Το παράπονο που ακούω αρκετά συχνά από φιλάθλους του ΑΡΗ όσον αφορά το μπάσκετ και γιατί δεν στηρίζουν στον βαθμό που θα έπρεπε είναι «δεν υπάρχει όραμα, δεν υπάρχει προοπτική». Και αμέσως καταλαβαίνω ότι μιλάνε για τα μεγαλεία του παρελθόντος, για το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο.
Βέβαια το Κύπελλο με μία καλή κλήρωση μπορείς να το διεκδικήσεις, όπως για παράδειγμα έγινε πέρυσι όπου ο ΑΡΗΣ βρέθηκε στον τελικό, ενώ και φέτος αν δεν έχανε από την Κηφισιά, θα μπορούσε πάλι να βρεθεί εκεί.
Όμως το πρωτάθλημα είναι ένα «όνειρο απατηλό» τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα. Βέβαια εδώ είναι και το μεγάλο ερώτημα μου. Ποιο πρέπει να είναι τελικά το «όραμα», ποια η «προοπτική» του σημερινού ΑΡΗ.
Το μωρό πριν τρέξει, πρώτα πρέπει να μάθει να περπατάει. Και έτσι είναι ο ΑΡΗΣ. Είναι ένα… μωρό το οποίο προσπαθεί να μάθει να περπατάει, μεταξύ αγωνιστικής φιλοδοξίας και οικονομικής διαχείρισης και μετά να αρχίσει να τρέχει.
Το αυτονόητο λοιπόν για κάποιους, πλέον είναι το… όραμα, η προοπτική. Και ποιο είναι αυτό;
Μα φυσικά η συμμετοχή στο EuroCup και η είσοδος στην τετράδα. Όσο σκληρό και να είναι αυτό που γράφω, για μερικούς που θυμούνται ακόμα τον ΑΡΗ του Γκάλη και του Γιαννάκη ή ακόμα και τον πιο πρόσφατο ΑΡΗ της Ευρωλίγκα (θα συμπληρώσω και των χρεών), αυτή είναι η πραγματικότητα.
Η υπόθεση EuroCup δεν είναι πλέον εύκολη, όπως στο παρελθόν. Η έννοια wild card θα πρέπει να μην μπαίνει στην ίδια πρόταση με τον ΑΡΗ, γιατί πολύ απλά αυτά τα δύο δεν συμβαδίζουν στον βαθμό που ίσχυε στο παρελθόν. Με βάση τις τελευταίες εξελίξεις και την περσινή άρνηση του Πανιωνίου (ο οποίος μόνο κακό έχει κάνει ευρωπαικά, θυμίζω την θετική στάση του σε παλιότερη ψηφοφορία για 2 ελληνικές ομάδες στην Ευρωλίγκα) να λάβει μέρος στο EuroCup, πλέον η Ελλάδα όπως ακούγεται, θα βγάζει μόνο μία ομάδα στην συγκεκριμένη διοργάνωση (αυτή που θα τερματίσει 3η) και πιθανότατα θα πάρει και μία wild card. Βέβαια μπορεί να αλλάξουν τα δεδομένα αλλά τώρα αυτό φαίνεται να ισχύει. Ο Μπερτομέου έχει ανοίξει άλλες αγορές, όπως η Γερμανία ενώ γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει στην Ελλάδα.
Ο ΑΡΗΣ λοιπόν αν τελείωνε τώρα το πρωτάθλημα θα έπαιρνε την θέση για το EuroCup. Αν όμως τερματίσει τέταρτος τότε θα περιμένει την wild card. Με βάση το φετινό πρωτάθλημα εκτός του ΑΡΗ, η Α.Ε.Κ. και ο Π.Α.Ο.Κ διεκδικούν μία ευρωπαική θέση. Δύο ομάδες που διαθέτουν τουλάχιστον δύο στοιχεία που δεν έχουν οι «κίτρινοι». Πρώτον μεγαλύτερο γήπεδο (ναι αυτό μετράει για τον Μπερτομέου) και λιγότερα οικονομικά προβλήματα.
Ο ΑΡΗΣ έχει πάνω του ένα άρθρο 99, το οποίο μεταφράζεται σε 660.000 ετησίως για τα τρία πρώτα χρόνια, άρα και μικρό μπάτζετ. Ένα στοιχείο που επίσης παίζει ρόλο.
