Ο αξέχαστος Ρόι Τάρπλει είναι κατά πολλούς ο καλύτερος ξένος που ήρθε ποτέ στην Ελλάδα. Η ζωή του Αμερικανού άσσου είναι βγαλμένη μέσα από χολιγουντιανό σενάριο. Ένας άνθρωπος που μπορούσε να αγγίξει την απόλυτη κορυφή αλλά εξαιτίας των παθών του έφτασε στον πάτο.
Ο Roy James Tarpley, όπως ήταν το πλήρες όνομα του, είχε μεγαλώσει σε φτωχογειτονιά. Όπως ήταν αναμενόμενο έζησε την ζωή του πολύ παραπάνω από όσο έπρεπε προκειμένου να κάνει μια μεγάλη καριέρα στο NBA.
Η αρχή είχε γίνει το καλοκαίρι του 1986. Ύστερα από μία διετία όπου οργίασε με τη φανέλα του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, ο Τάρπλεϊ επελέγη στο νο7 του ντραφτ από τους Ντάλας Μάβερικς. Οι ειδικοί του ΝΒΑ ανέμεναν από τον Τάρπλεϊ να κάνει μία λαμπρή και τεράστια καριέρα εφόσον δεν θα είχε προβλήματα τραυματισμών ή δεν θα έμπλεκε ποτέ με καταχρήσεις ή τζόγο. Πόσο προφητικό. Μέχρι το 1991 ήταν από τα μεγαλύτερα ονόματα του μπάσκετ. Η ποικιλία των κινήσεων του, ο εξαιρετικός χειρισμός της μπάλας και τα δυναμικά του τελειώματα τον έκαναν ευρύτατα γνωστό στο μπασκετικό στερέωμα και ένα από τα πιο περιζήτητα ονόματα του NBA.
Ωστόσο τα πάθη του, του έκοψαν μια εντυπωσιακή καριέρα. Το 1991 το NBA τον απέβαλλε λόγο του εθισμού του στα ναρκωτικά. Ο ίδιος έχει πει «Νόμισα πως τα ναρκωτικά ήταν μέρος της διασημότητας, αλλά έκανα λάθος. Τότε στο Ντάλας τα πάρτι ήταν κομμάτι του να είσαι στους Μάβερικς. Εγώ δεν σταμάτησα σε αυτά, έβαλα και τα ναρκωτικά στο παιχνίδι».
Η άφιξη του στην Θεσσαλονίκη:
Το καλοκαίρι του 1992 ο ΑΡΗΣ ζούσε στιγμές τεράστιων αλλαγών. Ο Μητρούδης είχε διώξει τον Νίκο Γκάλη ο οποίος μετακόμισε στον Παναθηναϊκό. Το σοκ των Αρειανών ήταν τέτοιο που ο μεγάλος άντρας του ΑΡΗ αναγκάστηκε να φέρει τον Ρόι Τάρπλει για να μετριάσει τα συναισθήματα πικρίας των οπαδών της ομάδας.
Ο ΑΡΗΣ για τον Ρόι αποτέλεσε την γη της επαγγελίας κατά της περίοδο 1992/1993. Με την φανέλα του ΑΡΗ ήταν απλά μοναδικός. Κυριολεκτικά κουβάλησε μια ομάδα ολόκληρη στις πλάτες του. Ήταν All Around: Είχε τρομερή τεχνική κατάρτιση, ντρίπλαρε σαν γκαρντ, σούταρε σαν τριάρι, πολλές φορές έβγαινε να σουτάρει για τρεις, διάβαζε όλες τις φάσεις, κατέβαζε τα ριμπάουντ. Οι εμφανίσεις του με τον Άρη ήταν απλά εντυπωσιακές. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι το 2010, στον αγώνα κόντρα στον Πειραϊκό είχε την κορυφαία επίδοση στο σύστημα tendex.
Η χρονιά εκείνη ξεκίνησε με μία θριαμβευτική νίκη επί του ΠΑΟΚ με 32 πόντους διαφορά (την μεγαλύτερη σε έκταση νίκη του ΑΡΗ σε ντέρμπι Θεσσαλονίκης). Στο πρώτο μισό της σεζόν ο ΑΡΗΣ με το Ρόι στην σύνθεση του ήταν ασταμάτητος. Έμεινε στις καρδιές όλων των οπαδών του ΑΡΗ για την προσφορά του στον αξέχαστο τελικό του Τορίνο κόντρα στην Εφές Πίλσεν. Ο ΑΡΗΣ ήταν τρομερά αγχωμένος και περιορίστηκε στους 50 πόντους, δεχόμενος μόνο 48. Ο Τάρπλεϊ με 19 πόντους, 18 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα χάρισε στην ουσία το Ευρωπαϊκό κύπελλο στον αυτοκράτορα. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης λίγο μετά θα σηκώσει την κούπα μέσα σε αποθέωση κι αφού προηγουμένως οπαδοί του ΑΡΗ και της Εφές Πίλσεν έχουν παίξει ξύλο μέσα στο γήπεδο αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα. Συνολικά σε 28 αγώνες του πρωταθλήματος, είχε μέσο όρο 21.2 πόντους, 17.2 ριμπάουντ, 2.2 κλεψίματα και 1.7 κοψίματα.
