Η χρονιά ολοκληρώθηκε για τον ΑΡΗ μετά τους δύο αγώνες με τον Παναθηναϊκό, κάτι αναμενόμενο με βάση την διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων. Άλλωστε στόχος του ΑΡΗ δεν ήταν τα πλέι οφ αλλά η γρήγορη παραμονή, όσο και αυτό να ακούγεται άσχημα σε ορισμένους αλλά είναι η σκληρή πραγματικότητα.
Ο ΑΡΗΣ πέρασε πολλά τα προηγούμενα χρόνια από αγωνιστικής πλευράς, βρίσκονταν στις τελευταίες θέσεις με το «φάντασμα» του υποβιβασμού να βρίσκει… στέγη για τα καλά στο Αλεξάνδρειο. Και δεν υπήρχε εκεί μόνο στην διάρκεια της χρονιάς αλλά και πριν όλα ξεκινήσουν. Κάθε καλοκαίρι όπου υπήρχε η αγωνία στον κόσμο.
Όπως έγινε και φέτος, όπου η διοίκηση είχε να αντιμετωπίσει απίστευτα προβλήματα, ουσιαστικά ανακοινώνοντας Αμερικανούς λίγες ώρες πριν τον πρώτο επίσημο αγώνα στο Κύπελλο με την Λάρισα.
Κι όμως εκείνη η ομάδα που ουσιαστικά δημιουργήθηκε την τελευταία στιγμή με ελλείψεις, έμελλε να πάρει το χειροκρότημα από όλους για το μπάσκετ που έπαιξε και την εικόνα στο παρκέ. Και αυτό το πιστώνω 100% στον Γιάννη Καστρίτη.
Ο Έλληνας τεχνικός πέτυχε ένα «θαύμα» φέτος στον ΑΡΗ αν κάτσουμε και με ηρεμία δούμε όλη την χρονιά, βήμα προς βήμα, πρόβλημα προς πρόβλημα. Καμία άλλη ομάδα στην Basket League δεν είχε να αντιμετωπίσει ότι αντιμετώπισε ο ΑΡΗΣ. Βασικά αν είχε τα προβλήματα του ΑΡΗ θα είχε διαλυθεί ή θα είχε πέσει από τον πρώτο γύρο. Αλλά εδώ είναι και αυτό που λέμε «βαριά φανέλα» και κόσμος.
Ο Καστρίτης ξεκίνησε την χρονιά, έχοντας την απουσία του πάουερ φόργουορντ ο οποίος θα άλλαζε την εικόνα της ομάδας. Ο Φίνκε ήταν απλά μία λύση ανάγκης, γιατί πολύ απλά ήταν… δύο βήματα, αφού δοκιμάστηκε στον Ηρακλή οπότε με τα πόδια πήγε στο Αλεξάνδρειο. Και ο Καστρίτης ήξερε πως δεν είναι ο κατάλληλος για την θέση αλλά έπρεπε να έχει έξι ξένους.
Η χρονιά ξεκίνησε με την μεγάλη νίκη επί του Παναθηναϊκού αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Τραυματισμός Χάνλαν που μέχρι τότε «πετούσε», αγωνιστική κρίση που οδηγούσε σε ένα «εξιλαστήριο θύμα» που φαινόνταν να είναι ο Λόκετ. Ο Καστρίτης όμως έμεινε πιστός στο ρόστερ του, το οποίο είχε δύο βασικές αρχές. Πίστη στο αμυντικό κομμάτι και κατάθεση ψυχής στο παρκέ. Με οποιοδήποτε αντίπαλο και από οποιοδήποτε παίκτη. Είτε από τον πρώτο σκόρερ Χάνλαν, είτε από τον Καμάρα που έμπαινε ως η τελευταία αλλαγή.
