Οδηγούμενος από ποιότητα και κίνητρο

από Νίκος Παπαδόπουλος

Εξι μήνες καρτερικής αναμονής. Στα ενδιάμεσα, κοντά στις 90 ημέρες προετοιμασίας και συνολικά δώδεκα φιλικά. Τι είναι αυτά; Οσα υποχρεωθήκαμε να «ανεχτούμε» μέχρι να δούμε ξανά τον ΑΡΗ σε επίσημο παιχνίδι.

Για την ομάδα, ο χθεσινός αγώνας ήταν ένα «ξεμπούκωμα». Αγωνιστικό και ψυχολογικό. Το χρειαζόταν έπειτα από έναν μεγάλο κύκλο φιλικών αγώνων, οι οποίοι από ένα σημείο και μετά απέκτησαν μορφή αγγαρείας. Και αποδείχθηκε χθες.

Μέσα στο γήπεδο έβλεπες έναν ΑΡΗ που δεν είχε να σου παρουσιάσει θεαματικές αλλαγές. Εδειξε σημάδια βελτίωσης αλλά και αδυναμίες κατά διαστήματα. Σε σύγκριση όμως με τα φιλικά που έδωσε, είχε μεγαλύτερη διάρκεια στο παιχνίδι του. Καθαρό μυαλό σε πολλά διαστήματα, υπομονή στην κυκλοφορία της μπάλας, αρκετό κάθετο παιχνίδι και σαφώς περισσότερες ευκαιρίες, οι οποίες συνδυάστηκαν με καλά τελειώματα. Ακόμα και κάποιες που δεν μετατράπηκαν σε γκολ.

Μπορεί λοιπόν η ομάδα χθες να «πάτησε» περισσότερο στις ατομικές αρετές των παικτών της – Μιλούνοβιτς, Μπαργκάν, Ανάκογλου, Διούδης τα κλασσικά παραδείγματα- αλλά πήρε αυτό που ήθελε και με σχετική ευκολία. Αυτό είναι που μετράει και αυτό θυμούνται όλοι στο τέλος. Αλλωστε ποδόσφαιρο σημαίνει να σκοράρεις με οποιοδήποτε τρόπο. Το καλό και ορθολογικό ποδόσφαιρο, είναι μία άλλη κουβέντα…

Επίσης κάτι πολύ βασικό που δεν πρέπει να λησμονούμε, είναι το κίνητρο που είχαν οι παίκτες, για πρώτη φορά μετά το φιλικό με τον Παναθηναϊκό. Και δεν μιλάω μόνο για το κίνητρο που δίνει το ίδιο το Κύπελλο. Κίνητρο στον ποδοσφαιριστή δίνει το γεγονός ότι παίζει ξανά σε μία επαγγελματική διοργάνωση. Οτι μπορεί να πετύχει κάτι σε αυτήν. Ακόμα και το γεγονός ότι το παιχνίδι ήταν τηλεοπτικό, ωθεί τον ποδοσφαιριστή να δώσει κάτι παραπάνω, γνωρίζοντας ότι χιλιάδες μάτια είναι πάνω του. Και το αναφέρω διότι δύο χρόνια δυστυχώς το είχαμε ξεχάσει. Και εμείς και αυτοί.

Επιστρέφοντας στο αγωνιστικό σκέλος, η χθεσινή νίκη μπορεί να αποδειχθεί διδακτική. Μόνο και μόνο για ένα πράγμα. Το πρώτο γκολ του ΑΡΗ. Και όχι για το προβάδισμα καθαυτό, αλλά για το χρονικό σημείο στο οποίο ήρθε.

Η ομάδα εκμεταλλευόμενη την ποιότητα του Μιλούνοβιτς στο ένας εναντίον ενός και τα καλά τελειώματα του Καπνίδη, ξεκλείδωσε μία άμυνα που για 20 λεπτά της έβαλε δύσκολα. Ενας δρόμος που πρέπει να προσπαθήσει να ακολουθήσει ο ΑΡΗΣ φέτος. Το γνωστό και ως… γκολ από τα αποδυτήρια ή τουλάχιστον στο πρώτο μισάωρο. Ετσι ώστε από τη μία να αποβάλλει το άγχος από πάνω της και από την άλλη να αναγκάσει τον αντίπαλο να ανεβάσει τις γραμμές του και να δώσει χώρους. Με τον ΑΡΗ να διαθέτει παίκτες που στο ανοικτό γήπεδο μπορούν να κάνουν ζημιές. Αρκεί να βρίσκονται κιόλας…

Οσον αφορά τις αρκετές ευκαιρίες που δημιούργησε ο Αιγινιακός, αυτές είναι αποτέλεσμα του επιθετικού 4-3-3 που παρέταξε ο Αναστόπουλος και κυρίως της εντολής στα μπακ να βγαίνουν στην πλάτη του εξτρέμ για να δημιουργήσουν υπεραριθμία μπροστά. Εκεί είναι καθαρά θέμα γρήγορων επιστροφών αλλά και των βοηθειών που θα δώσει ο άξονας, Είναι ρίσκο αλλά και κάτι που πρέπει να δουν στην ομάδα.

ΥΓ. Είναι τυχερός ο βοηθός Τίκας από την Καρδίτσα που τα οφσάιντ που…ανακάλυψε, δεν στοίχισαν στον ΑΡΗ. Αλλά μπήκε ήδη στη λίστα του Χρύσανθου…

Προτεινόμενα Άρθρα

ALLABOUTARIS TV! ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 20:00 ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΟΥ ALLABOUTARIS.GR ΣΤΟ YOUTUBE!

X