Το παιχνίδι στη Λάρισα κρίθηκε όχι από ένα καταλυτικό σφύριγμα του διαιτητή Παπαπέτρου, αλλά από ένα καταπληκτικό σφύριγμα του Έλληνα διαιτητή.
Ο ΑΡΗΣ δεν κατάφερε να ξεκινήσει με νίκη το 2022, βρίσκοντας όπως αποδείχθηκε “μπλόκο” από την διαιτητική τριάδα. Για περίπου 30 λεπτά, η ομάδα αντιμετώπιζε μεγάλα προβλήματα σε άμυνα και επίθεση, φανερά εξαιτίας της έλλειψης ρυθμού.
Αρκετοί παίκτες ήταν κάτι παραπάνω σε αυτό που λέμε “κακή μέρα”, παρουσιάζοντας μια εικόνα που δεν την έχουμε συνηθίσει από τον ΑΡΗ. Οι “Κιτρινόμαυροι” πήγαν στη Λάρισα με τρεις νίκες στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια, αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι… μετρήσιμο στατιστικό, όταν μεσολαβούν 35 μέρες.
“Ναι αλλά όλες οι ομάδες έχουν καιρό να αγωνιστούν”.
Όχι. Σε ένα άθλημα που οι προπονητές ζητούν παιχνίδι ανά τρεις μέρες για να έχει ρυθμό η ομάδα τους, οι “Κιτρινόμαυροι” έχουν αγωνιστεί σε 5 παιχνίδια τις τελευταίες 75 μέρες!
Αν θεωρείς ότι η διαιτησία δεν έπαιξε ρόλο, παρέλειψε τις επόμενες παραγράφους.
Δεν θα καταλάβω ποτέ τη λογική του “Είναι κακός ο ΑΡΗΣ, άρα δεν φταίει η διαιτησία”. Όλο αυτό το σκηνικό χθες, έγινε μπροστά στα μάτια της διοίκησης που ήταν παρούσα στο κλειστό της Νεάπολης.
Σε ένα παιχνίδι που ολοκληρώθηκε με 54 φάουλ, μερικές τεχνικές ποινές και 61 βολές, είναι φανερό ότι η διαιτητική τριάδα ήταν και αυτή “ντεφορμέ” από τη διακοπή του πρωταθλήματος.
Έστειλε μέλη της διοίκησης στη κερκίδα (!), έκανε παρατηρήσεις στον πάγκο και το αποκορύφωμα ήταν μια παρατήρηση στον φροντιστή του ΑΡΗ για να καθίσει κάτω, ενώ ο διαιτητής ήταν κάτω από την απέναντι μπασκέτα.
Τα βήματα του Χάντσον έγιναν τεχνική ποινή στον Χάνλαν, που με την κερδισμένη επαναφορά έγινε κατοχή που κατέληξε σε 4 πόντους.
Η Λάρισα είχε μόλις δύο ψηλούς και από αυτό που λέμε “πεντάρι” είχε μόνο τον Κρουμπάλι. Ο ψηλός της Λάρισας, που διεκδικεί ριμπάουντ, είναι μέσα στο ζωγραφιστό μονίμως και παίζει επιθετική άμυνα, ολοκλήρωσε ένα παιχνίδι με μόλις ένα φάουλ!
Το ιδανικό σενάριο για τη Λάρισα να έγραφε ο Φώτης Τακιανός, θα χρέωνε σίγουρα με παραπάνω φάουλ τον παίκτη του.
Και πάμε στο highlight της αναμέτρησης. Εκεί που σηκώθηκαν όλοι και αναφώνησαν “τι παράσταση δώσατε”. Ο Κάουαν παίρνει τη μπάλα για την τελευταία κατοχή, με τον ΑΡΗ να ψάχνει ένα δίποντο, πάει για drive και οι διαιτητές αποφάσισαν φανερά “νίπτω τας χείρας μου”.
Στο μπάσκετ έχουμε συνηθίσει τα non-call των τελευταίων λεπτών. Αλλά αυτό ήταν φανερό “call”. Ήταν σφύριγμα που σου είπαν, άντε και του χρόνου.
Οι άνθρωποι του ΑΡΗ δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν την οργή τους, ούτε κατά την διάρκεια του αγώνα, ούτε μετά, γιατί δεν πίστευαν στα μάτια τους.
Και το σημαντικό είναι ότι ήταν δίπλα στην ομάδα και κατά την διάρκεια, αλλά και μετά το τέλος του αγώνα, γιατί χάθηκε μια μάχη, αλλά η σεζόν συνεχίζεται κανονικά με αναμμένες μηχανές.
Όσοι κάνατε παράλειψη νωρίτερα, συνεχίζετε εδώ. Ο ΑΡΗΣ δεν είχε μόνο προβλήματα με τη διαιτησία, αλλά και με την άμυνα και με την επίθεση του.
Πιστεύω στον Γιάννη Καστρίτη, γιατί δημιούργησε ένα αξιόμαχο σύνολο, εντελώς low budget και αρκετά value for money, που δείχνει τα δόντια του σε κάθε αγωνιστική.
Πάμε στο κυρίαρχο πρόβλημα, την άμυνα. Ο ΑΡΗΣ παίρνει ενέργεια μέσα από την άμυνα του. Όσο πιο αποτελεσματικός είναι στην άμυνα, τόσο με καλύτερες προϋποθέσεις βγαίνει στην επίθεση.
