Ο ΑΡΗΣ πήρε μία σπουδαία νίκη στην Πάτρα επί του Απόλλωνα και εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο τα αποτελέσματα του Σαββάτου. Γράφει ο Σταμάτης Μουρελής,
Ο αγώνας του ΑΡΗ στην Πάτρα ήταν από τους δυσκολότερους στην σεζόν. Η πίεση ήταν μεγαλύτερη και στις δύο ομάδες μετά τα αποτελέσματα του Σαββάτου και τις νίκες της Καρδίτσας και του Λαυρίου επί του Περιστερίου και της ΑΕΚ αντίστοιχα.
Καταρχήν για τους γηπεδούχους ήταν ένας «τελικός» στην προσπάθεια παραμονής. Για το ΑΡΗ επίσης το ίδιο, μιας και δεν έπρεπε να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Και δεν την άφησε.
Σε ένα μέτριο βράδυ, παίζοντας έτσι όπως μας έχει συνηθίσει μόνο για ένα δεκάλεπτο, το τρίτο, οι παίκτες του Καστρίτη πήραν την νίκη, γιατί πολύ απλά ήταν καλύτεροι όταν έπρεπε. Νότε με 26 πόντους και Μήτρου Λονγκ με 19 πόντους (5/5 τρίποντα) έκαναν την διαφορά, με τον πρώτο να δείχνει μία σταθερότητα στο επιθετικό κομμάτι ως ο ηγέτης του ΑΡΗ, ενώ ο δεύτερος έδειξε πως μπορεί να είναι το… κρυφό όπλο της ομάδας.
Όμως το καλό με τον ΑΡΗ του Καστρίτη είναι πως κάθε παίκτης που πάτησε παρκέ έδωσε κάτι στην ομάδα. Ο Χόρκλερ σκόραρε στο τέλος και πήρε ριμπάουντ, ο Όμηρος έπαιξε άμυνα, ο Τολιόπουλος ήταν λύση από την γραμμή, ο Χάγκινς κράτησε ρυθμό, ο Γκούντγουιν κυριάρχησε όταν χρειάστηκε.
Μπορεί Νότε και Μήτρου Λονγκ να ξεχώρισαν αλλά και πάλι κέρδισε η λογική της ΟΜΑΔΑΣ, αυτός είναι ο χαρακτήρας που έχει το σύνολο του Γιάννη Καστρίτη, ο καθένας θα μπει και θα προσφέρει κάτι.
Ο ΑΡΗΣ πλέον στη τετραπλή ισοβαθμία με Περιστέρι, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, είναι στην 4η θέση και παρότι είναι νωρίς και το πρωτάθλημα έχει δείξει πως είναι ανταγωνιστικό και δύσκολο, θεωρώ πως η είσοδος στην τετράδα είναι στο… χέρι του. Φυσικά αν η διαιτησία συνεχίσει να στέκεται στο ύψος της, όπως έκανε στα δύο τελευταία παιχνίδια.
Ο ΑΡΗΣ έχει δύο πλεονεκτήματα σε σχέση με τους υπόλοιπους. Έχει παίξει με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό και έχει τα δύο ντέρμπι (Περιστέρι και Προμηθέα) εντός έδρας, ενώ οι διαφορά που πρέπει να καλύψει για να πάρει και την ισοβαθμία είναι μικρές (-2 και -3 αντίστοιχα). Αυτό σίγουρα προσθέτει πίεση στον ΑΡΗ αλλά είναι κομμάτι της πραγματικότητας που πρέπει να μάθουν να ζουν οι παίκτες, αν θέλεις να πετύχεις κάτι σημαντικό.
Η θέση που βρίσκεται αυτή την στιγμή ο ΑΡΗΣ είναι επιτυχία αν αναλογιστεί κανείς το μπάτζετ του, το οποίο είναι το μικρότερο ανάμεσα στους ανταγωνιστές του, τους τραυματισμούς του αλλά και το πρόβλημα με τα χρέη και κατ’ επέκταση τα ban.
Η ομάδα του Καστρίτη έχει ξεπεράσει τον εαυτό της, αλλά μου δείχνει πως ακόμα μπορεί να παίξει καλύτερα, ακόμα δεν έχει φτάσει στο 100%.
«Κλειδί» για την τετράδα θα είναι σίγουρα τα παιχνίδια εντός έδρας, όπου αν κερδίσεις Περιστέρι, Ιωνικό, Προμηθέα τότε θα έχει μεγάλο προβάδισμα. Εκτός έχει να παίξει με Καρδίτσα, Λαύριο και Κολοσσό, ομάδες που θεωρώ πως ένας σοβαρός ΑΡΗΣ τις… έχει.
Αν και είμαι ίσως υπεραισιόδοξος το 6-0 ως το τέλος δεν είναι… ουτοπία αλλά ένας στόχος, δύσκολος μεν αλλά εφικτός δε.
Χθες στο post game που έκαναν στο ALLABOUTARIS TV είδα την δίψα του κόσμου και την αγάπη για την ομάδα. Την περηφάνεια που νιώθει πλέον. Και είμαι σίγουρος πως το Παλέ θα είναι πολύ μικρό για τον αγώνα με το Περιστέρι στις 4 Μαρτίου.