Το ταξίδι στο Μιλάνο τελικά αποδείχθηκε… εφιάλτης σε πολλά επίπεδα, μία βραδιά που γράφθηκε με μάυρα γράμματα στην ιστορία της ομάδας του ΑΡΗ για το -41, αλλά φανέρωσε και ορισμένα θέματα, τα οποία δεν παίρνουν πλέον αναβολή και άμεσα διοίκηση και προπονητής πρέπει να πάρουν αποφάσεις…
Ο ΑΡΗΣ ξεκινησε εντυπωσιακά κόντρα στην Νεπτούνας και γέμισε ενθουσιασμό άπαντες. Αλλά η πτώση ήταν σκληρή και επώδυνη. Η πρώτη του κόντρα σε ευρωπαικό επίπεδο με μία ομάδα Ευρωλίγκα, έδειξε τις αδυναμίες, φανέρωσε ότι οι “κίτρινοι” δεν είναι φτιαγμένοι για να πρωταγωνιστήσουν σε δύο διοργανώσεις όπου ο ανταγωνισμός και ο βαθμός δυσκολίας αυξάνονται πλέον κάθε εβδομάδα. Η Αρμάνι διαθέτει εξαιρετικούς παίκτες, όχι όμως σύνολο. Τουλάχιστον αυτό έδειξε μέχρι τώρα. Αυτό που πίστευα και το έλεγα στις ραφιοφωνικές μου ανταποκρίσεις στο Libero 107.4 ήταν ότι αν ο ΑΡΗΣ κρατούσε με την άμυνα του την ιταλική ομάδα θα μπορούσε να παλέψει για την νίκη. Αλλά αυτό που έγινε δεν το περίμενα σίγουρα. Η Αρμάνι με το… άναρχο μεν παιχνίδι της αλλά βασισμένο πάνω στο ταλέντο των παικτών της έκανε ότι ήθελε, ενώ ήταν το πρώτο παιχνίδι πυο βλέπω φέτος τον ΑΡΗ να… τρώει τσαμπουκά για να χρησιμοποιήσω μία έκφραση του λαού. Οι “κίτρινοι” κατέρρευσαν και δεν μπόρεσαν να διεκδικήσουν ούτε την μείωση της διαφοράς με το -41 να είναι από τις πιο μεγάλες ήττες.
Χθες φάνηκαν βασικές αδυναμίες όταν αντιμετωπίζεις ομάδες τέτοιου επιπέδου. Καταρχήν μέσα στην ρακέτα ο ΑΡΗΣ δεν είχε παίκτη να κοντράρει τον Μπάρατς (βέβαια δεν είναι γενικά πολλές οι ομάδες που μπορούν να το κάνουν αυτό), ενώ η επιλογή Πρίφτη να μην βάλει στο πρώτο μέρος τον Σίμτσακ δεν λειτούργησε θετικά. Στην περιφέρεια ο Ουότερς έδειξε ένα κακό πρόσωπο, το οποίο έγινε χειρότερο λόγω της κακής εμφάνισης και του Ξανθόπουλου. Δεν θα σταθώ όμως μόνο στην απόδοση του κάθε αθλητή. Εμένα αυτό που με προβλημάτισε ήταν ότι ο ΑΡΗΣ ή καλύτερα βασικοί παίκτες του έδειξαν καταπόνημενοι, κουρασμένοι από τα δύο παιχνίδια. Επίσης για πρώτη ίσως φορά μέσα στην χρονιά, η ομάδα δεν έδειξε διάθεση να παλέψει με εξαίρεση τον Σίμτσακ ο οποίος όσο έπαιξε πάλεψε σαν… σκύλος. Λίγο και ο ΜακΝίλ έδειξε σημάδια ζωής ανά διαστήματα αλλά δεν έφταναν.
Αυτό που φάνηκε χθες ήταν ότι ο ΑΡΗΣ δεν μπορεί να είναι σε πρωταγωνιστικό επίπεδο και στις δύο διοργανώσεις, Α1 και EuroCup. Τουλάχιστον με αυτό το ρόστερ. Σχεδόν όλοι οι παίκτες του ρόστερ δεν έχουν μάθει σε δύο παιχνίδια την εβδομάδα, σε συνεχόμενα ταξίδια και σε προπονήσεις… μισές. Και αυτό είναι πρόβλημα, ακόμα και η… μισή προπόνηση. Οπότε πρέπει να αποφασίσει η διοίκηση με τον προπονητή τι θέλει. Να πρωταγωνιστήσει στο EuroCup ή να παλέψει για την τρίτη θέση στην Ελλάδα. Και αναφέρομαι εφόσον το υπάρχον ρόστερ παραμείνει ως έχει. Γιατί αν κάνεις δύο μεταγραφές μπορείς να αλλάξεις τα δεδομένα. Αλλά η αρχική απόφαση κατά την άποψη μου έχει να κάνει με τον θεσμό που θέλει να παλέψει ο ΑΡΗΣ. Αν είναι στην Ελλάδα, τότε σημαίνει ότι θα… αφήσεις στην άκρη το EuroCup, θα κάνεις ροτέισον όσο καλύτερο μπορείς, χωρίς φυσικά να διασύρεσαι όπως έγινε στο Μιλάνο. Και δεν εννοώ να μην κατεβαίνεις για την νίκη αλλά να σκέφτεται πρώτα την Ελλάδα και όχι την Ευρώπη. Κάτι ανάλογο ισχύει αν επιλέξεις το EuroCup, όπου εκεί θεωρητικά μπορείς να “διαλέξεις” παιχνίδια στην Ελλάδα που θα χτυπήσεις και άλλα που θα κοιτάξεις να βοηθήσεις την ομάδα. Αν ο ΑΡΗΣ κάνει αυτή την επιλογή, πάρει αυτή την απόφαση τότε πιστεύω ότι θα ξεκαθαρίσει και το μεταγραφικό.
