Σήμερα ξεκινάει η χρονιά για τον ΑΡΗ και είναι αλήθεια ότι το μυαλό μου γύρισε πίσω, σε κάποιες άλλες, παλιότερες «πρώτες» της ομάδας προκειμένου να διαπιστώσω ορισμένες βασικές και ανησυχητικές διαφορές και να σκεφτώ ότι η… δεύτερη, η… τρίτη μέρα θα είναι πιο δύσκολες.
Ο ΑΡΗΣ του Παναγιώτη Γιαννάκη θα ήθελα να έχει μία διαφορετική «πρώτη». Να πάω στο Αλεξάνδρειο και να δω ένα γεμάτο ρόστερ. Με παίκτες αξίες, οι οποίοι μπορούν να βοηθήσουν τον ΑΡΗ να επιστρέψει στην κορυφή. Να δω τις κερκίδες γεμάτες από φιλάθλους οι οποίοι να αποθεώνουν τα καινούργια μεταγραφικά αποκτήματα. Και εγώ να μην προλαβαίνω τις δηλώσεις και να τρέχω σαν… τρελός. Αλλά αυτό είναι κάτι που θέλω εγώ. Και δεν θα γίνει.
Γιατί σήμερα οι πόρτες στο «Nick Galis Hall» θα είναι κλειστές για όλους. Φιλάθλους αλλά και δημοσιογράφους μιας και τελικά η ΚΑΕ αποφάσισε η «πρώτη» της ομάδας να είναι κλειστή. Για πρώτη φορά γίνεται αυτό αν δεν με απατάει η μνήμη μου. Και φυσικά δικαιολογώ τον Παναγιώτη Γιαννάκη που πήρε μία τέτοια απόφαση. Γιατί αν πήγαινα σήμερα στο γήπεδο θα έβλεπα τέσσερις νεαρούς παίκτες με ελάχιστες εμπειρίες από την Α1 (Χρηστίδη, Φλιώνη, Δίπλαρο, Τάταρη) οι οποίοι καλούνται να παίξουν τον ρόλο του… Βεζένκοφ χωρίς να είναι, τουλάχιστον τώρα. Ένα σχετικά έμπειρο νεαρό (Πουλιανίτη), ο οποίος είναι άγνωστο αν θα μείνει.
Τρεις Έλληνες έμπειρους παίκτες (Μούρτο, Τσαιρέλη, Βασιλόπουλο), οι οποίοι ναι μεν έχουν ικανότητες και το έχουν αποδείξει αλλά ίσως κληθούν να τραβήξουν όλο το… καράβι και σίγουρα θέλουν βοήθεια.
Έναν Έλληνα (Αθηναίου), ο οποίος δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο και θα μπορούσε να φέρει σε δύσκολη θέση την ΚΑΕ μιας και παρά την προφορική συμφωνία από την στιγμή που δεν έχει πέσει υπογραφή, τίποτα δεν είναι 100% σίγουρο.
Έναν Αμερικανός (Φρεντς), ο οποίος είναι σε καθεστώς… δοκιμής, αποτέλεσμα των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων της ομάδας. Και θα είναι μόνος του την ώρα που θα ήθελα να βλέπω 5-6 ξένους όπως τα προηγούμενα χρόνια.
