Αντί προλόγου, να πούμε ότι εκφράσεις όπως «όλοι είναι άχρηστοι» και «διαλύσατε τη περσινή ομάδα» και πολλά άλλα τέτοια ισοπεδωτικά τσιτάτα, δεν θα υπάρξουν σε αυτό το blog, οπότε μπορείτε αν θέλετε να αποχωρήσετε από τώρα.
Η χρονιά έχει ξεκινήσει αρκετά στραβά και είμαστε μόλις 20 ημέρες μετά τη πρώτη επίσημη αναμέτρηση της σεζόν. Όσοι πατούσαν στα πόδια τους, ήξεραν ότι το πρώτο δίμηνο θα είναι αρκετά δύσκολο. Ασφαλώς όμως όχι σε αυτό το βαθμό. Κάθε ανορθογραφία που υπάρχει στο μπάσκετ, ειδικά τώρα στη διακοπή του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ, υπερτονίζεται.
Θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά ψύχραιμο. Αυτή είναι η προσέγγιση μου εντός και εκτός ΑΡΗ. Άρα, δεν συνηθίζω εν θερμώ να… διώχνω το ρόστερ σε μια νύχτα. Υπάρχουν πράγματα που μου αρέσουν, πράγματα που με προβληματίζουν και πράγματα για τα οποία δεν έχω σχηματίσει ακόμα άποψη.
Ακόμα και η φράση «πράγματα που μου αρέσουν» μπορεί να εξοργίσει μερικούς που τα βλέπουν όλα μαύρα. Δεν τα βλέπω όλα μαύρα. Δεν είναι όλα μαύρα. Καμία χρονιά δεν χάθηκε και λοιπά τέτοια πράγματα που μετανιώνω μόνο και μόνο που τα αναπαράγω τώρα.
Κάνουμε ένα λάθος όλοι και κρίνουμε ατομικές επιδόσεις παικτών σε ένα ομαδικό άθλημα, σε ένα σύνολο το οποίο μόνο δεμένο δεν μπορεί να είναι αυτή τη στιγμή, με αποχωρήσεις, τραυματισμούς και αλλαγές.
Θα ήταν το πιο εύκολο κείμενο που έχω γράψει, αν έπιανα τον κάθε παίκτη μεμονωμένα και έγραφα «δεν κάνει αυτός, δεν μπορεί το παιδί». Όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Προτιμώ να αφιερώσω χρόνο να εξηγήσω τις σκέψεις μου, παρά να ασχοληθώ 5 λεπτά.
Ο Γούντμπερι και ο Χοτζ είναι δύο παίκτες τρομερά σημαντικοί για το rotation, για τους οποίους δεν μπορούμε να έχουμε άποψη ακόμα. Με 4-5 παιχνίδια και χωρίς ρυθμό ο ένας, με 2 παιχνίδια ο άλλος και επίσης χωρίς ρυθμό. Μιλάμε για παίκτες με 20+ λεπτά ανά αγώνα στο rotation.
Για τον Λάντερς Νόλεϊ, τον Τζέιμς Μπανκς και τον Τζος Ρόμπερτς έχουμε περισσότερα και πιο… γεμάτα δεδομένα όμως. Για τον πρώτο, έχει αρχίσει να με προβληματίζει η ατολμία του. Ο ΆΡΗΣ Midea έφυγε από τη λογική των «αμυντικών» τριαριών, με Λόκετ και Χάρελ και κινήθηκε για small/shooting forward. Ο Νόλεϊ έχει αρκετό επιθετικό ταλέντο, το οποίο θα το βγάλει μόνο αν αρχίσει να παίρνει πρωτοβουλίες. Χθες περίμενα πολύ καλύτερη απόδοση μετά τη φυγή Μαντζούκα. Το ελαφρυντικό της προσαρμογής είναι αυτονόητο και δεν αποτελεί «δικαιολογία».