Με τις διακοπές του πρωταθλήματος λόγω κορωνοϊού να επηρεάζουν την ομάδα, ο ΑΡΗΣ βρήκε τον «εκλεκτό» του στο πρόσωπο του Τζέιμς Κέλι, ο οποίος με το που ήρθε στην Ελλάδα έκανε… παπάδες, κερδίζοντας τρεις φορές τον τίτλο του MVP της αγωνιστικής.
Αλλά τα προβλήματα παρέμειναν. Ο ΑΡΗΣ λοιπόν μετά την έλευση του Κέλι, δεν είχε το δικαίωμα μεταγραφών λόγω του ban του Μαρμπλ, μία κατάσταση που έμεινε έτσι ως το τέλος. Λένε όλοι για την Λάρισα και μπράβο της για την επιτυχία της τετράδας αλλά μην ξεχνάμε πως η Λάρισα έκανε 4-5 μεταγραφές. Το ίδιο και ο Ιωνικός, το Περιστέρι, ο Προμηθέας, σχεδόν όλες οι ομάδες της κατηγορίας άλλαξαν ξένους.
Όχι όμως ο ΑΡΗΣ με τον Καστρίτη αναγκαστικά να μένει με το ρόστερ που δημιούργησε. Η μη δυνατότητα μεταγραφών από τον Δεκέμβριο είναι ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ εμπόδιο για μία ομάδα μέσα σε ένα πρωτάθλημα που απομένει τουλάχιστον άλλος ένας γύρος.
Σαν να μην έφτανε αυτό και τα προβλήματα τραυματισμών βασικών παικτών, ήρθε και η αποχώρηση του Τζέιμς Κέιλ τον Φεβρουάριο. Ξαφνικά δηλαδή ο Καστρίτης που δεν μπορεί να κάνει μεταγραφές, βλέπει τον καλύτερο του παίκτη εκεί την στιγμή, να φεύγει για τις Η.Π.Α, χωρίς να ξέρει κανείς πότε και αν θα γυρίσει.
Πολλοί βιάστηκαν τότε να ξεγράψουν τον ΑΡΗ. Αλλά όχι ο προπονητής του, ο οποίος μένοντας πιστος στην αμυντική του προσέγγιση, έβγαλε άλλους πρωταγωνιστές, άλλους «ήρωες» στο φετινό… παραμύθι. Όπως τον Άντονι Κάουαν ο οποίος βγήκε και πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος ή τον Σακούρ Τζούστον που έκανε ένα εξαιρετικό δεύτερο γύρο με σχεδόν «double double» μέσους όρους.
Χωρίς δυνατότητα μεταγραφών από τον Δεκέμβριο, με τον Χάνλαν να μένει εκτός λόγω τραυματισμών για σημαντικό διάστημα, με τον Κέλι να φεύγει για τις Η.Π.Α τον Φεβρουάριο, ο ΑΡΗΣ του Καστρίτη κατάφερε να κάνει σημαντικές νίκες και να εξασφαλίσει γρήγορα την παραμονή του και όχι μόνο αυτό αλλά έφτασε να κυνηγάει και την είσοδο στην εξάδα των πλέι οφ.
Αν δεν είναι λοιπόν αυτό ένα μικρό ή μεγάλο «θαύμα» όπως θέλετε να το πείτε, τότε δεν ξέρω ποιο είναι. Καμία άλλη ομάδα δεν θα είχε αυτή την αντίδραση, αυτό το αποτέλεσμα με τα προβλήματα που αντιμετώπισε ο φετινός ΑΡΗΣ.
Βέβαια αυτό το «θαύμα» δεν μπορεί να γίνεται κάθε χρόνο, αλλά αυτό είναι μία άλλη κουβέντα. Το σίγουρο είναι πως ο φετινός ΑΡΗΣ έκανε μία υπέρβαση που λόγω της 7ης θέσης ίσως να μην πήρε την αναγνώριση που της άξιζε. Αλλά τουλάχιστον αυτό το ξέρουν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές και αυτό έχει σημασία.