To πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο του ΑΡΗ είναι γεγονός
Τρία χρόνια, μετά την τελευταία του μεγάλη στιγμή στη Σαραγόσα, και εννέα μέρες πριν τη γενέθλιο μέρα του, ο ΑΡΗΣ βρέθηκε -στο Τορίνο- αντιμέτωπος με ακόμα ένα μεγάλο ευρωπαϊκό ραντεβού. Οχι για το Πρωταθλητριών, αλλά για το Κύπελλο Κυπελλούχων. Οχι με τον Γκάλη και τον Ιωαννίδη, αλλά με τον Γιαννάκη και τον Σβι Σερφ, με τον Ισραηλινό να έχει διαδεχθεί τον Στιβ Γιατζόγλου, δύο μήνες πριν.
Στον πρώτο τελικό χωρίς το “Νικ” και με τους “κίτρινους” να έχουν -ήδη- εισέλθει σε διαφορετική φάση ζωής, με νέα οικονομικά δεδομένα και διαφοροποιημένο ρόστερ, η πρόκληση απέναντι σε μια τουρκική ομάδα, της Έφες Πίλσεν, παρέμενε μεγάλη.
Η 16η του Μάρτη του 1993 αποτυπώθηκε με τον, πλέον, ένδοξο, αλλά και αγχωτικό τρόπο, τη στιγμή που ο “Δράκος” σήκωνε το Κύπελλο, κάνοντας πάνω 5.000 οπαδούς του ΑΡΗ να παραληρούν εντός αγωνιστικού χώρου, όπως και στις κερκίδες.
Το τελικό 50-48, του “Παλακανέστρο Ρουφίνο Οξίλιουμ”, ολοκλήρωσε -πανηγυρικά- την εντυπωσιακή πορεία σε όλο το θεσμό, με τους Θεσσαλονικείς να έχουν 16 νίκες και μόλις μια ήττα.
Πρωτόγνωρη η αίσθηση για όλο τον ΑΡΗ, να σηκώνει τρόπαιο απέναντι, μάλιστα, σε τουρκική ομάδα. Το καθήκον απέναντι στην ιστορία είχε -ήδη- γίνει και γι` αυτό φρόντισαν, εκτός του Γιαννάκη, και οι Τάρπλεϋ, Άντερσον, Μισούνωφ, Γάσπαρης, Ιωάννου, Αγγελίδης, Βουρτζούμης, Μωραϊτης, Παραλίκας
Δείτε, παρακάτω, φωτογραφίες και βίντεο από το συγκολονιστικό τελικό