Επί τρία δεκάλεπτα, ο ΑΡΗΣ δεχόταν ανέλπιστα εύκολα καλάθια εντός πεδιάς. Και αυτό το έπαθε μετά το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου, που ό,τι άμυνα και να έπαιζε, η σφυρίχτρα ακουγόταν.
Το πρώτο δεκάλεπτο ολοκληρώθηκε για τον ΑΡΗ με 9 φάουλ, εκ των οποίων η Λάρισα εκτέλεσε 12 βολές! Ε ποια άμυνα μετά; Η Λάρισα αγωνίστηκε με το δίδυμο Κρουμπάλι-Τσαϊρέλη, καθώς ο Μάριτς έμεινε νοκ-άουτ και παρόλα αυτά, οι δύο τους τελείωσαν το παιχνίδι με συνολικά 5 φάουλ.
Ο Καστρίτης καλείται να λύσει μια σειρά από προβλήματα
Μάταια ο ΑΡΗΣ προσπαθούσε με drive, από το δεύτερο ημίχρονο και μετά, αφού έφτανε κάτω από το καλάθι αλλά σφύριγμα δεν έπαιρνε.
Και επιθετικά δεν τα πήγε καλά. Ουδέποτε λειτούργησε το δίδυμο Χάνλαν-Κέλι, σε βαθμό ανάλογο των ικανοτήτων τους. Αυτού δηλαδή που μπορούν να κάνουν. Γιατί αποδεδειγμένα το έκαναν και θα το ξανακάνουν.
Αν κάτι έπρεπε να κρατήσω από χθες, θα ήταν η παρουσία των Κάουαν, Χάνλαν, Σιδηροηλία. Οι υπόλοιποι, λίγο-πολύ, παίρνουν κάτω από τη βάση που είχε τεθεί.
Ο Κάουαν έκανε ένα παιχνίδι αντίστοιχο της ποιότητας του, σε μεγάλο βαθμό με ηρεμία και καλές επιλογές. Ο Χάνλαν “φάνηκε” στο πρώτο ημίχρονο και σχετικά άκοπα έφτασε τους 21 πόντους.
Παίκτης του αγώνα και κέρδος από μεριάς ΆΡΗ, ήταν εμφανώς ο Γιάννης Σιδηροηλίας.
Ανάμεσα σε μια ομάδα με το δίδυμο κοντών Κάουαν, Χάνλαν και τον Κέλι στο ζωγραφιστό, που έχουν μεγάλη ικανότητα σε άμυνα και επίθεση, χρειάζεται το συνδετικό στοιχείο, αυτό που θα τους κάνει να “κολλήσουν” μεταξύ τους.
Τον ρόλο αυτό εξυπηρέτησε και με το παραπάνω ο Γιάννης Σιδηροηλίας, δίνοντας αυτό που έλειπε από τον ΑΡΗ εκείνη τη χρονική στιγμή.
Ανάγκασε με την παρουσία του τον Γιάννη Καστρίτη να του δώσει παραπάνω χρόνο συμμετοχής, από ό,τι υπολόγιζε βάση rotation.
Χθες λειτούργησε κυριολεκτικά σαν “3&D”, μια έκφραση των Αμερικανών για αθλητές που παίζουν εξαιρετική άμυνα και έχουν ένα αξιόπιστο τρίποντο.
Και αν θέλετε πάμε περισσότερο στην ουσία. Ο ρόλος αυτός του ταιριάζει. Οι παίκτες προχώρησαν στις νίκες, επειδή ήξεραν στο έπακρο τους ρόλους τους. Χθες, ο ΑΡΗΣ είχε μεγάλα κενά διαστήματα, με τους ρόλους να είναι φανεροί.
Το σίγουρο είναι ότι ο ΑΡΗΣ θα χρειαστεί τον 21χρονο φόργουορντ, αφού κάποιος πρέπει να ταρακουνήσει αγωνιστικά τους υπόλοιπους στον πάγκο.
Να το κάνω και πιο “λιανά”. Ο Σιδηροηλίας ολοκλήρωσε το παιχνίδι με 10 πόντους, 2 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 3 κλεψίματα.
Ο υπόλοιπος πάγκος, σημείωσε 3 πόντους, 7 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 1 κλέψιμο και 2 μπλοκ.
Ο Γιάννης Καστρίτης θεωρώ ότι δουλεύει ήδη στο πώς θα βάλει ξανά τους παίκτες του σε ρυθμό αγώνα, με διακριτούς ρόλους και θα τους ζητήσει να δώσουν το κάτι παραπάνω, ενόψει του ιδιαίτερα σημαντικού αγώνα με τον Απόλλωνα Λάρισας.
Απλά σου μένει το “γαμώτο”, ενός κακού ΑΡΗ επί τρία δεκάλεπτα, που ξεπέρασε τον εαυτό του και πήγε να ανατρέψει τα πάντα στη τελευταία περίοδο, μέχρι και στα τελευταία δευτερόλεπτα.
Η λογική του ΑΡΗ φέτος, ήταν και θα είναι το ρητό: “Improvise, Adapt, Overcome”. Εντός και εκτός παρκέ.