Όπως στα προηγούμενα παιχνίδια, έτσι και στο χθεσινό κόντρα στην Κύμη, αποδείχθηκε ότι ο ΑΡΗΣ είναι μία soft ομάδα, χωρίς μαχητικό πνεύμα, που δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί, όταν ο αντίπαλος ανεβάσει την ένταση στην άμυνα.
Το καλοκαίρι δημιουργήθηκε μία ομάδα με παίκτες που διακρίνονται για τ’ αθλητικά τους προσόντα και την μαχητικότητα που βγάζουν στο παρκέ. Το ημερολόγιο σήμερα γράφει 30/12, έχουν παιχτεί έντεκα παιχνίδια πρωταθλήματος, ένα κυπέλλου και δέκα ευρωπαϊκά και ακόμη η ομάδα δεν έχει αποκτήσει ταυτότητα, δεν έχει βγάλει τα δυνατά της στοιχεία στο παρκέ, δεν ξέρει πάνω σε τι να στηριχτεί. Στην άμυνά της; Θα ήταν αστείο να το ισχυριστεί κανείς αυτό, όταν δέχεσαι 75 πόντους από την Κύμη. Στην επίθεσή της; Επίσης άτοπο, όταν μέσα στο Παλέ σκοράρει 58 με τον Χολαργό και στην Κύμη 57.
Όπως αποδείχθηκε και εχθές, ο ΑΡΗΣ είναι μία soft ομάδα, χωρίς μαχητικό πνεύμα, χωρίς πάθος, που πελαγοδρομεί όταν ο αντίπαλός του αυξάνει την ένταση στην άμυνα. Από τα μισά της Γ΄ περιόδου κι έπειτα, η Κύμη ανέβασε την πίεση πάνω στην μπάλα, μπλόκαρε την δημιουργία του ΑΡΗ, ο οποίος έκανε το ένα λάθος πίσω από το άλλο, δίνοντας εύκολους πόντους στον αντίπαλο. Όσο για την επιμονή στο τρίποντο, είναι τουλάχιστον θλιβερό, ο αντίπαλος να έχει συμπληρώσει τέσσερα ομαδικά φάουλ, οκτώ λεπτά πριν την λήξη του αγώνα κι εσύ να σουτάρεις τρίποντα υπό κάκιστες προϋποθέσεις. Κανένα διάβασμα του παιχνιδιού, κανένας προσανατολισμός.
Η κατάσταση είναι οριακή και μόνο αν τα σώματα μπούνε στην φωτιά, μόνο κατατεθεί ψυχή στο παρκέ, μπορεί ν’ αλλάξει.