Πάμε και στο περιβόητο κομμάτι των ψηλών. Προσωπικά έχω συζητήσει με ανθρώπους που εμπιστεύομαι, για την περίπτωση του Τζέιμς Μπανκς. Όχι αν κάνει ή αν δεν κάνει. Θεωρώ ότι η κατάσταση της ομάδας αυτή τη στιγμή τον τραβάει αρκετά κάτω. Και ποτέ δεν μ’αρέσει να μπαίνω σε τακτικά/προπονητικά θέματα, αλλά το μόνο πράγμα που δεν μπορώ να εξηγήσω είναι ο τρόπος διαχείρισης του Μπανκς. Και αναφέρομαι στον χρόνο χρησιμοποίησης του. Από την άλλη βέβαια ούτε στις προπονήσεις είμαστε, ούτε ξέρουμε το σκεπτικό του κάθε προπονητή.
Η περίπτωση του Τζος Ρόμπερτς από την άλλη, είναι θεωρητικά πιο ξεκάθαρη. Προσπαθεί, παλεύει σε κάθε κατοχή, αλλά με τον ΑΡΗ Midea στην αγορά για ψηλό, μοιάζει αρκετά πιθανό να είναι αυτός που θα πληρώσει το μάρμαρο. Αυτές οι φήμες πάντως προς το παρόν του δίνουν κίνητρο.
Κάθε νίκη αυτή τη περίοδο θα λειτουργεί ως βαλβίδα αποσυμπίεσης. Η πίεση είναι αυξανόμενη και για εμένα σε επίπεδα που δεν έπρεπε να είναι. Βέβαια το να έχεις «μαύρη τρύπα», σημαίνει ότι αν δεν πέσει ο αντίπαλος μέσα, θα τραβήξει εσένα νομοτελειακά.
Και πιστέψτε με, γνωρίζουν όλοι ότι το ξεκίνημα δεν είναι καλό και δουλεύουν όλοι προς το να πετύχουν βελτίωση με… χειρουργικές κινήσεις. Το αν θα πετύχει όλο αυτό δε το ξέρουμε. Και οι αντίπαλοι παίζουν μπάσκετ. Το θέμα είναι ο προπονητής να προστατευτεί και να εφοδιαστεί. Από τη παρουσία του στον ΑΡΗ και τα όσα έχει κάνει και δεν έχουν δει τα φώτα της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια, βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι δε κοιμάται μέχρι να δώσει λύσεις σε όλα τα προβλήματα.
Ούτε ο πάπας είναι, ούτε το αλάθητο έχει, ούτε είναι υπεράνω κριτικής. Και λάθη έχουν γίνει φέτος και ό,τι ρίσκο πήρε η ομάδα μοιάζει να μη της βγαίνει προς το παρόν. Αν όμως κάποιος μπορεί να γυρίσει τον διακόπτη, είναι αυτός που έχει το μαχαίρι και το καρπούζι του αγωνιστικού τμήματος. Μεταξύ σοβαρού και αστείου, το ότι δεν έχει social media λειτουργούσε πάντα θετικά γι’αυτόν. Έχω την αισιοδοξία και την πληροφορία, ότι θα γίνουν προσθαφαιρέσεις και ότι θα είναι ουσιαστικές. Αυτά βέβαια θα φανούν στο παρκέ.
Παρ’όλα αυτά, δεν γράφω ευχολόγιο, αλλά blog. Αυτή τη στιγμή ο κόουτς είναι σε ρόλο QB στο American Football και πρέπει να λειτουργήσουν όλα τα αναχώματα για να βρει τη σωστή πάσα. Όχι για touchdown ακόμα, αλλά για να κερδίσει γιάρδες η ομάδα.
ΥΓ Υπάρχει πραγματικά μεγάλος χώρος για παιδιά που έχουν ένα «Χ,Υ» ταλέντο, ώστε να το απογειώσουν. Αλλά απαιτείται σκληρή δουλειά και αφοσίωση. Δεν αρκεί το ταλέντο, δεν αρκεί η… ανωτερότητα, δεν είναι όλα εύκολα σε αυτή τη ζωή. Είμαι πραγματικά στεναχωρημένος με τον Λευτέρη Μαντζούκα. Και όχι ως περιουσιακό στοιχείο του ΑΡΗ, αλλά της Εθνικής. Κρίμα.