Όταν ξεκίνησα χθες το απόγευμα να πάω στο Αλεξάνδρειο είχα πολλές σκέψεις στο μυαλό μου σχετικά με το τι περιμένω να ακούσω από Νίκο Λάσκαρη στην συνέντευξη τύπου που θα έδινε. Και μόνο το γεγονός ότι παράλληλα θα γίνονταν και η παρουσίαση του Παναγιώτη Γιαννάκη με προβλημάτιζε…
Μετά το πρώτο δίλεπτο της συνέντευξης τύπου επιβεβαιώθηκαν οι προβληματισμοί μου, οι εκτιμήσεις μου, ότι τελικά η παρουσίαση Γιαννάκη θα μπορούσε να λειτουργήσει ως…ασπίδα, ως ένα σημείο αναφοράς προκειμένου να φύγει από τον ιδιοκτήτη η «καυτή πατάτα» των απαντήσεων σε ερωτήσεις οικονομικού περιεχομένου. Όταν ήρθε η στιγμή των ερωτήσεων ήταν σαφές ότι έπρεπε να δοθούν απαντήσεις όσον αφορά τα οφειλόμενα της περασμένης περιόδου τα οποία αποτελούν ένα μεγάλο πρόβλημα. Στην Τρίτη ερώτηση που έγινε προς τον Νίκο Λάσκαρη, ο οποίος μέχρι στιγμής δεν είχε δώσει καμία ξεκάθαρη απάντηση, φάνηκε η… ενόχληση του Παναγιώτη Γιαννάκη. Ο «Δράκος» κατάλαβε ότι οι απαντήσεις δεν θα ήταν αυτές που ήθελαν όλοι να ακούσουν και έτσι πήρε την… μπάλα, όπως έκανε στο παρκέ, και ως αρχηγός βγήκε στην επίθεση.
Είναι αλήθεια ότι η συνέχεια μας αιφνιδίασε όλους, αλλά ευχάριστα. Γιατί ο Παναγιώτης Γιαννάκης δεν μίλησε απλά ως προπονητής. Μίλησε ως ένας άνθρωπος που ήρθε σε μία ομάδα, η οποία έχει μία τεράστια δυναμική, την οποία γνωρίζει καλά ο ίδιος και όσα είπε ήταν και σκέψεις του βάση πλάνου αλλά και κομμάτια από την καρδιά του. Ο «Δράκος» έβγαζε φωτιές και πήρε πρωταγωνιστικό ρόλο από τις πρώτες σελίδες του… παραμυθιού.
Με ατάκες όπως «Ο ΑΡΗΣ δεν είναι φτιαγμένος για την 4η θέση» και «Ήρθα γιατί υπάρχει προοπτική, μπορούμε να κάνουμε θαύματα», έδωσε ήδη όραμα στον Αρειανό, ο οποίος ονειρεύεται μία αναγέννηση του «ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ»ή έστω μία ομάδα η οποία να διεκδικεί τίτλους και όχι απλά μία τρίτη θέση.
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης έδειξε να γνωρίζει πράγματα και καταστάσεις στην ομάδα. Πως την παρακολουθεί εδώ και καιρό. Πως έχει ένα πλάνο για την ομάδα, όχι απλά ως προπονητής. Δεν μπορώ να ξέρω τι έχει στο μυαλό του,αλλά ξέφυγε από τον Νίκο Λάσκαρη σε κάποια στιγμή ότι οι πρώτες κουβέντες ήταν για την θέση του τζένεραλ μάνατζερ ή και του προέδρου. Ο καιρός θα δείξει τι σκέφτεται ο Παναγιώτης Γιαννάκης, αλλά πραγματικά αυτά που είπε χθες έδωσαν όραμα στον κόσμο και πίστωση χρόνου στον Νίκο Λάσκαρη. Άλλωστε και ο «Δράκος» το είπε κάποια στιγμή ότι περιμένει πράξεις και όχι λόγια. Για το αγωνιστικό θα μιλήσω αργότερα, να δούμε λίγο κινήσεις.
Πάμε και στον Νίκο Λάσκαρη. Ο ιδιοκτήτης νομίζω ότι απλά προβλημάτισε ακόμα περισσότερο τους Αρειανούς. Δεν έχει ξεκάθαρη λύση για την άμεση πληρωμή των οφειλών, το μπάτζετ της επόμενης χρονιάς θα είναι βάση των εσόδων, δεν θέλησε να μιλήσει με χρονοδιαγράμματα, παραδέχθηκε ότι δεν μπορεί να το κάνει γιατί ήδη το έπραξε και εκτέθηκε ενώ επιβεβαίωσε αυτό που γράφουν οι… κακοί δημοσιογράφοι για παραπάνω από έναν χρόνο, για την διοίκηση Αθήνας και την διοίκηση Θεσσαλονίκης και το πρόβλημα επικοινωνίας που υπάρχει μεταξύ τους.
Ο κ. Παπακυριάκης κάποια στιγμή προσπάθησε να… σώσει την παρτίδα αλλά δεν μίλησε επίσης με ημερομηνίες παρά μόνο είπε ότι κανείς δεν θα χάσει τα λεφτά του. Δεν είπε κανείς το αντίθετο, αλλά ο ΑΡΗΣ πιέζεται από τον χρόνο και πρέπει άμεσα να προχωρήσει σε διακανονισμούς.
