«Ο ΑΡΗΣ είναι η οικογένειά μου και ποτέ δεν θα του έκανα κακό»
Λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση της επιλογής του για το Basketball Hall Of Fame ο Νίκος Γκάλης μίλησε στην «ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ!» για την μεγαλύτερη διάκριση της καριέρας του και φυσικά τον ΑΡΗ
Αναλυτικά όσα είπε ο θρύλος των «κιτρινόμαυρων»:
Στις 23 Ιουλίου 1957 γεννιέται στο Ν. Τζέρσεϊ των ΗΠΑ ο βενιαμίν της οικογένειας του Γιώργου και της Στέλλας Γεωργαλή, Ελλήνων μεταναστών από την Ρόδο. Λίγους μήνες αργότερα βαφτίζετε ο μικρός. Και το όνομα αυτού Νίκος Γεωργαλής–Γκάλης.
Οι δυο γονείς όταν έφεραν στην ζωή τον μικρό Νίκο είχαν όνειρα γι αυτόν και κυρίως ο πατέρας του, που τον οδήγησε σε μικρή ηλικία στα γήπεδα πρώτα της πυγμαχίας και μετά του μπάσκετ. Αλλά και ούτε αυτοί μπορούσαν να διανοηθούν ότι μια μέρα το μικρό τους αγόρι θα γινόταν, εξαιτίας των αγωνιστικών του επιτευγμάτων, αθλητής-θρύλος στην Ελλάδα, στη χώρα που αυτοί γεννήθηκαν, θα λατρευόταν από ένα ολόκληρο λαό και όχι μόνο και θα αποκτούσε την εκτίμηση των φίλων του αθλήματος σε όλον τον κόσμο.
Ο Νικ, που ξεκίνησε το μπάσκετ από τους δρόμους των φτωχογειτονιών της Ν. Υόρκης, κατάφερε να φθάσει στην παγκόσμια καταξίωση. Μπορεί να έχει σταματήσει εδώ και 23 περίπου χρόνια, όμως, οι τιμητικές γι αυτόν διακρίσεις συνεχίζονται…
Την περασμένη Κυριακή ανακοινώθηκε από την οργανωτική επιτροπή ότι γίνεται μέλος της οικογένειας του HALL of FAME του NBA αν και δεν αγωνίσθηκε στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη μας (είναι η ανώτερη βράβευση που μπορεί να γίνει σε μπασκετμπολίστα).
Ο Γιώργος και η Στέλλα Γκάλη δεν θα βρίσκονται στις 8 Σεπτεμβρίου στην Μασαχουσέτη για να δουν το καμάρι τους να μπαίνει στο παγκόσμιο HALL of FAME γιατί έχουν φύγει από την ζωή, αλλά θα είναι εκεί η οικογένεια του η μικρή του κόρη (φέρει το όνομα της γιαγιάς της) και η σύζυγος του Ελένη.
Ο Νικ τιμάται για τα επιτεύγματα του με τον ΑΡΗ και την Εθνική ομάδα και σ’ αυτήν την ύψιστη διάκριση ακούγεται παγκοσμίως όχι μόνο το δικό του όνομα, αλλά και του ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΑΡΗ.
Στη ζωή μας μπήκε στον Σεπτέμβριο του 1979 και από τότε έγινε άθελα του μέλος της οικογένειας κάθε Αρειανού και κάθε Έλληνα. Ίνδαλμα χιλιάδων παιδιών, κατάφερε κάτι που δεν έχει πετύχει ούτε πολιτικός. Μαζί με τους συμπαίκτες του έκαναν τον ΑΡΗ ομάδα όλων των Ελλήνων. Κάθε Πέμπτη που έπαιζε ο ΑΡΗΣ στην Ευρώπη η χώρα νέκρωνε και από την Ορεστιάδα μέχρι και την Κύπρο και όλοι καθηλωνόταν μπροστά στις τηλεοράσεις τους. Το ίδιο έγινε και στο Ευρωμπάσκετ του 1987 όταν ο Γκάλης ήταν ο μεγάλος ηγέτης της Εθνικής που κατέκτησε το Ευρωπαϊκό, το οποίο ήταν η αρχή για να ξεφύγει από την μιζέρια και να εκτοξευτεί το ελληνικό μπάσκετ στην κορυφή.
«Ο ΑΡΗΣ είναι η οικογένειά μου και ποτέ δεν θα του έκανα κακό»
Ο «θεός» του ΑΡΗ, όπως τον αποκαλούσαν, εξ ου και το σύνθημα που φώναζαν οι οπαδοί των «κιτρινόμαυρων»: «είσαι θεός μοναδικός», μιλάει στην εφημερίδα «ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ!» και θυμάται εκείνες τις «χρυσές» εποχές της κίτρινης ταξιαρχίας, που έκανε υπερήφανο έναν ολόκληρο λαό.
