Εάν σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο όπου ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία και οι διακρίσεις θεριεύουν ξανά, να φανταστούμε μόνο μπορούμε πώς ήταν ο πλανήτης πριν από μισό αιώνα.
Βέβαια, οι Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος δεν χρειαζόταν να καταφύγουν στη βοήθεια της φαντασίας για να αντιληφθούν την αντιμετώπιση που είχαν οι μαύροι στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Γι’ αυτούς –και για εκατομμύρια άλλους μη λευκούς- η αίσθηση ότι αποτελούσαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας ήταν μια φρικτή πραγματικότητα, με τον αθλητισμό να τους προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία για να ξεφύγουν από όσα βίωναν.
Και η αλήθεια είναι πως τα κατάφεραν πολύ καλά, όπως μαρτυρά και η εμφάνισή τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες που φιλοξενήθηκαν στο Μεξικό. Ο Σμιθ νικητής στην κούρσα των 200 μέτρων, με ένα μυθικό παγκόσμιο ρεκόρ. Ο Κάρλος τρίτος. Δύο μετάλλια για τις ΗΠΑ. Για την χώρα που εκπροσωπούσαν και αποκαλούσαν πατρίδα, παρά το γεγονός ότι εκείνη δεν τους αντιμετώπιζε όμως μια μάνα τα παιδιά της.
Είναι γνωστό πως η παρουσία τους στο βάθρο την ώρα της απονομής επισκίασε τα πάντα. Ακόμη και τους προσωπικούς θριάμβους τους. Φορώντας μόνο κάλτσες, για να εκφράσουν τους πεινασμένους αδελφούς τους, κι από ένα μαύρο γάντι (σύμβολο του κινήματος των Μαύρων Πανθήρων), για την περηφάνια και την ενότητα της φυλής, έδωσαν στον κόσμο μια από τις πιο δυνατές εικόνες του 20ού αιώνα.