Θα έβλεπα επίσης τον «Δράκο» του ελληνικού μπάσκετ, στο «σπίτι» του. Να περπατάει στο παρκέ και να σκέφτομαι τις μεγάλες στιγμές του «ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ». Έναν Παναγιώτη Γιαννάκη ο οποίος μπαίνει μπροστά και προσπαθήσει να δημιουργήσει ένα ρόστερ με ελάχιστα εφόδια δηλαδή χρήματα. Έναν προπονητή ο οποίος έχει αναλάβει αποκλειστικά τα μεταγραφικά αλλά προσπαθεί να βοηθήσει και σε άλλους τομείς, μόνο με το όνομα του και την προσωπικότητα του. Γιατί κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να το κάνουν…
Αν πήγαινα σήμερα στο Αλεξάνδρειο, η εικόνα θα με προβλημάτιζε. Γιατί αυτό το ρόστερ του ΑΡΗ έχει πολλές ελλείψεις και δεν ξέρει κανείς πότε και αν θα μπορέσει να τις καλύψει ο «Δράκος». Γιατί παρά την δική του θέληση και προσπάθεια δεν είναι μόνο στο δικό του χέρι. Χρειάζεται χρήματα τα οποία δεν υπάρχουν. Διαφορετικά δεν θα έμπαινε στην λογική των δοκιμών. Να ψάχνει μέσα στα… άχυρα της Αμερικής να βρει τις… βελόνες.
Ένα ρόστερ που αυτή την στιγμή αποτελείται από ορισμένους έμπειρους Έλληνες οι οποίοι ξέρουν ότι θα πάρουν πολύ… βάρος πάνω τους. Από ορισμένους νεαρούς και ταλαντούχους Έλληνες οι οποίοι σίγουρα δεν είναι έτοιμοι για βασικό ρόλο στην Α1, θέλουν χρόνο ο οποίος όμως δεν υπάρχει και η πίεση μπορεί να μην λειτουργήσει προς όφελος του. Αμερικανούς που έρχονται για δοκιμή, με την ελπίδα να αποδειχθούν «λαχεία», που δεν είδαν ομάδες από το ΝΒΑ και την Ευρώπη. Μία λύση ανάγκης λόγω των οικονομικών προβλημάτων και μακάρι να βγουν «λαχεία» γιατί το χρειάζεται η ομάδα και ο Γιαννάκης.
Βέβαια η «πρώτη» είναι κάτι σαν… έθιμο για τις ομάδες, τον κόσμο και τους δημοσιογράφους. Το θέμα είναι… η δεύτερη, η… τρίτη μέρα της ομάδας. Όλες οι άλλες που έρχονται και στις οποίες ο Νίκος Λάσκαρης πρέπει να βρει λύσεις στο οικονομικό πρόβλημα. Να βρεις χρήματα για το φετινό ρόστερ, το μπάτζετ του οποίου θα βγει σύμφωνα με δήλωση του από τα έσοδα της ομάδας, τα οποία μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν όμως. Τηλεοπτικό δεν υπάρχει, ότι χρήματα συγκεντρώθηκαν από τα διαρκείας δόθηκαν για το άρθρο 99, ενώ για χορηγίες ούτε λόγος. Παρά τις υποσχέσεις, τις όμορφες δηλώσεις, δεν έχει υπάρξει καμία ανακοίνωση. Αντίθετα ερωτηματικά γιατί απέρριψε η διοίκηση χορηγία 400.000 ευρώ.
Και δεν τελειώνουν εδώ θα προβλήματα. Μέχρι τις 28 Αυγούστου, η ΚΑΕ δεσμεύτηκε να πληρώσει τα οφειλόμενα στους πελάτες του Νίκου Πετράτου, ένα ποσό που μπορεί να μην είναι τεράστιο αλλά είναι σημαντικό. Επίσης πρέπει σύντομα να βρει λύση στο θέμα Καββαδά, ο οποίος έχει προσφύγει στην FIBA ζητώντας 70.000 ευρώ οφειλόμενα, την… ελευθερία του και τα 150.000 ευρώ της επόμενης χρονιάς βάση του συμβολαίου του. Μία υπόθεση η οποία μπορεί να οδηγήσει σε απαγόρευση μεταγραφών, ένα σενάριο που κανείς δεν θέλει να σκέφτεται στον ΑΡΗ. Πολλές οι προτεραιότητες για τον Νίκο Λάσκαρη, ο οποίος έχει μπροστά του έναν μήνα να βρει λύσεις, ίσως και λιγότερο. Και μέχρι στιγμής πέρασε ένα καλοκαίρι χωρίς να γίνει το… παραμικρό και να έχει λυθεί κάποιο πρόβλημα. Δεν βάζω στην… εξίσωση τα χρωστούμενα στην περσινή ομάδα, αυτά θα αργήσουν.
