Το ότι ο ΑΡΗΣ κατέβηκε στην Αθήνα για να παίξει με τον Παναθηναϊκό χωρίς καμία αξίωση είναι σημείο των καιρών, όμως δε… χωνεύεται κι εύκολα.
Ειδικά, μάλιστα, από τη στιγμή που δεν πέρασαν πολλά χρόνια από τις μέρες που οι «κιτρινόμαυροι» πάλευαν στα ίσια με τον σημερινό αντίπαλό τους για έναν πολύ μεγάλο στόχο. Ήταν η σεζόν 2015-16, όταν ο (χωρίς Τζαμέλ Χάγκινς) ΑΡΗΣ είχε στριμώξει στα σχοινιά τον ΠΑΟ, πηγαίνοντας την ημιτελική σειρά των πλέι οφ σε πέμπτο αγώνα, πριν λυγίσει στο γήπεδο που θα παίξει σήμερα με 3-2.
Ο ΑΡΗΣ πάλεψε τα δύο πρώτα ματς στην Αθήνα, κυρίως το πρώτο (85-79 και 74-60) και ισοφάρισε τη σειρά στη Θεσσαλονίκη με δύο νίκες (78-69 και 56-50) μέσα σε τρεις μέρες. Στον πέμπτο αγώνα ηττήθηκε με 84-68 (έχοντας φάει… το ξύλο της αρκούδας), στην καλύτερη χρονιά του τουλάχιστον για την τελευταία δεκαετία. Από εκείνη την ομάδα, μόνο ο Δημήτρης Φλιώνης είναι σήμερα παίκτης του ΑΡΗ.
Είναι λυπηρό να βλέπει κανείς και πάλι τον ΑΡΗ να παλεύει για την επιβίωσή του, λίγα χρόνια μετά τις (πρόσκαιρες όπως αποδείχτηκε) ελπίδες για ανάκαμψη και να έχει ξεγραμμένους τέτοιους αγώνες. Όμως αποτελεί μία πραγματικότητα, όσο δυσκολοχώνευτη κι αν είναι.