Αν δηλαδή ο Λάσκαρης πει τον Πρίφτη ότι θέλει να πρωταγωνιστήσει ο ΑΡΗΣ και στις δύο διοργανώσεις, τότε νομίζω ότι είναι ξακάθαρο ότι απαιτούνται μεταγραφές. Αν επιλέξει μία από τις δύο διοργανώσεις, τότε θα γίνουν άλλες κινήσεις. Μιλάω για αποφάσεις διοίκησης και προπονητή, γιατί κάτι τέτοιο δεν έγινε στην αρχή της χρονιάς, όταν ξεκίνησε η δημιουργία του ρόστερ. Ο Νίκος Λάσκαρης ξεκίνησε με ένα μπάτζετ 500.000 ευρώ και έτσι ο Δημήτρης Πρίφτης πήρε παίκτες με βάση αυτά τα χρήματα, όπως τον Τσούπκοβιτς και τον Ουότερς. Μετά από λίγο καιρό και ενώ το ρόστερ είχε σχηματιστεί σε μεγάλο βαθμό, το μπάτζετ ανέβηκε όμως δεν γίνονταν τότε να διώξεις παίκτες που είχες πάρει ήδη.Έτσι ο Πρίφτης έκανε ένα ρόστερ σε σχέση με τα χρήματα που αρχικά είχε και με τα επιπλέον επέλεξε να παλέψει για παίκτες όπως ο Ουάιτ, ο οποίος είχε πολλές προτάσεις.
Η χρονιά έφτασε σε ένα σημείο όπου ο βαθμός δυσκολίας αυξήθηκε δραματικά. Ο Δημήτρης Πρίφτης έχει ξεκαθαρίσει, το έκανε πρόσφατα και στην συνέντευξη στο AllAboutARIS ότι ο βασικός στόχος του ΑΡΗ είναι η είσοδος στην τετράδα της Α1. Δεν ανέφερε πουθενά το EuroCup, γιατί δεν είναι ο βασικός στόχος, μιας και αντιλαμβάνεται πόσο δύσκολο είναι να προχωρήσεις και στις δύο διοργανώσεις με επιτυχία. Οπότε ήρθε η ώρα των αποφάσεων.
Ο κόσμος φυσικά από την πλευρά του έχει δίκιο να απαιτεί, να ασκεί κριτική όταν η ομάδα χάνει με 41 πόντους διαφορά στο Μιλάνο, όπως πρέπει να καταλάβει επίσης ότι το EuroCup δεν είναι τόσο εύκολο όσο φάνηκε με βάση τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου. Τώρα παίζεις με δύο ομάδες Ευρωλίγκα και τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Βέβαια ο κόσμος δεν θέλει να βλέπει τέτοιες ήττες όπως η χθεσινή, ούτε κι εγώ, ούτε πιστεύω κανείς μέσα στην ομάδα. Θα έρθουν και αυτές οι δύσκολες νύχτες, η αντίδραση και η διαχείρηση είναι που μετράνε.
Υ.Γ.1: Για το θέμα Παπανικολάου, ο ΑΡΗΣ πλέον θα κινηθεί πιο ενεργά, ο Νίκος Λάσκαρης δείχνει έτοιμος να αναλάβει δράση και έτσι πρέπει να κάνει για να τελειώνει το θέμα. Έχει τον τρόπο να το κλείσει άμεσα και να αλλάξει την θέληση του “Παπ” που δεν δείχνει έτοιμος να αφήσει την Ευρωλίγκα για το EuroCup
Υ.Γ.2: Ο ΑΡΗΣ έκανε μέχρι πρόσφατα κινήσεις για μεταγραφική ενίσχυση αλλά κάποιες περιπτώσεις δεν του… έκατσαν. Δεν το αφήνει ο Πρίφτης απλά δεν του βγήκαν οι περιπτώσεις. Και ήταν και καλές…
Υ.Γ.3: Θα πω κάτι χωρίς να θέλω να λαικίσω, δεν το έχω κάνει ποτέ. Απλά επειδή χθες μίλησα με αρκετούς Αρειανούς, με παιδιά που ταξίδεψαν 16-17 ώρες για να έρθουν στο Μιλάνο. Πιστεύω ότι έπρεπε και από διοικητικής πλευράς, είτε ο Νίκος Λάσκαρης είτε ο Λευτέρης Αρβανίτης να ζητήσουν συγνώμη για την εικόνα της ομάδας. Το έκανε ο Σίμτσακ και μπράβο του. Ο κόσμος χθες παρά την ήττα συνέχισε να τραγουδάει, έδειξε ότι έχει αλλάξει λογική και προς το τέλος με την διαφορά στο -41 ακούστηκαν κάποιες αποδοκιμασίες και πάλι χλιαρές. Έτσι νομίζω ένα συγνώμη θα έπρεπε να ειπωθεί.