Εχει περάσει μόλις το ημικύκλιο της μεσαίας γραμμής. Ντριμπλάρει με τον αντίπαλο κολλημένο πάνω του και από τα 8,5 μέτρα σηκώνεται, σα να μην έχει άλλη επιλογή, και εκτελεί.
Όχι δεν εκπνέει ο χρόνος επίθεσης, ή 12λεπτου, τα δευτερόλεπτα αρκούν για να βγει κάποιο επιθετικό play και να επιχειρηθεί ένα ελεύθερο σουτ.
Το παιχνίδι του Στεφ Κάρι όμως δεν εντάσσεται σε κανένα μπασκετικό κανόνα. Μπορεί να σουτάρει τρίποντα από οποιοδήποτε σημείο, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες όλο το βράδυ, σα να γεμίζει ξανά και ξανά με νερό το ποτήρι του. Χωρίς να δείχνει ποτέ λαχανιασμένος. Άνετος και ατσαλάκωτος, με την εικόνα του ανθρώπου που κάνει το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου.