Η ομοσπονδίας κολύμβησης, δεν ξέχασε τον πρώην άσο του ΑΡΗ και αρχηγό της Εθνικής, Νώντα Σαμαρτζίδη.
Αναλυτικά:
“Το ημερολόγιο έγραφε 22/6/1996, όταν το νήμα της ζωής κόπηκε ξαφνικά και αναπάντεχα για μία από τις πιο εμβληματικές φιγούρες της ελληνικής υδατοσφαίρισης, τον Νώντα Σαμαρτζίδη. Η είδηση του θανάτου του έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία και σκόρπισε θλίψη και οδύνη σε ολόκληρο τον ελληνικό αθλητισμό. Αύριο (22 Ιουνίου) συμπληρώνονται 22 χρόνια από τον χαμό του Νώντα Σαμαρτζίδη και παρά το γεγονός ότι ο καιρός που έχει παρέλθει είναι αρκετός, κανένας άνθρωπος του ελληνικού πόλο δεν έχει λησμονήσει αυτόν τον σπουδαίο αθλητή, μα πάνω απ’ όλα άνθρωπο. Όλοι τιμούν τη μνήμη του και πενθούν ακόμα για το δυσαναπλήρωτο κενό που άφησε.
Πρόκειται περί τραγικής ειρωνείας, καθώς ο άλλοτε άσος του Εθνικού, του ΑΡη και αρχηγός της Εθνικής ομάδας άφησε την τελευταία του πνοή στην Παλαιά Επίδαυρο, ενόσω έκανε ελεύθερη κατάδυση μαζί με φίλους του. Το υγρό στοιχείο, με το οποίο είχε συνδέσει άρρηκτα ολόκληρη τη ζωή του, έμελλε να είναι αυτό που θα τον “προδώσει” και θα τον πάρει μακριά από τους οικείους του μια για πάντα.
Ο Νώντας Σαμαρτζίδης γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου του 1965 στη Θεσσαλονίκη και ξεκίνησε από την κολύμβηση, όπου κατέκτησε 5 πρωτιές στο ελεύθερο, αγωνιζόμενος για λογαριασμό του Άρη. Ταυτόχρονα έπαιζε και πόλο στους «κίτρινους» και το 1985 συμμετείχε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, όπου οι Θεσσαλονικείς γνώρισαν την ήττα από τον Εθνικό. Ένα χρόνο αργότερα έκανε το μεγάλο βήμα στην καριέρα του, παίρνοντας μεταγραφή στον Εθνικό, με τον οποίο κατέκτησε δύο Πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα Ελλάδας. Χρίστηκε 319 φορές διεθνής με την Εθνική ομάδα των ανδρών, της οποίας υπήρξε και αρχηγός, ενώ είχε συμμετάσχει σε δύο Ολυμπιάδες, σε δύο Φίνα Κάπ, σε τέσσερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και σε δύο παγκόσμια”.
Ο επί σειρά ετών συμπαίκτης του στον ΑΡΗ, Πάνος Τσολακούδης, μιλώντας στην ιστοσελίδα της Κ.Ο.Ε., σημείωσε τα εξής: “Με τον Νώντα ξεκινήσαμε την κολύμβηση από μικρά παιδιά. Ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος. Πολύ φιλότιμος και πολύ έντιμος. Ήταν πολύ καλός με τους φίλους και πολύ «σκληρός» με τους αντιπάλους. Ένας «αγαθός γίγαντας» . Δεν φοβόταν τίποτα και δεν δίσταζε να υπερασπιστεί τους φίλους του και τους δικούς του ανθρώπους, ακόμα κι όταν οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές. Όσον αφορά την πορεία του στον αθλητισμό, νομίζω ότι τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους. Πρόκειται για έναν από τους πιο ταλαντούχος παίκτες στην ιστορία της ελληνικής υδατοσφαίρισης και μπορώ να πω ότι αν ζούσε σήμερα ενδεχομένως να έπαιζε ακόμα”