Επιτρέπεται να αποκαλούμε τη Formula 1 άθλημα, όταν τα αποτελέσματα και οι επιτυχίες εξαρτώνται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το μονοθέσιο που έχει στη διάθεσή του ο κάθε οδηγός;
Το ερώτημα εύκολα επεκτείνεται με πολλούς τρόπους. Πόσο συχνά διαβάζουμε κριτικές απέναντι σε πρωταθλητές πιλότους, ότι ο μόνος λόγος που πήραν τίτλο ήταν το μονοθέσιό τους; Και πόσες φορές δεν αναρωτιώμαστε αν τα αποτελέσματα μιας σεζόν θα ήταν τα ίδια αν το πρωτάθλημα ήταν εννιαίο; Ας διαβάσουμε όμως πρώτα τις δηλώσεις του, για να δούμε τι ακριβώς λέει ο Ελβετός με το Γαλλικό διαβατήριο:
«Πιστεύω, αποκαλούμε την Formula 1 άθλημα, είναι άθλημα; Δεν είμαι και τόσο σίγουρος», δήλωσε ο οδηγός της Haas και συνέχισε εξηγώντας: «Είναι ένα σόου, αλλά ένα άθλημα θα έπρεπε να είναι δίκαιο και η Formula 1 δεν είναι δίκαιη.»
Αυτό που θίγει βέβαια ο Grosjean δεν αφορά την ακεραιότητα της διοργάνωσης, αλλά την ανισότητα που δημιουργείται εκ των πραγμάτων στο grid, μόνο και μόνο λόγω της διαφοράς απόδοσης ανάμεσα στα μονοθέσια.
«Το να οδηγείς ένα μονοθέσιο Formula 1 είναι δύσκολο, είναι απαιτητικό σωματικά και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια απ’ όλους, αλλά είναι σαν να ζητάς από τον Roger Federer να πάει στο Roland Garros με ρακέτα ping pong. Δεν θα έχει καμμία πιθανότητα (να νικήσει). Θα αποκαλούσαμε το τένις άθλημα αν δεν χρησιμοποιούσαν όλοι τις ίδιες ρακέτες ή αν το γήπεδο ήταν πιο πλατύ στην μία πλευρά;»
Και συνεχίζει: «Δείτε για παράδειγμα τον Daniel Ricciardo. Αν λάβουμε υπόψη μόνο τη χρονιά του στη Renault, δεν έχει ανέβει καν στο βάθρο. Αλλά έχει νικήσει αγώνες, είναι σπουδαίος πιλότος και έχει ανέβει σε βάθρα. Τα πάντα εξαρτώνται από το τι έχεις ανάμεσα στα χέρια σου.»
Το θέμα που θέτει ο Grosjean στην πραγματικότητα δεν είναι νέο, παραμένει όμως επίκαιρο, ίσως περισσότερο από ποτέ. Τα τελευταία είκοσι χρόνια του πρωταθλήματος της F1 έχουν σφραγιστεί από μακροχρόνιες επικρατήσεις ομάδων, όπως η εξαετής της Ferrari (1999-2004) ή η τετραετής της Red Bull (2010-2013). Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, οι βασικοί οδηγοί των ομάδων αυτών είχαν τη δυνατότητα να συλλέγουν πόντους και νίκες με ρυθμούς πρωτόγνωρους και να σπάνε απανωτά ρεκόρ.
Η διαφορά όμως στην περίοδο 2014-2019 είναι ότι η απόλυτη παντοδυναμία της Mercedes δεν έχει απειληθεί ουσιαστικά από καμμία ομάδα σε βάθος πρωταθλήματος. Κοινώς, στις τέσσερεις από τις έξι σεζόν στις οποίες η Mercedes πήρε το double, ο πρωταθλητής οδηγός της είχε ουσιαστικά ανταγωνισμό μόνο από τον team mate του. Στις δύο, που οδηγός αντίπαλης ομάδας τερμάτισε τελικά δεύτερος στο πρωτάθλημα, η τελική διαφορά ήταν πολύ μεγάλη για να τη θεωρήσουμε ουσιαστική απειλή. Λείπουν δηλαδή οι McLaren του 2000 και 2005, οι Williams του 2003, η Ferrari του 2008, 2010, 2012 κ.ο.κ που θα έφταναν την μάχη στους τελευταίους αγώνες, ακόμα και αν τελικά έπεφταν ηρωικά.
