθανόν…
Αν όμως περίμενε αυτό το αμυντικογενές στήσιμο από τον αντίπαλο και δεν μπόρεσε να δείξει αντανακλαστικά και καμία αντίδραση, τότε κι αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα, που πρέπει να το δούνε πολύ σοβαρά οι άνθρωποι της ομάδας.
Ο Π.Α.Ο.Κ. είχε έναν ξεκάθαρο αγωνιστικό προσανατολισμό από την αρχή.
Ήρθε να μην χάσει και αν μπορέσει να χτυπήσει σε μια κόντρα, να βάλει ένα γκολ και να το κρατήσει με νύχια και με δόντια.
Μας θύμισε τον Π.Α.Ο.Κ. επί εποχής Σάντος.
Βέβαια, τότε ο Πορτογάλος δεν είχε ούτε το μισό από το τωρινό ρόστερ, το οποίο να κοστολογείται σχεδόν 60 εκατομμύρια και είναι αστείο να το συγκρίνει κανείς.
Ο αντίπαλος χθες δεν έπαιξε ποδόσφαιρο.
Παραχώρησε την κυριαρχία, αλλά είχε τις γραμμές του κοντά, πίεζε ψηλά και φυσικά ο στόχος του ήταν να καταστρέφει και να απορυθμίζει το παιχνίδι του ΑΡΗ.
Το πέτυχε.
Δεν είναι τυχαίο, ότι χθες ο ΑΡΗΣ έκανε τόσες πολλές σέντρες και γεμίσματα.
Είχε μια φλύαρη και ανούσια κατοχή.
Γιατί το 67% κατοχής μπάλας έναντι 33% του αντίπαλου, είναι χωρίς ουσία και εμένα δεν μου λέει απολύτως τίποτα
Ούτε οι 560 πάσες των παικτών του ΑΡΗ, έναντι 310 των παικτών του Π.Α.Ο.Κ.
Ούτε τα 9 κερδισμένα κόρνερ, έναντι 2 του αντίπαλου μου λένε κάτι.
Ο ΑΡΗΣ είχε την κατοχή, είχε αρκετές τελικές, αλλά δεν βγήκε κάτι ουσιαστικό.
Λίγα πράγματα.
Απέναντι σε έναν αντίπαλο, που ήρθε με συγκεκριμένους αγωνιστικούς στόχους και φιλοσοφία, που έπαιξε αμυντικά, (με μια αγωνιστική παράταξη 5-4-1 και ενίοτε 5-3-2) και ο οποίος χτύπησε στις αντεπιθέσεις, έχοντας μάλιστα δυο καλές φάσεις, τις οποίες σταμάτησε ο Κουέστα.
Γενικά, ο ΑΡΗΣ δεν είχε όλα αυτά που τον χαρακτηρίζουν σαν ομάδα.
Δεν είχε την απαραίτητη συγκέντρωση και αυτό το πληρώσαμε στη μία και μοναδική φάση που χρειάστηκε να είμαστε προσεκτικοί.
Ούτε είχε την αποτελεσματικότητα που έπρεπε, για ένα ματς που ξέραμε ότι θα κριθεί στη μία ή στις δύο φάσεις.
Σε ένα ματς, που φάνηκε από την αρχή ότι θα το κέρδιζε ο πιο τυχερός, ο πιο προσεκτικός και ο πιο αποτελεσματικός.
Εμείς, ούτε τύχη είχαμε χθες, ούτε αποτελεσματικοί είμασταν στις φάσεις που έγιναν και το χειρότερο, είχαμε έλλειψη συγκέντρωσης και καθαρού μυαλού.
Το θέμα όμως είναι τι γίνεται από δω και πέρα…
Γεγονός είναι, οτι ούτε θα τέλειωνε κάτι αν κερδίζαμε χθες, ούτε θα τέλειωνε κάτι αν χάναμε.
Απλά κλωτσήσαμε μια πολύ καλή ευκαιρία, καθώς με μια νίκη είναι βέβαιο ότι θα πλησιάζαμε ακόμη περισσότερο στην επίτευξη του στόχου, για την έξοδο στις επόμενες ευρωπαικές διοργανώσεις και τη δεύτερη θέση.
Ωστόσο, έχει δρόμο ακόμη μέχρι την επίτευξη του στόχου και το βασικότερο όλων, είναι, ότι παρά την αρνητική εξέλιξη στο ντέρμπι με τον Π.Α.Ο.Κ. όλα εξαρτώνται από εμάς.