Για το μπάτζετ της νέας χρονιάς, αυτό θα βγει από τα έσοδα όπως ειπώθηκε. Οι «σίγουρες» πηγές είναι τηλεοπτικά, ο χορηγός του ΕΣΑΚΕ και διαρκείας. Όμως αυτά δεν φτάνουν και πρέπει επιτέλους μετά από δύο χρόνια να έρθουν χορηγικές συμφωνίες στην ΚΑΕ. Πρέπει επιτέλους ο ΑΡΗΣ να πουλήσει το «brand name» που έχει σε αντίθεση με ότι έγινε μέχρι τώρα. Επίσης μία σημαντική παράμετρος. Όταν αναφέρθηκε η λέξη μπάτζετ, δεν αφορούσε μόνο το καθαρά αγωνιστικό αλλά ουσιαστικά και ότι περιλαμβάνει την λειτουργία της ομάδας, όπως και την εφορία των συμβολαίων των παικτών που αγγίζει το 46%. Δεν ξέρω πόσο θα είναι το μπάτζετ, δεν ειπώθηκε νούμερο αλλά εκτιμώ ότι θα είναι κοντά στις 700.000 ευρώ, λίγο παρακάτω από την πρώτη χρονιά Λάσκαρη.
Δεν άκουσα επίσης από τον Νίκο Λάσκαρη ότι υπάρχει εναλλακτική λύση σε περίπτωση που δεν προχωρήσει αυτό που έχει στο μυαλό του για να λύσει το θέμα των οφειλών. Δεν έκανε κανένα κάλεσμα για βοήθεια, αν προκύψει, ενώ δεν ήταν ξεκάθαρος ούτε για το ενδεχόμενο ΑΜΚ ώστε να έρθουν χρήματα στα ταμεία.
Χωρίς να ισοπεδώνω ότι έχει κάνει ο Νίκος Λάσκαρης μέχρι τώρα, πρέπει να πράξει και να δώσει λύσεις άμεσα για να κλείσει το περσινό κεφάλαιο από οικονομικής πλευράς. Ο ΑΡΗΣ έχει θέμα αξιοπιστίας και είναι κρίμα, πρώτα για τον Λάσκαρη γιατί αυτός επανέφερε το κλίμα ασφάλειας στους «κίτρινους» και σε όσους έκαναν δουλειές με την ομάδα.
Το παραμύθι που ξεκινήσαμε να ξεφυλλίζουμε έχει «Δράκο». Και αυτόςαπό την πρώτη σελίδα έβγαλε «φωτιές». Ψάχνουμε τον πρίγκιπα. Ξέρουμε ποιος είναι, ήταν ο «Πρίγκιπας» του παραμυθιού αλλά τώρα θέλει «όπλα» για να πολεμήσει. Την… ασπίδα του που είναι ο κόσμος που θα βάλει… πλάτη και το ξίφος του που είναι τα χρήματα που πρέπει να βρει. Το πρώτο το έχει, το δεύτερο το αναζητάει και μακάρι σύντομα να το βρει.
Υ.Γ.1: Ο ΑΡΗΣ έχει πρόβλημα λειτουργίας σαν ΚΑΕ και αυτό το ξέρουν άπαντες. Η απουσία από την κλήρωση του Basketball Champions League απλά το επιβεβαιώνει.
Υ.Γ.2: Ο Μήτογλου έχει ένα μικρό «μπάι άουτ» μιας και αυτό είχε ζητήσει προκειμένου να υπογράψει ότι ο ΑΡΗΣ θα έχει τα δικαιώματα του αν και εφόσον γυρίσει στην Ευρώπη. Το θέμα είναι να πεισθεί ότι στον ΑΡΗ μπορεί να γίνει ο παίκτης που περιμένουν άπαντες, το χρήμα μπορεί να έρθει μετά.
Υ.Γ.3: Για το θέμα Γκάλη και επανένωση με Γιαννάκη έστω και έξω από το παρκέ θα είναι ένα όνειρο ζωής για όλους τους Αρειανούς και όχι μόνο. Θα είναι μία ένωση μεγαλύτερη και από αυτή την Γερμανίας. Ο «Δράκος» είναι ο μοναδικός που μπορεί να κολλήσει το…ραγισμένο γυαλί που υπάρχει από πέρυσι ανάμεσα σε «Νικ» και Λάσκαρη.
Υ.Γ.4: Για τις διοικήσεις Αθήνας-Θεσσαλονίκης τα λέγαμε οι δημοσιογράφοι, εγώ το είχα αναφέρει σε κείμενα μου πριν το…διάλειμμα μου, άλλοι συνάδελφοι και μέσα στην χρονιά. Και παρά τις γνωστές…κραυγές από ορισμένους σήμερα ήρθε η επιβεβαίωση από Λάσκαρη και Αρβανίτη. Κανείς δεν θέλει δύο διοικήσεις, μία θέλει για το καλό της ομάδας. Και η καταγραφή του γεγονότος βοηθάει ώστε να βρεθεί λύση. Το να βάζει το… κεφάλι στην άμμο, κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Υ.Γ.5: Τον προπονητή Γιαννάκη τον έζησα από κοντά στο Βελιγράδι το 2005 και στην Ιαπωνία το 2006. Οπότε δεν μπορώ να είμαι 100% αμερόληπτος γιατί μαζί του έζησα μοναδικές στιγμές. Τον πιστεύω, το έργο του μιλάει άλλωστε από μόνο του.