«Ήταν στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ…», είπε στο ξεκίνημα ο «γκάγκστερ» και συμπλήρωσε:
«Αυτό που ζούσαμε στο Αλεξάνδρειο με τους φιλάθλους του ΑΡΗ ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Έξι χιλιάδες μέσα και άλλοι τόσοι απέξω να εκλιπαρούν για ένα εισιτήριο. Δεν θα ξεχάσω ένα περιστατικό μ’ έναν Αρειανό έξω από το γήπεδο, παραμονές ενός αγώνα με την Μπαρτσελόνα. Γύρισε και μου είπε: “Νίκο ήρθα να βρω ένα εισιτήριο, αλλά μας είπαν ότι έχουν κάποιες ελάχιστες επιστροφές και θα τα βγάλουν αργότερα. Θα περιμένω και όλο το βράδυ αν χρειαστεί για να το προμηθευθώ. Να ξέρεις ότι τα χρήματα που θα δώσω θα στερήσουν το γάλα των παιδιών μου, αλλά ο ΑΡΗΣ για μένα είναι πάνω και από την οικογένειά μου”. Η αλήθεια είναι ότι συγκινήθηκα. Είχα στην τσέπη μου ένα εισιτήριο, που είχα πάρει για έναν φίλο μου και του είπα: “Πάρτο γιατί το αξίζεις”. Έκανε σαν τρελός. Έκανε, όπως ένα μικρό παιδί που το παίρνουν ένα δώρο που το ήθελε πολύ. Αυτοί ήταν οι Αρειανοί και γι αυτόν τον κόσμο μπαίναμε στο γήπεδο και τα δίναμε όλα. Ναι, ήμασταν επαγγελματίες, αλλά παίζαμε πέρα από τον εαυτό μας, για τα τέσσερα γράμματα (ΑΡΗΣ) και για τον κόσμο μας».
Και πρόσθεσε: «Είχαμε γίνει ένα με τον Αρειανό λαό. Δεν σας κρύβω ότι μου λείπει η ατμόσφαιρα του Αλεξάνδρειου, που πλέον φέρει το όνομά μου. Γι αυτό όταν βρίσκω ευκαιρία πηγαίνω στο γήπεδο και ζω ξανά την ατμόσφαιρα, που μόνο οι Αρειανοί οπαδοί ξέρουν να δημιουργούν και βέβαια τις εκδηλώσεις προς το πρόσωπό μου. Με τους φίλους του ΑΡΗ υπάρχει μια σχέση αγάπης από την πρώτη φορά που φόρεσα την κίτρινη φανέλα μέχρι σήμερα».
– Μετάνιωσες κάποια στιγμή γιατί το 1979 διάλεξες ΑΡΗ από κάποια άλλη ελληνική ομάδα, αλλά και μετά τον πρώτο χρόνο στην Ελλάδα δεν επέστρεψες στην Αμερική για να δοκιμάσεις την τύχη σου;
«Όχι ούτε μια στιγμή. Ήρθα στη Θεσσαλονίκη, την πιο όμορφη πόλη της Ευρώπης, αλλά και στον ΑΡΗ, την ομάδα, την οποία υπηρέτησα για 12 και πλέον χρόνια, κέρδισα τίτλους και το κυριότερο τιμήθηκα από την εκτίμηση και την αγάπη μέχρι λατρείας του κόσμου του. Αν ήταν στο χέρι μου δεν θα έφευγα από τον ΑΡΗ ΠΟΤΕ! Εδώ θα κρεμούσα τα παπούτσια μου, αλλά ας όψονται κάποιοι που μου έδειξαν την πόρτα της εξόδου. Όμως, εγώ δεν τους κρατάω κακία. Για μένα ο ΑΡΗΣ ήταν η οικογένειά μου και ποτέ δεν θα την έκανα κακό. Έχω προσφέρει τα τελευταία χρόνια κάποια πράγματα στον ΑΡΗ, που καλύτερα να τα λένε οι άλλοι και όχι εγώ”.
– Πως αισθάνεσαι βλέποντας την τωρινή ομάδα;
«Ο ΑΡΗΣ έχει μεγάλο κομμάτι στην καρδιά μου. Όπου και όποτε μου ζητήθηκε, βοήθησα. Χαίρομαι όταν βλέπω να κερδίζει και στεναχωριέμαι όταν χάνει. Αλλά πιο φανατική φίλαθλος είναι η κόρη μου. Όταν στην τηλεόραση δείχνει τον ΑΡΗ φοράει το κίτρινο κασκόλ και με προσήλωση παρακολουθεί τον αγώνα και κάποιες στιγμές είναι ιδιαίτερα εκδηλωτική».