Οπότε φαίνεται ότι αυτή την στιγμή σε ένα ενδεχόμενο… διαγωνισμό για την wild card, ο ΑΡΗΣ είναι αουτσάιντερ. Οπότε αυτός είναι ο μεγάλος στόχος, αυτή είναι η προοπτική, αυτό είναι το όραμα. Να επιστρέψει ο ΑΡΗΣ στην Ευρώπη.
Και δυστυχώς ο ΑΡΗΣ μοιάζει καταδικασμένος να παίξει του χρόνου στο EuroCup. Πρώτον λόγω του Αλέξανδρου Βεζένκοφ, τον οποίο εφόσον θέλει να τον δελεάσει για να μείνει και του χρόνου, πρέπει να του δώσει την ευρωπαική συμμετοχή. Δεύτερον για να μπορέσει με ένα σωστό πρόγραμμα να βρει πηγές εσόδων μέσω των επιπλέον αγώνων. Γιατί αυτή την στιγμή όπως πάει, δύσκολα να βγάλει τα επόμενα χρόνια τις υποχρεώσεις στο άρθρο 99 και το αγωνιστικό μπάτζετ.
Η ατάκα λοιπόν «ΑΡΗΣ είσαι, θα πάρεις wild card, που θα την δώσουν;» δεν ισχύει πλέον. Ανήκει σε μία άλλη… αμαρτωλή εποχή. Σε αυτή την εποχή οι δυσκολίες είναι μεγάλες, η… δεδομένη ευρωπαική συμμετοχή είναι ο μεγάλος στόχος. Οπότε αν ποτέ σκεφτεί κανείς γιατί πρέπει να πάει στο Αλεξάνδρειο, πέρα από το να στηρίξει την αγαπημένη του ομάδα, θα το κάνει για να την βοηθήσει να βγει στην Ευρώπη.
Αν το ΑΡΗΣ τώρα μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά σε μια διοργάνωση όπως το EuroCup και να μην μπει… μέσα, είναι άλλο θέμα. Και κυρίως θέμα της διοίκησης, η οποία το… κυβερνάει μια χαρά μέχρι στιγμής το καράβι, με βάση τις δυνατότητες της κυρίως οικονομικές, την εμπειρία της. Προσωπικά πιστεύω ότι με σωστές κινήσεις μπορεί να είναι ισοσκελισμένος και λίγο προς το θετικό, ο προυπολογισμός εσόδων-εξόδων.
Υ.Γ.: Είχα πρόσφατα μία συζήτηση με έναν καλό φίλο Αρειανό, έντονη μεν αλλά με επιχειρήματα και ανταλλαγή απόψεων. Και το συμπέρασμα που έβγαλα είναι το εξής. Τέλος στις… ιερές αγελάδες (αναφέρω το συμπαθές ζώο γιατί στην Ινδία κανείς δεν τις αγγίζει. Όπως και στον ΑΡΗ). Ναι μπράβο σε όσους βοήθησαν στο παρελθόν, είχαν τα χρήματα και το έκαναν. Όμως έκαναν και λάθη, τα οποία ακόμα πληρώνει η ομάδα. Και ο σύλλογος θα πρέπει να προχωρήσει, όχι να κοιτάει πίσω, περιμένοντας την επιστροφή του… Οδυσσέα.
Υ.Γ.1: Στο προηγούμενο σχόλιο μου αναφέρθηκα στον Βεζένκοφ και τι πρέπει ή θέλουν κάποιοι να γίνει. Το σίγουρο είναι ότι ο ΑΡΗΣ πρέπει να κάνει συζήτηση για ανανέωση του συμβολαίου του. Κάτι που όμως είναι αποκλειστικά στο χέρι του Σάσα.
Υ.Γ.2: Εξαιρετική η εικόνα με Κόροιβο. Οι οργανωμένοι με τα συνθήματα τους, αρκετές οικογένειες στο γήπεδο, μικρά παιδιά να το ευχαριστιούνται. Έτσι πρέπει σε κάθε αγώνα. Ο κόσμος στηρίζει και αυτό φαίνεται και από τα εισιτήρια.