Ενδιαφέρουσα συνέντευξη του 47χρονου τεχνικού στο «All Star Basket»
Η σταθερότητα χαρακτηρίζει την φετινή προσπάθειά μας”
«Η σταθερότητα πιστεύω ότι είναι ένα βασικό στοιχείο που χαρακτηρίζει την φετινή προσπάθειά μας, αλλά είναι κι ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει κι εμένα προσωπικά, διότι θεωρώ τον εαυτό μου άνθρωπο της μέσης οδού και όχι των πολλών αλλαγών. Μπορεί να μην είναι απόλυτο πλεονέκτημα αυτό, αλλά μαζί με την διοίκηση πιστεύω ότι έχουμε δείξει την εμπιστοσύνη που πρέπει. Αυτή την στιγμή όμως είμαστε στη μέση της χρονιάς και όλα αυτά επιβεβαιώνονται στο τέλος της διαδρομής την οποία διανύουμε. Έχουμε ακόμη βουνό μπροστά μας».
“Η οικογένεια Λάσκαρη έχει το know how για να στηθεί σωστά ένας μεγάλος οργανισμός”
«Είναι μια ομαδική δουλειά όλο αυτό που γίνεται. Πολύ συχνά συζητάμε με τον Λευτέρη Αρβανίτη και λέμε ότι ήταν μία θεόσταλτη δύναμη που ήρθε και βρήκε τον Άρη. Λέμε μάλιστα πόσο μας αγαπάει ο Θεός και μας έστειλε αυτή την οικογένεια. Μία πολύ δοτική οικογένεια όχι μόνο σε υλικά αγαθά αλλά και σε συναισθήματα. Έχουμε πολύ καλή επικοινωνία, είναι δεκτικοί και αυτό φάνηκε και από το καλοκαίρι με τον τρόπο που φτιάξαμε την ομάδα, αλλά και στη διάρκεια της χρονιάς με τη συζήτηση που οδηγούσε πάντα σε σύμπνοια και σε σωστή προσέγγιση των πραγμάτων. Έχουμε πολύ καλή συνοχή. Είναι μία οικογένεια που και ο Νίκος κυρίως, αλλά και η Τζώρτζια έχουν πολλές εμπειρίες, έχουν έναν πολύ διευρυμένο ορίζοντα όσον αφορά την οργάνωση μίας εταιρίας, έχουν το know how για να στηθεί και να θεμελιωθεί σωστά ένας μεγάλος οργανισμός. Υπάρχει από εκεί και πέρα έντονο συναίσθημα και αγάπη για το μπάσκετ. Δεν αγάπησαν ξαφνικά το μπάσκετ».
“Πανέξυπνοι άνθρωποι, με διάθεση να ακούσουν την άλλη πλευρά”
«Είναι πανέξυπνοι άνθρωποι και πολύ υπομονετικοί. Έχουν ένα πολύ βασικό συστατικό. Διάθεση να ακούσουν την άλλη πλευρά και την διαφορετική προσέγγιση. Και με τις δικές τους εμπειρίες να μπουν σε μία διαδικασία συζήτησης για αυτό που έχουν αποφασίσει να κάνουν».
“Υπάρχει όραμα, ιδέα, τρόπος και δυνατότητα”
«Μου αρέσουν και πιστεύω ότι θα άρεσαν σε οποιονδήποτε ασχολείται με το μπάσκετ, διότι υπάρχει όραμα, ιδέα, τρόπος και δυνατότητα. Και αυτός είναι ένας δύσκολος συνδυασμός, γιατί όλοι μπορεί να έχουμε ιδέες και οράματα, αλλά είναι δύσκολο να υλοποιηθούν. Η οικογένεια Λάσκαρη πιστεύω ότι τα έχει όλα αυτά, έχει και την νοοτροπία για να τα υλοποιήσει. Απλώς όλα αυτά θα πρέπει να πλαισιωθούν με κάποια συστατικά που είναι θεμελιώδη κυρίως στο θέμα της υπομονής. Γιατί η ομάδα αυτή την περίοδο είναι σε μια διαδικασία εξυγίανσης για να καθαρίσουν κάποια πράγματα από το παρελθόν και να γίνει μία νέα αρχή. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από την μία μέρα στην άλλη. Η υπομονή είναι πιο βασικό συστατικό και από ότι μπορώ να καταλάβω, ανεξάρτητα ποιος θα είναι ο προπονητής και οι παίκτες, η ομάδα μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα τα επόμενα χρόνια».
“Ο Άρης έχει αποτελέσει μεγάλο λόγο στο να αγαπάμε το μπάσκετ”
«Έπαιζα κακό μπάσκετ σε πολύ χαμηλό επίπεδο στο μέρος που μεγάλωσα στην Αθήνα, στην Αργυρούπολη. Το μπάσκετ ουσιαστικά άρχισε να μπαίνει στο μυαλό μου με την μορφή που το κάνω τώρα, όταν μπήκα στα ΤΕΦΑΑ και άρχισα να ασχολούμαι με ακαδημίες. Δεν είμαι και ο μόνος βέβαια, γιατί υπάρχουν αρκετοί προπονητές που δεν έχουν παίξει μπάσκετ. Μπορεί να μην είχα την δυνατότητα να πάω σε μία καλύτερη ομάδα. Πήγα μόνος μου στην τοπική ομάδα της περιοχής μου. Είναι αλήθεια ότι ο Άρης έχει αποτελέσει πολύ μεγάλο λόγο, όπως και για κάθε Έλληνα, στο να αγαπάμε το συγκεκριμένο σπορ. Τα καλά χρόνια, εκεί στο ’87, πήγαινα λύκειο και ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ όταν, με τον καλό μου φίλο τον Δημήτρη Λιόγα που είναι κι αυτός προπονητής, σταματούσαμε το μονό τα βράδια της Πέμπτης για να δούμε τον Άρη, ότι θα ερχόταν η στιγμή να γίνω προπονητής σε αυτή την ομάδα. Εκεί γύρω στις 9-9:30 σταματούσαν όλα σε όλη την Ελλάδα».