Σίξερς και Ντοκ Ρίβερς άλλαξαν ρότα και κινούνται πλέον σε διαφορετικούς δρόμους μετά από τρία χρόνια συνύπαρξης.
Ο 61χρονος τεχνικός φιλοξενήθηκε στο “The Bill Simmons Podcast” και μίλησε μεταξύ άλλων για την παρουσία του και την πορεία της φετινής σεζόν, καταλήγοντας στο πώς είναι να κοουτσάρεις τον Τζέιμς Χάρντεν και το τί ακριβώς χρειάζεται η ομάδα της Φιλαδέλφεια για να αλλάξει επίπεδο.
«Ήταν απαιτητικό να τον κοουτσάρεις γιατί περισσότερο επειδή προσπαθούσαμε δύο πράγματα… Ήταν το ότι ο Τζέιμς ήταν τόσο καλός στο να παίζει με έναν τρόπο και εκείνος που πιστεύω ότι πρέπει να παίξεις για να κερδίσεις, κατά μία έννοια, είναι διαφορετικός. Γιατί εστιάζει κυρίως στο να αφήνεις την μπάλα, να την κυκλοφορείς, να επιστρέφεις σε αυτή… Θα ήθελα πολύ να τον είχα νεότερο, όταν αυτό ήταν πιο εύκολο γι ‘αυτόν, επειδή το να αφήσει την μπάλα και να την πάρει είναι δύσκολο. Είναι σωματικό, είναι εξαντλητικό.
Έτσι, θα ήταν ενδιαφέρον αν τον είχα νεότερο όπου θα μπορούσε να το κάνει περισσότερο. Βγαίνοντας από ντρίμπλες, πηγαίνοντας προς τα μέσα. Οπότε ναι, το να τον κάνω να κινεί την μπάλα και να παίξει με τον τρόπο που εγώ τον ήθελα να παίξει ήταν απαιτητικό. Νόμιζα ότι στο πρώτο μισό της χρονιάς, ήμασταν η καλύτερη ομάδα στο παιχνίδι. Νόμιζα ότι ο Τζέιμς έπαιζε τέλειο μπάσκετ. Ήταν ο πόιντ γκαρντ της ομάδας. Εξακολουθούσε να σκοράρει, αλλά έκανε περισσότερο playmaking και σκόραρε. Στη συνέχεια, στο δεύτερο μισό, άρχισε να σκοράρει περισσότερο, προσπαθούσε να σκοράρει περισσότερο και νόμιζα ότι μείναμε στάσιμοι κατά καιρούς. Νόμιζα ότι αλλάξαμε» ήταν τα λόγια του Ρίβερς για τον «Μούσια».
«Θέλουν έναν ακόμη… άλφα στην αγέλη τους. Ο Τζέιμς έκανε λίγο από αυτό, θα μιλούσε όταν χρειαζόταν» συνέχισε.
Και τέλος στάθηκε στην ιδανική προσθήκη για τους Σίξερς «Αν μπορούσα να διαλέξω τον τέλειο τύπο χωρίς όνομα, θα ήταν ένας μεγάλος πόιντ γκαρντ που θα μπορούσε να σκοράρει και ο λόγος είναι ότι χρειαζόμαστε έναν πλέι μέικερ εκτός από τον Τζόελ και τον Μάξεϊ που αυτή τη στιγμή είναι περισσότερο σκόρερ. Ο Μάξεϊ μπορεί να φέρει χαρά σε κάθε προπονητή, αλλά όταν μπορείς να τον απελευθερώσεις για να σκοράρει. Τότε πηγαίνεις σε μία περίπτωση Μάνου Τζινόμπιλι που ανά διαστήματα λειτουργούσε σαν πόιντ και άφησε ελεύθερο τον Τόνι Πάρκερ. Κάποιος σε αυτή την κατηγορία θα ήταν το ιδανικό fit».