– Νίκο σίγουρα μια από τις ευτυχισμένες στιγμές της ζωής σου ήταν η εκδήλωση της 7ης Μαΐου 2013…
«Ναι. Αυτό που έζησα ήταν κάτι συγκλονιστικό. Δεν είναι μικρό πράγμα να σε τιμά η ομάδα σου ο ΑΡΗΣ και, μάλιστα, αυτό να το ζει και η οικογένειά σου . Η Στέλλα εκείνη την βραδιά κατάλαβε αν και μικρή ότι ο πατέρας της ήταν ένας άνθρωπος που τον αγαπούσαν για την συμβολή του στο ελληνικό μπάσκετ. Η ανάρτηση της φανέλας μου στην κορυφή του γηπέδου, στο οποίο έζησα τα πιο όμορφα χρόνια της καριέρας μου και η ονομασία της σάλας με το όνομά μου είναι στιγμές που δεν ξεχνιούνται».
– Μεγάλη στιγμή για σένα ήταν και η ονομασία του μεγαλύτερου γηπέδου της χώρας, του ΟΑΚΑ, σε «Νίκος Γκάλης»…
«Είναι πολύ ωραίο να φέρει το όνομά σου το μεγαλύτερο γήπεδο της χώρας. Ήταν μια ακόμη αναγνώριση της προσφοράς μου. Αν και για μένα μεγαλύτερη είναι η αγάπη του κόσμου. Περπατώ στον δρόμο ακόμη και σήμερα και απολαμβάνω τις εκδηλώσεις των φίλων όλων των ομάδων και κυρίως των Αρειανών. Το θέμα που με ευχαριστεί ιδιαίτερα ότι με πλησιάζουν μικρά παιδιά και νέοι άνθρωποι που δεν με είδαν αγωνιζόμενο και μου λένε για τα αγωνιστικά μου επιτεύγματα».
«Ποιά χρήματα; Να σωθεί ο ΑΡΗΣ…»
Συμπληρώνονται σ’ έναν μήνα περίπου τέσσερα χρόνια από την μεγάλη βραδιά της εκδήλωσης για το Νίκο Γκάλη που διοργάνωσε η ΚΑΕ ΑΡΗΣ, η οποία στέφθηκε από πολύ μεγάλη επιτυχία και συνοδεύτηκε από την ονομασία του γηπέδου σε «Nick Galis Hall» και την ανάρτηση της φανέλας με το Νο 6 στην οροφή.
Σήμερα σαν μέλος της τριμελούς οργανωτικής επιτροπής κάνω μια αποκάλυψη που πρέπει να μάθει κάθε Αρειανός για να ξέρει την οικονομική συμβολή του Νικ σε μια πολύ δύσκολη εποχή για τον Σύλλογο, όπως ήταν η άνοιξη του 2013.
Τα καθαρά έσοδα-κέρδη της εκδήλωσης ήταν 120.000 ευρώ και όπως συνηθίζεται αυτά πάνε στο τιμώμενο πρόσωπο. Ο τότε πρόεδρος, Λευτέρης Αρβανίτης, ανακοίνωσε στον Νικ ότι τα χρήματα είναι στην διάθεσή του, για να πάρει την απάντηση: «Ποιός σας ζήτησε χρήματα; Βάλτε τα στα ταμεία της ομάδας για να σωθεί ο ΑΡΗΣ».
Ο Αρβανίτης ευχαρίστησε από καρδιάς τον Νικ. Μόνο που δεν έβαλε τα κλάματα ο πρόεδρος σ’ εκείνη την συνάντηση. Ήξερε ότι η ομάδα -παρά τις προσπάθειές του- βρισκόταν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, έχοντας την βοήθεια 2-3 επιφανών Αρειανών.
Δύο παίκτες που είχαν κλείσει τα εισιτήρια για να φύγουν πληρώθηκαν και έμειναν. Η ομάδα πήγε περίφημα στη συνέχεια και για ένα… καλάθι δεν μπήκε στην τετράδα, αν και είχε μέτριο ρόστερ.
Όπως, μάλιστα, αποκάλυψε μετέπειτα ο –τότε- προπονητής, Βαγγέλης Αγγέλου: «Από την ημέρα της εκδήλωσης και μετά οι παίκτες είχαν ντοπαριστεί ψυχολογικά και μάλιστα κάποιοι από αυτούς υπερέβαλαν εαυτό. Η αύρα του Γκάλη τούς είχε δώσει ώθηση».
Βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Νικ φαινόταν γενναιόδωρος έναντι του ΑΡΗ. Το είχε κάνει και το 1992 όταν κάποιοι τον «έδιωξαν» από την ομάδα. Χάρισε στον Σύλλογο 150.000.000 δραχμές που είχε λαμβάνει σε αντίθεση με άλλους παίκτες που έκαναν προσφυγές και ζητούσαν τα χρήματα.
