Η παροχή δανείων ανάλογου τύπου με αυτά που έλαβαν Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία, δεν απορρίπτεται πλήρως, αλλά από εδώ και στο εξής θα γίνεται υπό συγκεκριμένους όρους, βάσει των νέων κανόνων λειτουργίας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Παράλληλα στην έκθεση 99 σελίδων που παρουσιάζει το ΔΝΤ ασκεί έντονη κριτική τόσο στη στάση των Ευρωπαίων όσο και στη δική του «αδυναμία» αναφορικά με το πρώτο ελληνικό μνημόνιο και την καθυστέρηση αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.
Από εδώ και στο εξής το Ταμείο μπορεί να παράσχει δάνεια σε μία χώρα η οποία δεν φαίνεται να έχει «υψηλές πιθανότητες» αποπληρωμής του χρέους της, αρκεί αυτή η χώρα να έχει -πέραν του δανεισμού από το ΔΝΤ – πρόσβαση και σε ιδιωτικό δανεισμό και μάλιστα με τέτοιους όρους οι οποίοι μπορούν να βελτιώσουν και τη δημοσιονομική της κατάσταση.
Προκειμένου να επιτευχθεί αυτή η βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών, θα πρέπει να υπάρξει – όπως τονίζουν κορυφαίοι αξιωματούχοι του Ταμείου – έγκαιρη αναδιάρθρωση ενός χρέους, υπό τη μορφή κυρίως παράτασης του χρόνου αποπληρωμής του, προκειμένου σε κάποιο μελλοντικό χρόνο να μην είναι αναγκαίο ένα βίαιο «κούρεμά» του.
Αυτοκριτική του ΔΝΤ για το πρώτο ελληνικό πρόγραμμα
Με έμμεσο, μεν, αλλά σαφή τρόπο το Ταμείο προβαίνει σε κριτική τόσο της στάσης των Ευρωπαίων όσο και της δικής του αδυναμίας να «επιβάλλει» την άποψή του για το πρώτο ελληνικό πρόγραμμα το 2010.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην έκθεση που εξηγεί την απόφαση για τους νέους κανόνες που θα ισχύουν στην παροχή δανείων «όταν η ελληνική κρίση κορυφώθηκε στις αρχές του 2010, ούτε οι θεσμικές ρυθμίσεις στη ζώνη του ευρώ, ούτε οι χρηματοοικονομικές αγορές ήταν έτοιμες για αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους σε μια νομισματική ένωση στην οποία μετείχαν στενά συνδεδεμένες προηγμένες οικονομίες. Σε αυτό το πλαίσιο, η συστηματική εξαίρεση αγόρασε χρόνο για να αποκτηθούν οι απαραίτητες αντιπυρικές ζώνες. Όμως, η αποτελεσματικότητα του ελληνικού προγράμματος διάσωσης στον μετριασμό της μετάδοσης της κρίσης ήταν μειωμένη».
Σύμφωνα με την έκθεση, αργότερα ελήφθη πολιτική απόφαση από τους ηγέτες της Ευρωζώνης οι οποίοι δέχθηκαν πως οι όροι χρηματοδότησης της Ελλάδος από τον επίσημο τομέα έπρεπε να βελτιωθούν για να ενισχύσουν τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Ταυτόχρονα το Ταμείο αποδέχεται ότι η όλη διαδικασία για την παροχή του δανείου στην Ελλάδα το 2010 δεν ήταν ορθή καθώς:
α. Καθυστέρησε την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, μία εξέλιξη που είχε πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία, και,
β. Δεν απετράπη τελικά η μετάδοση και διάχυση των επιπτώσεων της ελληνικής κρίσης χρέους σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Υπογραμμίζεται πάντως ότι στην περίπτωση της Ελλάδα το 2010 δεν περιλήφθηκε στο πρόγραμμα αναδιάρθρωση του χρέους με έγκριση της ίδιας της χώρας.