Μερικές φορές τα πράγματα στο μπάσκετ είναι απλά. Όταν δίνεις το δικαίωμα σε μία (πολύ) καλύτερη ομάδα να κάνει το κομμάτι της "με το καλημέρα", δεν κερδίζεις.
Αυτό συνέβη χθες στην Πάτρα. Ο ΑΡΗΣ… ξέχασε να μπει στο παρκέ στο πρώτο δεκάλεπτο. Δεν ήταν μόνο η διαφορά που πήρε από νωρίς ο Προμηθέας, αλλά το ότι το σκορ ήταν 17-4 και οι «κιτρινόμαυροι» μετρούσαν μηδέν φάουλ. Αυτό δείχνει έλλειψη συγκέντρωσης, αλλά και διάθεσης. Στη συνέχεια το πράγμα συμμαζεύτηκε και για ένα διάστημα ο ΑΡΗΣ έδειξε ότι έχει ποιότητα για να κοντράρει και τέτοια ματς. Όμως είπαμε: Όταν δίνεις δικαίωμα από την αρχή, μετά περνάς το μαρτύριο του Σίσυφου. Πλησιάζεις και ο αντίπαλος βρίσκει τρόπο για να ξαναξεφύγει. Μέχρι το -7 έφτασε ο ΑΡΗΣ, αλλά υπήρχε η εντύπωση ότι και έξι ημίχρονα να παίζονταν, δε θα ολοκλήρωνε την ανατροπή. Η εξήγηση, απλή: Άμυνα.
Έχουμε αναφέρει ξανά ότι το φετινό ρόστερ του ΑΡΗ δεν είναι δα και η… γραμμή Μαζινό. Λίγοι είναι οι παίκτες που μπορούν να παίξουν καλή άμυνα και το πράγμα μπορεί να κουκουλωθεί μόνο μέσα από ομαδική προσπάθεια και κυρίως εντός έδρας, όπου στην εξίσωση μπαίνει και ο κόσμος. Η κατάσταση επιδεινώνεται με την τρύπα που υπάρχει στη ρακέτα. Όταν ο Προμηθέας βάζει ως αλλαγές τον Μαυροκεφαλίδη και τον Αγραβάνη και ο ΑΡΗΣ έχει μοναδικό σέντερ τον Ντραγκίτσεβιτς (ο οποίος πρέπει να ελέγξει τα νεύρα του γιατί έβγαλε εαυτόν εκτός αγώνα και τέτοιες πολυτέλειες δεν υπάρχουν), οποιοσδήποτε περαιτέρω σχολιασμός περισσεύει.
Από καθαρά βαθμολογικής πλευράς ο ΑΡΗΣ δεν έχασε κάτι χθες. Άλλες είναι οι ήττες που τον κυνηγάνε. Από την Πάτρα δεν έχει περάσει ως τώρα κανείς και δύσκολα θα το κάνει ομάδα που δε λέγεται Παναθηναϊκός. Όμως όπως έχουμε ξαναγράψει, η ομάδα δε ζει σε γυάλα. Όταν η Λάρισα κερδίζει με 20 πόντους στην έδρα της ευχάριστης έκπληξης του πρωταθλήματος, του Λαυρίου, πρέπει να θορυβείσαι και να κοιτάς και γύρω σου.
Με λίγα λόγια, ο ΑΡΗΣ έχει μπροστά του τρία ματς τα οποία δεν είναι υπερβολή να χαρακτηριστούν «οι αγώνες της ζωής του». Συμπαθάτε μας για τη μικρή παράφραση, όχι ότι είναι οι κρισιμότεροι αγώνες της ζωής του. Είναι κρίσιμοι αγώνες ΓΙΑ τη ζωή του. Ναι, κανείς δεν έπεσε Γενάρη μήνα, όμως κάθε αγωνιστική που περνά, η κλεψύθρα θαδειάζει. ΠΑΟΚ εκτός, Ηρακλής και Λάρισα εντός. Το μίνιμουμ: 2/3. Το ιδανικό: 3/3.
Αν πετύχει το τελευταίο, πέρα από την ανάσα που θα πάρει ο ίδιος, θα προκαλέσει και ένα καίριο πλήγμα στην ομάδα με την οποία βρίσκεται «αγκαζέ» στην τελευταία θέση της βαθμολογίας, χώρια το ότι θα πάει με άλλον αέρα στα επόμενα δύο εντός. Αν δεν καταφέρει να φύγει νικητής από την Πυλαία, ο κλοιός θα στενέψει επικίνδυνα και στα ματς με Ηρακλή και Λάρισα, με απλά λόγια, θα παίξει το τομάρι του. Στη συνέχεια θα έχει άλλη μια ευκαιρία για διπλό. Ο Ιωνικός αποψιλώνεται και δε θα είναι η ομάδα του πρώτου γύρου…
Για να γίνουν όλα αυτά, ο ΑΡΗΣ πρέπει να χαλυβδώσει το χαρακτήρα του. Στην παρούσα φάση, το ρόστερ είναι αυτό και μ’ αυτό πρέπει να παλέψει. Προσπάθησε να πάρει τον Γόντικα, θέμα που στράβωσε την τελευταία στιγμή, αλλά και τον Κακλαμανάκη. Δεν τα κατάφερε, απέκτησε το νεαρό Σανδραμάνη που είναι περιφερειακός και δεν κλείνει τρύπα στη ρακέτα, και με δεδομένο ότι υπάρχουν τρία ban από τη ΦΙΜΠΑ, αλλά και η άμεση ανάγκη της κάλυψης της εγγυητικής επιστολής μέχρι τα μέσα Γενάρη, αναμένεται να δώσει τους προσεχείς «τελικούς» ως έχει.
Όπως αναφέρθηκε, δεν είναι δυνατόν παίκτες στα 32 τους να μάθουν να παίζουν άμυνα. Όμως η ομάδα μπορεί να γίνει πιο συμπαγής, ομαδικά πιο σκληρή και να μη δίνει δικαιώματα του στιλ «περάστε κόσμε». Δύο δυνατά φάουλ όταν ο αντίπαλος σκοράρει αφειδώς δεν είναι θέμα καλής άμυνας, αλλά νοοτροπίας νικητή. Όμως, όπως έχουμε επισημάνει και στο παρελθόν, οι παίκτες είναι οι τελευταίοι που φταίνε για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Υπεύθυνοι υπάρχουν, αλλά αυτό που προέχει τώρα είναι να σωθεί η ομάδα.