Ο ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ ΘΑ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΨΙΣΤΗ ΤΙΜΗ
«Νιώθω σαν να πήρα το Όσκαρ»
«Ήταν ένα παιδικό όνειρο» – «Το υψηλότερο σκαλοπάτι για κάθε αθλητή»
Η 8η Σεπτεμβρίου 2017 θα είναι μια μέρα γιορτής για τον Νίκο Γκάλη, το μπάσκετ και τον Ελληνικό αθλητισμό. Στην Μασαχουσέτη θα γίνει η τελετή για την ένταξη του Νικ στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame ή χάρις συντόμευσης Hall of Fame του NBA. Θα είναι η έκτη φορά στην ιστορία του θεσμού αυτού που επιλέγεται μη Αμερικανός παίκτης, που δεν έχει αγωνιστεί στο NBA. H πρώτη ήταν το 1992 με τον Ρώσο, Σεργκέι Μπέλοφ. Ακολούθησαν οι Κρέσιμιρ Τσόσιτς (1996), Ντίνο Μενεγκίν (2003) και Ντράζεν Νταλιμπάγκιτς (2004).
Να θυμίσουμε ότι το 2013 ο Νίκος Γκάλης ήταν και πάλι υποψήφιος, αλλά τελικά επικράτησε ο Βραζιλιάνος Όσκαρ Σμίντ. Φέτος ήταν η σειρά του να επιλεγεί και λέγεται ότι ανάμεσα στους κριτές έπαιξε ρόλο η γνώμη του Νταν Πίτερσον, του γνωστού τεχνικού που βρέθηκε αντιμέτωπος του Γκάλη και του ΑΡΗ όταν βρισκόταν στον πάγκο της Τρέισερ Μιλάνου.
Πως το έμαθε ο Γκάλης;
«Το μεσημέρι του περασμένου Σαββάτου με τηλεφώνησε ένας εκπρόσωπος της Διεθνούς Ομοσπονδίας μπάσκετ, που εδρεύει στην Ελβετία και μου το ανακοίνωσε. Μετά από λίγα λεπτά φίλος μου με ενημέρωνε με μήνυμα ότι το Αμερικανικό κανάλι του NBA το έλεγε σαν πρώτη είδηση».
– Νίκο, ποιά ήταν τα συναισθήματα που επικράτησαν μόλις σου ανακοινώθηκε αυτή η απόφαση ;
«Ήταν μια μεγάλη είδηση για μένα. Φυσικό ήταν να νοιώσω μεγάλη χαρά. Δεν σας κρύβω ότι ήταν ένα παιδικό όνειρο, που γινόταν πραγματικότητα».
– Περίμενες αυτήν την τιμή;
«Από την στιγμή που ήμουν υποψήφιος υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να επιλεγώ. Είναι ύψιστη τιμή για κάθε αθλητή και ειδικά που δεν έχει παίξει στο NBA. Είναι σαν να είσαι Έλληνας ηθοποιός και να παίρνεις Όσκαρ. Αυτό είναι το υψηλότερο σκαλοπάτι που μπορεί να φθάσει ένας αθλητής. Αν και για μένα η μεγαλύτερη επιτυχία στην καριέρα μου είναι ότι κατάφερα να έχω μια μόνιμη θέση στις καρδιές του απλού κόσμου. Αυτή η αναγνώριση του κόσμου επιβεβαιώνει ότι μαζί με τους συμπαίκτες μου τα χρόνια που αγωνιζόμουνα καταφέραμε να χτίσουμε κάτι τόσο όμορφο και να χαρίσουμε τόσες χαρές στους Έλληνες».
– Συγχρόνως προβάλλονται ο ΑΡΗΣ, αλλά και το ελληνικό μπάσκετ γενικότερα…
«Ναι, ήδη στην ανακοίνωση της Επιτροπής αναφέρεται ότι ήμουν αθλητής του ΑΡΗ και αυτήν την διαβάζουν εκατομμύρια φίλοι του αθλήματος σε όλον τον κόσμο. Και βέβαια είναι τιμή και για το ελληνικό μπάσκετ».
– Θα πας οικογενειακώς στην εκδήλωση;
«Ναι, αν και είναι μακρινό ταξίδι (σ.σ. πάνω από 12 ώρες) θα έχω δίπλα την οικογένεια μου και όχι μόνο. Συγκινήθηκα όταν δέχθηκα τηλεφωνήματα από την Αμερική από συμπαίκτες μου από το SETON HALL. Μάλιστα μου είπαν ότι θα κλείσουν πούλμαν και θα έρθουν όλοι για να με δουν από κοντά και να παρακολουθήσουν την εκδήλωση, κάνοντας μια διαδρομή πάνω από 500 χιλιόμετρα».