Ενδεχομένως αυτή η συζήτηση να αδικεί εντέλει τους σπουδαίους οδηγούς που σφράγισαν ολόκληρες περιόδους με τις επιτυχίες τους και συνέδεσαν το όνομά τους για πάντα με την F1. Ο ίδιος ο Grosjean δεν δείχνει να έχει τέτοιο σκοπό. Μάλλον εστιάζει στο πώς μπορεί ένας καλός (όχι απαραίτητα κορυφαίος) οδηγός να χαθεί στην αφάνεια ενός μέτριου ή κακού μονοθεσίου.
Δεν είμαστε σίγουροι ότι η σύγκριση ενός μηχανοκίνητου (γιατί σε αυτή τη λέξη κρύβεται τελικά όλο το νόημα) σπορ με ένα ατομικό είναι εύστοχη, ούτε αν ο ίδιος έχει θεωρητικά τη δυνατότητα να γίνει ο Federer της Formula 1.
Το σίγουρο είναι ότι ακόμα και στο τένις, ή στον στίβο ή σε οποιοδήποτε κλασικό ή μη άθλημα, η ατομική χρηματοδότηση, οι υποδομές για προπόνηση και ο ίδιος ο προπονητής, ένας χορηγός ή μία μεγάλη εταιρεία που παρέχει τον εξοπλισμό σου, ή τον σχεδιάζει αποκλειστικά για ‘σένα, μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά.
Εκεί που τα πράγματα για την Formula 1 δυσκολεύουν είναι στο ότι οι οδηγοί που θα πάρουν εκκίνηση είναι μόνο είκοσι. Ο Grosjean είναι εδώ και πολλά χρόνια ανάμεσα σε αυτούς τους τυχερούς, απολαμβάνοντας ανά περιόδους στήριξη που άλλοι συνάδελφοί του δεν είχαν ποτέ. Έχει κριθεί επανειλημμένα απέναντι στον μεγαλύτερό του αντίπαλο, στον εκάστοτε team mate του, με το ίδιο μονοθέσιο, τον ίδιο κινητήρα, τον ίδιο εξοπλισμό, χωρίς απαραίτητα να τα πηγαίνει πολύ καλά. Και στο τέλος της ημέρας αυτό είναι το πιο σημαντικό και αμείλικτο κριτήριο.
O Grosjean χαρακτηρίζει την Formula 1 άδικη και, με τον τρόπο που το εννοεί, είναι. Οι προσπάθειες που γίνονται για να καταστεί πιο “δίκαιο” το πεδίο, ώστε μια πιο μικρή και ανίσχυρη οικονομικά ομάδα – και μαζί οι οδηγοί της – να μπορεί να διεκδικήσει επιτυχίες, είναι θέμα άρθρου από μόνες τους και δεν έχει νόημα να αναλυθούν εδώ.
Για να μαζέψει όμως ένας πιλότος νίκες και πρωταθλήματα χρείαζεται να έχει το συνολικά και σταθερά καλύτερο μονοθέσιο του grid. Αυτό είναι μια αλήθεια αξιωματικού τύπου. Ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει πάντα.
Αντίστοιχα όμως ο “Federer της Formula 1”, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έβρισκε, βρίσκει και θα συνεχίσει να βρίσκει το δρόμο του σε μία από τις κορυφαίες ομάδες, ώστε να δείξει τι αξίζει.
πηγή: autogrip.gr