Από καθαρά βαθμολογικής πλευράς, το έως τώρα πρόσημο του ΑΡΗ μόνο θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο ΑΡΗΣ πέτυχε έως τώρα σε έξι αγώνες όσες νίκες έκανε πέρυσι σε 12.
Οι “κιτρινόμαυροι” πέρυσι ολοκλήρωσαν τον πρώτο γύρο με τρεις νίκες Σε ένα πρωτάθλημα, μάλιστα, με 14 ομάδες και 12 αγωνιστικές στο πρώτο μισό (φέτος είναι 11). Αυτόν τον απολογισμό ο ΑΡΗΣ τον έφτασε φέτος σε έξι ματς.
Κανείς και ειδικά μέσα στην ομάδα δεν… πανηγυρίζει, όμως ο απολογισμός αυτός είναι μία καλή απάντηση σε όσους έσπευσαν είτε μετά την ήττα από το Μεσολόγγι, είτε μετά τις δύο συνεχόμενες από Λαύριο και ΠΑΟΚ, να τη χαρακτηρίσουν… πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό. Φέτος, με λιγότερες ομάδες, μετρούν πολύ δύο πράγματα. Πρώτον, να αποφευχθούν οι “γκέλες” και δεύτερον, οι εκτός έδρας νίκες, ειδικά απέναντι σε ομάδες με κοινό στόχο.
Ο ΑΡΗΣ δεν έχει κάνει γκέλα έως τώρα. Αντίθετα, πήρε δύο νίκες στο Παλέ με Ηρακλή και Προμηθέα που δύσκολα θα “ζευγαρώσουν” άλλες ομάδες οι οποίες δε θέλουν να κινδυνέψουν και κέρδισε στη Λάρισα, την οποία στρίμωξε… στα σχοινιά, με μία μόλις νίκη σε έξι ματς και δύο σερί εντός έδρας ήττες.
Είναι κοινά αποδεκτό ότι άπαντες περισσότερο θορύβησαν ο τρόπος με τον οποίο ήρθαν οι ήττες από Λαύριο και ΠΑΟΚ (με κάκιστες εμφανίσεις) και τα εξωαγωνιστικά θέματα και όχι τα αποτελέσματα καθ’ αυτά, σε ένα πρωτάθλημα με τόσο λεπτές ισορροπίες και τόσο ισοδύναμα ρόστερ. Όμως σ’ αυτές τις περιπτώσεις ισχύει το “μηδένα προ του τέλους μακάριζε”, πόσω μάλλον… “καταδίκαζε”.
Ο ΑΡΗΣ έδωσε μια απάντηση χθες, καθώς εκτός των άλλων γύρισε αρκετές φορές ένα ματς που έδειχνε ότι μπορεί να του ξεφύγει. Και πήρε μια βαθιά ανάσα. Τώρα πρέπει να βρει την ηρεμία του εξωαγωνιστικά. Εφόσον γίνει αυτό, αλλά κι εφόσον η εμφάνιση παικτών όπως ο Τσάλμερς και ο Σούλερ έχει συνέχεια, υπάρχουν οι δυνατότητες για να μην παλεύει με τα κύματα, όπως τα τελευταία χρόνια και ειδικά πέρυσι.