Όλοι οι τίτλοι έχουν την ίδια αξία μεταξύ. Όμως κάποιοι πάντα θα ξεχωρίζουν για τις δυσκολίες κάτω από τις οποίες κατακτήθηκαν.
Το F4 του κυπέλλου του 1998 ήταν μακράν το καλύτερο. Σε μια εποχή που μπορούσε να γίνει αγώνας με οπαδούς και των δύο ομάδων, στην τελική τετράδα του Αλεξανδρείου έφτασε ο κάτοχος του κυπέλλου Κόρατς ΑΡΗΣ, η ΑΕΚ του Γιάννη Ιωαννίδη που λίγο καιρό μετά έφτασε στον τελικό της Ευρωλίγκα, ο Ολυμπιακός που ήταν εν ενεργεία πρωταθλητής Ευρώπης και νταμπλούχος Ελλάδας και ο Παναθηναϊκός που λίγους μήνες αργότερα θα κατακτούσε το πρωτάθλημα Ελλάδας αρχίζοντας την δική του δυναστεία.
Στα μάτια των τριών ομάδων του Λεκανοπεδίου ο ΑΡΗΣ φάνταζε σαν ένα εύκολο εμπόδιο δεδομένου ότι πήγε να αγωνιστεί στο F4 χωρίς διοίκηση, με υπηρεσιακό προπονητή τον Χρήστο Μπαγκώτσιο και χωρίς τους Χοσέ Πικουλίν Ορτίθ τον Τίτ Σόκ που είχαν εγκαταλείψει την ομάδα επειδή δεν είχαν πληρωθεί. Όσοι παρέμειναν στην ομάδα έπαιζαν επίσης απλήρωτοι.
Στον πρώτο ημιτελικό, η εκπληκτική ΑΕΚ εξαφάνισε επιθετικά τον Ολυμπιακό και νίκησε κατά κράτος τους ερυθρόλευκους με 63-49. Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν έτοιμος να κατακτήσει το πρώτο F4 της καριέρας του ενώ οι οπαδοί του Παναθηναϊκού απλά περίμεναν την δική τους «εύκολη» πρόκριση στον τελικό.
Όλοι περίμεναν μια άνετη επικράτηση των πρασίνων, εκτός από τον προπονητή του τριφυλλιού Λευτέρη Σούμποτιτς, που γνώριζε όσο λίγοι τι εστί ΑΡΗΣ. Οι παίκτες των κιτρίνων εμφανίστηκαν «αγριεμένοι» και με την βοήθεια των οπαδών τους απέκλεισαν τον Παναθηναϊκό με 83-68. Τα δύο φαβορί για τον τίτλο, οι Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα συμμετείχαν στο ματς της παρηγοριάς, τον αγώνα για την 3η θέση.
Ο μεγάλος τελικός
Στον τελικό της 1ης Φεβρουαρίου, η ΑΕΚ ήταν το τεράστιο φαβορί, με τον “ξανθό” να αντιμετωπίζει το παρελθόν του και την μεγάλη του αγάπη, τον ΑΡΗ, με τον οποίο πέρασε 20 χρόνια σαν αθλητής και άλλα 10 σαν προπονητής. Το γήπεδο ήταν κατάμεστο από οπαδούς των δύο ομάδων, στην πλειοψηφία τους οπαδοί του ΑΡΗ που δημιούργησαν μια πυρακτωμένη ατμόσφαιρα.
Στον τελικό η ΑΕΚ μπήκε καλύτερα και προηγήθηκε έως και 9 πόντους κατά την διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, όμως ο ΑΡΗΣ έδειξε τρομερά ψυχικά αποθέματα και ανέτρεψε την κατάσταση πριν τελειώσει το πρώτο 20λεπτο. Η ΑΕΚ κρατούσε πίσω τον ΑΡΗ ο οποίος είχε 11 λεπτά να προηγηθεί στο σκορ. Το έκανε 43 δευτερόλεπτα πριν το τέλος όταν ο Ζάρκο Πάσπαλι (που έπαιζε με διάστρεμμα), αφού χάνει ένα λέι άπ προπόνησης, με φόλοου προλαβαίνει τους αντιπάλους του και δίνει προβάδισμα στον ΑΡΗ μετά από ώρα (67-65). Ο Χοσέ Λάσα ήταν ο μοιραίος παίκτης της ΑΕΚ με τον Γιάννη Ιωαννίδη να γίνεται έξαλλος με τις επιλογές του. Ο Μάριο Μπόνι επέδειξε ολύμπια ψυχραιμία στις κρίσιμες βολές στο τέλος, ενώ ο Μπάνε Πρέλεβιτς μπήκε στο τέλος για να προσπαθήσει να σώσει ότι προλάβει. Το τελικό 71-68 επέτρεψε στον αυτοκράτορα του Ελληνικού μπάσκετ να επιστρέψει στον θρόνο του.
Με την λήξη του αγώνα ο Χρήστος Μαγκώτσιος πνίγηκε στις αγκαλιές των παικτών με όλο το Αλεξάνδρειο να φλέγεται από τους πανηγυρισμούς των οπαδών του ΑΡΗ. Αντίθετα ο Γιάννης Ιωαννίδης, που στο Αλεξάνδρειο έχει ζήσει στιγμές δόξας, αυτή την φορά κάπνιζε νευρικά σε μια γωνιά του γηπέδου, μη μπορώντας να πιστέψει την ήττα του. Ο Μάριο Μπόνι βαρούσε το τύμπανο (έχει μείνει στην ιστορία η σκηνή αυτή), ενώ ο Παναγιώτης Λιαδέλης ανακηρύχτηκε MVP του F4. Ο Ντίνος Αγγελίδης που ήταν ο συνδετικός κρίκος του ΑΡΗ της εποχής Γκάλη με τον ΑΡΗ των «χιλίων προβλημάτων» υψώνει το κύπελλο στον ουρανό του Αλεξανδρείου με τον κόσμο να φωνάζει «ΑΡΗ γερά εσύ θα ξαναφέρεις το μπάσκετ στον Βορρά». Ήταν αναμφίβολα ο πιο ηρωικός τίτλος που έχει κατακτήσει ποτέ οποιαδήποτε ομάδα στην ιστορία του Ελληνικού μπάσκετ.
Οι συνθέσεις και τα στατιστικά των παικτών των δύο ομάδων
ΑΡΗΣ (Χρήστος Μαγκώτσιος): Λιαδέλης 22(1), Χρυσανθόπουλος 3(1), Πάσπαλι 12, Σιούτης 15(2), Γαλακτερός 3(1), Ναχάρ 3, Αγγελίδης 5(1), Φλώρος, Όρντμαν, Μπόνι 8.
ΑΕΚ (Γιάννης Ιωαννίδης): Κολντεμπέλα 2, Λάσα 13(2), Πρέλεβιτς, Άντερσον 18, Χατζής 14(2), Λάρσεν, Κακιούζης 4, Τσακαλίδης 6, Άντερσεν, Αλεξάντερ 11.