Στο μεταξύ ο ΑΡΗΣ αντιμετώπιζε προβλήματα με αποτέλεσμα να αρχίσουν να καθυστερούν οι πληρωμές. Ο Τάρπλεϊ βλέποντας τον τραπεζικό του λογαριασμό άδειο, έφυγε για τις ΗΠΑ, πριν καν τελειώσει την χρονιά αφήνοντας τον ΑΡΗ… ξεκρέμαστο στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας κόντρα στον Παναθηναϊκό (για τον οποίο αποκτήθηκε ο Ρέτζι Θίους για ένα μόνο ματς).
Η ζωή μετά τον ΑΡΗ:
Πριν τελειώσει λοιπόν η περίοδος 1992/1993 αποχώρησε από την Θεσσαλονίκη. Την δεκαετία του 1990 το Ευρωπαϊκό μπάσκετ και η Ελληνική Α1 ήταν έννοιες ταυτόσημες. Για αυτό τον λόγο ο επόμενος σταθμός της καριέρας του ήταν ο κραταιός τότε Ολυμπιακός. Με τους ερυθρόλευκους κατέκτησε το νταμπλ στην Ελλάδα, φτάνοντας παράλληλα στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών όπου στις λεπτομέρειες έχασε το τρόπαιο από την Μπανταλόνα.
Την επόμενη χρονιά, του δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία από το ΝΒΑ για να καταφέρει την αναγέννησή του. Ο Ρόι δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία αυτή και αποκλείστηκε την ίδια χρονιά και πάλι λόγω χρήσης ναρκωτικών. Η δεύτερη φορά σήμανε και το οριστικό τέλος της καριέρας του στις ΗΠΑ. Τη περίοδο 1995/1996 επέστρεψε στην Ελλάδα για αγωνιστεί με τον Ηρακλή με τον οποίο έφτασε ως τον τελικό του κύπελλο Ελλάδας το 1996. Έκανα κάποια καλά ματς, ήταν όμως εμφανές πως πλέον για αυτόν το μπάσκετ είχε αρχίσει να παίρνει την κάτω βόλτα. Μέχρι το 2006 περιπλανήθηκε σε διάφορες γωνιές του πλανήτη προκειμένου να υιοθετήσει έναν φυσιολογικό τρόπο ζωής. Αγωνίστηκε μεταξύ άλλων στον Έσπερο και τον Απόλλων Λεμεσού. Η καριέρα του ολοκληρώθηκε άδοξα το 2006 στο CBA.
Η κόντρα του με το NBA και το τέλος:
Από το 2003 και μετά ο Τάρπλεϊ άρχισε έναν αγώνα επανένταξης και αποκατάστασης του ονόματος του στο ΝΒΑ. Κατέθεσε σχετικό αίτημα που απορρίφθηκε έναν χρόνο αργότερα, αν και περνούσε εβδομαδιαία αλκοτέστ όλο αυτό το διάστημα.
Όντας χρεοκοπημένος, κινήθηκε δικαστικώς εναντίον του NBA το 2007, υποστηρίζοντας πως υπήρξε θύμα ρατσιστικής συμπεριφοράς καθώς όπως ισχυριζόταν το πρόβλημα με το αλκοόλ τον είχε κατατάξει ως άτομο με ειδικές ανάγκες. Τον Ιανουάριου του 2009 η αγωγή διευθετήθηκε αν και οι όροι δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ.
Όσο ξαφνικά έφυγε από το ΝΒΑ, το ίδιο ξαφνικά έφυγε και από την ζωή. Πέθανε τον Ιανουάριο του 2015 σε ηλικία μόλις 50 ετών, νικημένος από τους εσωτερικούς του δαίμονες. Έστω και με αυτό τον τρόπο, καταφέραμε να δούμε λίγο από το αστείρευτο ταλέντο του και είναι για τον οποίο θα ευχαριστούν για πάντα οι Έλληνες φίλαθλοι.