Μετά από μια κάκιστη αγωνιστικά εμφάνιση ο ΑΡΗΣ ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό με σκορ 56-72 και έτσι αποχαιρέτησε και τυπικά τις αν μη τι άλλο ελάχιστες βαθμολογικές ελπίδες που είχε για την κατάληψη της τρίτης θέσης στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος
Eνας ΑΡΗΣ χωρίς πάθος και χωρίς διάθεση είναι τρόμερά δύσκολο να καταφέρει να επιβληθεί εντός του παρκέ ακόμη κι αν ο αντίπαλος του δεν διανύει και το καλύτερο του φεγγάρι αγωνιστικά, καθώς ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει πάρα πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του. και σίγουρα δεν αποτελεί το φόβητρο των προηγούμενων ετών.
Από εκεί και πέρα όμως πρέπει να καταστεί σαφές προς πάσα κατεύθυνση πώς το εν λόγω παιχνίδι ναι μεν είχε τη δική του ξεχωριστή σημασία εξαιτίας των γνωστών σε όλους μας παραμέτρων, όμως δεν πρέπει να λησμονηθεί σε καμία περίπτωση από κανέναν το ουσιαστικό μέρος του πράγματος κι αυτό φυσικά δεν είναι άλλο από την παρουσία των ενδιαφερόμενων επενδυτών για την Κ.Α.Ε. ΑΡΗΣ στις κερκίδες του Nick Galis Hall. Αυτό μπορεί σε κάποιους να ηχεί παρηγορητικό, για κάποιους άλλους να φαντάζει απλά ως η τέλεια δικαιολογία για να θαφτεί η ομολογουμένως πολύ άσχημη αγωνιστική εικόνα της ομάδας, ωστόσο πρέπει όλος ο κόσμος να αντιληφθεί πώς το ρου της ιστορίας της ναυαρχίδας του Συλλόγου είναι έτοιμο να αλλάξει και να ανακτήσει την αίγλη που ούτως η άλλως βάσει του βάρους της φανέλας που διαθέτει δεν είχε απολέσει ποτέ, από την άλλη όμως το χρηματοοικονομικό κομμάτι ειδικά στις εποχές τις οποίες διάγουμε είναι απαραίτητο να είναι εξίσου δυνατό και αντάξιο των 21 τίτλων που κατέκτησε αυτό το κοινωνικό φαινόμενο, μιας και όταν μιλάμε για τον μπασκετικό ΑΡΗ έχουμε χρέος να μην τον αντιμετωπίζουμε απλά ως μια αθλητική ομάδα. Το ότι κάποιοι άνθρωποι μπήκαν στον κόπο να ενδιαφερθούν για αυτήν την ομάδα οφείλεται σε όλους αυτούς που δεν παράτησαν το τμήμα όταν η εικόνα που αυτό παρουσίαζε δεν ήταν ελκυστική κι επίσης οφείλεται και στον κόσμο της ομάδος ο οποίος παρά τις απογοητεύσεις που βίωσε από αμαρτίες του παρελθόντος αντιστάθηκε σθεναρά και συνέχισε να στηρίζει την κατά γενική ομολογία τίμια προσπάθεια του Λευτέρη Αρβανίτη και του υπόλοιπου επιτελείου της διοίκησης της σημερινής Κ.Α.Ε.
Η παρουσία του κόσμου λοιπόν στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό δεν ήταν μια απλή υπόθεση, αλλά ήταν η δίψα ενός κόσμου που εξωτερικεύθικε και αυτομάτως σηματοδότησε την επιθυμία για μελλοντικές διακρίσεις που θα ξανά επαναφέρουν το πρεστίζ του ΑΡΗ σε υψηλά επίπεδα. Βέβαια επιβάλλεται να τονιστεί πώς τίποτα δεν γίνεται εν μια νυκτί, ωστόσο δεν υπάρχει ωραιότερη εικόνα και καλύτερο συναίσθημα για έναν επενδυτή από το να βλέπει ότι η επένδυση του όχι μόνο δεν θα πάει χαμένη, αλλά θα μπορεί να λειτουργήσει αμφίδρομα από τη στιγμή που τόσο η ομάδα όσο και ο ίδιος θα αποκομίσουν πάρα πολλά οφέλη εάν φυσικά τα πάντα κυλήσουν με τον τρόπο που πρέπει.
Η νέα μέρα λοιπόν όπως είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς δεν ξημερώνει, αλλά ξημέρωσε και το νέο οικοδόμημα πρέπει να χτιστεί σε στέρεες βάσεις για να αποφευχθούν τα ολισθήματα του άδοξου παρελθόντος το οποίο πλήγωσε ανεπανόρθωτα τον Αυτοκράτορα του Ελληνικού μπάσκετ, ο οποίος όμως δείχνει να ξανά δημιουργείται σταδιακά από την αρχή με γνώμονα την επανέναρξη μιας χρυσής εποχής που θα είναι η αφετηρία νέων επιτυχιών.