ΟΛΑ!
Απλά αποκτήσαμε συγκάτοικο στη δεύτερη θέση…
Δεν πέσαμε από αυτήν.
Για ακόμη μια αγωνιστική είμαστε εδώ.
Στη συνέχεια ακολουθούν άλλοι πέντε αγώνες.
Και πρώτα από όλα, την προσεχή Κυριακή των Βαΐων, όπου έχουμε μια πολύ κρίσιμη και καθοριστική αγωνιστική
Εμείς παίζουμε στις 17:15 στη Τρίπολη και λίγο νωρίτερα, ο Π.Α.Ο.Κ. φιλοξενεί τον Παναθηναϊκό, ενώ αμέσως μετά από το δικό μας παιχνίδι, ο Ολυμπιακός υποδέχεται την Α.Ε.Κ.
Το ζητούμενο λοιπόν, είναι να δούμε από την ομάδα, να βγάλει αντίδραση και να πάρει στη Τρίπολη τη νίκη και τους τρεις υπερπολύτιμους βαθμούς.
Τη Κυριακή των Βαΐων, ξεκινάει ο δεύτερος γύρος των play off και πρέπει να μας βρει με 60 βαθμούς.
Αυτό, δε γίνεται με μαγικά ραβδάκια, ούτε με τα λόγια και τη θεωρία…
Για να πιάσουμε τους 60 βαθμούς, πρέπει να νικήσουμε τον Αστέρα και για να το κάνουμε αυτό, πρέπει οι παίκτες μας να μπούνε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και να καταθέσουν τη ψυχή τους.
Δεν υπάρχει τίποτα άλλο και δεν θέλουμε να δούμε κάτι άλλο.
Θέλουμε να δούμε τον ΑΡΗ που ξέρουμε, να παίξει ψυχωμένα και αποφασισμένα, για να πάρει τη νίκη και τους τρεις βαθμούς.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.
Το παιχνίδι με τον Π.Α.Ο.Κ. πρέπει να μπει στη άκρη.
Στεναχωρηθήκαμε όλοι.
Φαρμακωθήκαμε όλοι.
Ότι και να κάνουμε όμως, ότι και να πούμε, αυτό το ματς πέρασε και πάει.
Όσο και να «πλακωθούμε» μεταξύ μας στα γκρουπ και στα πληκτρολόγια, όση μούρλα και να βγάλουμε, όσο και να αρχίσουμε να μοιράζουμε «μπινελίκια», όσο και να τρελαθούμε, δεν αλλάζει τίποτα…
Το ζητούμενο για την ομάδα, είναι να προχωρήσει.
Να βγάλει αντίδραση, να δείξει χαρακτήρα και να πάει στη Τρίπολη, να πάρει τη νίκη και τους τρεις βαθμούς.
Κι όπως είπα στο χθεσινό μου σχόλιο, ΤΩΡΑ είναι η κρίσιμη στιγμή που απαιτείται ΑΝΣΥΝΤΑΞΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, απαιτείται ΣΥΝΟΧΗ, απαιτείται ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ.
Για να πετύχουμε τον στόχο μας, ο οποίος εξαρτάται από εμάς και κανέναν άλλον.
Το τι θα γίνει με τη λήξη της χρονιάς και ποια είναι αυτά που πρέπει να διορθώσει η ομάδα, το ξέρουν καλύτερα από όλους εμάς, οι ίδιοι οι άνθρωποι της ομάδας.
Δεν είναι επί της παρούσης αυτή η συζήτηση.
Μην πέφτετε ορισμένοι (ευτυχώς ένα πολύ μικρό ποσοστό) στην ίδια παγίδα που είχαν πέσει οι πρόγονοι μας και με την λανθασμένη συμπεριφορά τους, είτε ως δημοσιογράφοι, είτε ως οπαδοί, είχαν απαξιώσει εκείνη την ομαδάρα του 1979 και ουσιαστικά είχαν ανοίξει το δρόμο για τη σταδιακή διάλυση της…
(Ευτυχώς βέβαια τώρα εν έτη 2021 το ποσοστό αυτών των Αρειανών είναι απειροελάχιστο σε σχέση με τότε, σαράντα χρόνια πριν…)
Γι αυτό σας το ξαναγράφω και σας το φωνάζω δυνατά…
ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ.
ΔΕΝ ΤΗΣ ΑΞΙΖΕΙ.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΣΤΗ ΠΑΡΟΥΣΑ ΦΑΣΗ.
ΑΓΑΠΗΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΗΝ.