Οσοι βρεθήκαμε χθες στο Ρύσιο, για πολλούς είμαστε… προνομιούχοι. Οχι φυσικά επειδή παρακολουθήσαμε το φιλικό του ΑΡΗ με τον ΑΟ Καρδίας, αλλά επειδή γίναμε μάρτυρες της επιστροφής -έστω και ανεπίσημα- του Σέρχιο Κόκε στην ομάδα.
Τέσσερα χρόνια μετά το «αντίο», ο Ισπανός έβαλε πάλι τα κίτρινα -της προπόνησης βέβαια- και αγωνίστηκε με την ομάδα που σημάδεψε την καριέρα του, σε ένα φιλικό που, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, έγινε κυρίως για αυτόν.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να κρίνουμε σε βάθος τον Κόκε από ένα φιλικό, απέναντι σε μία ομάδα που αγωνίζεται στην Α1. Πρώτον, είχε να παίξει μπάλα σχεδόν δέκα μήνες, δεύτερον δεν του αξίζει και τρίτον δεν μπορείς να βγάλεις και τα πιο ασφαλή συμπεράσματα. Σίγουρα όμως μπορούμε να πούμε με σιγουριά, ότι το… τόπι, δεν το ξέχασε.
Θες οι κινήσεις του μέσα στον αγωνιστικό χώρο; Θες η ικανότητα του να βλέπει γήπεδο και να βγάζει εκείνες τις πάσες… μοιρογνωμόνιο που μας είχε συνηθίσει; Θες η παρουσία του και μόνο μέσα στο γήπεδο; Είναι στοιχεία που σε έκαναν χθες να «σκάσεις» ένα χαμόγελο και η σκέψη σου να γυρίσει πίσω. Στα παροδικά, αλλά καλά χρόνια του ΑΡΗ, όταν ο Κόκε με μόνο μία ενέργεια του, σε κέρδιζε. Κάπως έτσι, αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό ήταν η χθεσινή του παρουσία, παίζοντας περισσότερο με την εμπειρία του, αφού ακόμα δεν είναι έτοιμος 100%. Του έλειπαν τρεξίματα και για να μην γελιόμαστε, ο 32χρονος Κόκε, δεν μπορεί να έχει την έκρηξη του 23χρονου που πρωτογνωρίσαμε πριν 9 χρόνια.
Με την ομάδα στο +7 από τον 2ο της βαθμολογίας και με δεδομένο ότι αυτή η διαφορά παιχνίδι με παιχνίδι θα αυξάνεται, ο ΑΡΗΣ δεν χρειάζεται τον Κόκε για να εξασφαλίσει την άνοδο. Χωρίς αυτό να σημαίνει φυσικά ότι κακώς επέστρεψε. Αντίθετα, ήρθε την κατάλληλη στιγμή για να βοηθήσει τον ΑΡΗ αλλά και να βοηθηθεί και ο ίδιος.
Σε μία ακόμη δύσκολη και ψυχοφθόρα χρονιά στην Γ’ Εθνική, ο Κόκε δίνει ήδη μία παραπάνω αφορμή στον κόσμο να ασχοληθεί με την ομάδα. Είτε σε αυτούς που τον αγαπούν είτε σε εκείνους που… αγαπούν να τον μισούν. Είναι ο συνδετικός κρίκος εκείνης της πολύ όμορφης πενταετίας με την προσπάθεια που γίνεται φέτος για την αναγέννηση της ομάδας. Με την άφιξη του, έφερε λίγη από εκείνη την χαμένη αίγλη που είχε το ποδοσφαιρικό τμήμα τα προηγούμενα χρόνια και την οποία έχει ανάγκη ο Αρειανός, μετά τα όσα έχει βιώσει και φυσικά συνεχίζει να βιώνει. Πάμε όμως τώρα και στην ουσία.
Με δεδομένο λοιπόν ότι ο ΑΡΗΣ εύκολα ή δύσκολα -μάλλον το πρώτο- θα ανέβει, η φετινή χρονιά για τον Κόκε, πρέπει να είναι χρονιά προετοιμασίας. Αν ο ΑΡΗΣ θέλει να εκμεταλλευτεί σωστά τον Ισπανό, πρέπει να τον ετοιμάσει για την επόμενη σεζόν, η οποία θα βρει την ομάδα στην Φούτμπολ Λιγκ. Εκεί χρειάζεσαι αγωνιστικά τον Κόκε. Σε μία ανταγωνιστική κατηγορία, όπου ο υγιής και 100% έτοιμος Ισπανός, μπορεί να κάνει την διαφορά και φυσικά πιο εύκολο το έργο της επιστροφής του ΑΡΗ στην Σούπερ Λιγκ. Φέτος ο ΑΡΗΣ δεν χρειάζεται τον Κόκε αγωνιστικά. Πήρε όμως έναν παίκτη με τουλάχιστον άλλα τρία καλά ποδοσφαιρικά χρόνια μπροστά του, ο οποίος έχει την ευκαιρία να γράψει τον καλύτερο επίλογο στην ποδοσφαιρική του καριέρα και να βάλει πάλι φαρδιά-πλατιά την σφραγίδα του στην ομάδα όπου γνώρισε την αποθέωση αλλά και την έντονη κριτική, όσο λίγοι το κατάφεραν.