Οπότε η πρώτη μέρα της νέας χρονιάς θα περάσει, αλλά με προβληματίζει η δεύτερη, η τρίτη, η τέταρτη. Η ημέρα που θα πρέπει ο ΑΡΗΣ να κλείσει την υπόθεση Καββαδά για να μην τιμωρηθεί. Η ημέρα που θα πρέπει να πληρώσει τους παίκτες του «99» για να μην προχωρήσουν δικαστικά. Αυτές θα είναι οι δύσκολες ημέρες…
Υ.Γ.1: Για το θέμα του επενδυτή, περιμένω από τον Νίκο Λάσκαρη μία επίσημη τοποθέτηση. Όπως έκανε σε άλλες περιπτώσεις λιγότερης σημασίας. Να βγει και να πει αν είχε πρόταση, ποια ήταν, τι έγινε με την χορηγία των 400.000 ευρώ και ποιες λύσεις υπάρχουν για το οικονομικό πρόβλημα της ομάδας. Αυτά τα… «κύκλοι της ομάδας, διέψευσαν» και τα σχετικά, χωρίς να υπάρχει όνομα του ατόμου που θα διαψεύδει από την ομάδα, είναι ένα «τίποτα», σαν να μην έγιναν. Ο κ. Χριστοφορίδης επίσημα τοποθετήθηκε, περιμένω το ίδιο και από τον ιδιοκτήτη της ΚΑΕ. Γιατί το θέμα είναι σημαντικό.
Υ.Γ.2: Πέρα από τις μεγάλες χορηγίες, υπάρχουν και άλλες, μικρότερες που μπορούν να καλύψουν… τρύπες. Καλό να έχεις μία τιμή στο «brand name» σου, αλλά όταν θέλεις χρήματα άμεσα, ας πάρει και μία λιγότερο ελκυστική διαφήμιση. Άραγε το εν λόγω τμήμα στην ΚΑΕ ασχολείται με το θέμα ή τρέχει μόνος του ο Νίκος Λάσκαρης;
Υ.Γ.3: Θεωρώ ανεπίτρεπτη από ορισμένους μία προσπάθεια να πληγεί η εικόνα του Σπύρου Χριστοφορίδη. Ενός ανθρώπου ο οποίος έχει βοηθήσει τον σύλλογο, γνήσιος Αρειανός. Όπως βοήθησε στην υπόθεση Λάσκαρη, έτσι πράττει και τώρα. Για το καλό της ομάδας. Και προφανώς έχει λόγο να μην αποκαλύπτει το όνομα του επενδυτή. Όπως έκανε άλλωστε και στην περίπτωση του Λάσκαρη…
Υ.Γ.4: Το να ασκείς κριτική με επιχειρήματα σε μία διοίκηση δεν σημαίνει ότι την «πολεμάς». Και πρέπει να το κάνεις ακόμα και όταν όλα πάνε καλά. Για να επισημαίνεις τα λάθη που γίνονται. Και έγιναν ακόμα και τις εποχές που ο Νίκος Λάσκαρης πλήρωνε πριν την ώρα τους… τις υποχρεώσεις του. Γιατί το έκανε και κανείς δεν θα το ξεχάσει και δεν πρέπει. Όμως η δημοσιογραφία έχει να κάνει με την αλήθεια, όσο σκληρή και να είναι κάποιες φορές. Και ο κάθε δημοσιογράφος φυσικά κρίνεται γι’ αυτά που λέει και γράφει. Αλλά κάποια στιγμή αυτή η… καραμέλα με τους «κακούς» δημοσιογράφους πρέπει να σταματήσει.