Τι να γράψεις και τι να πρωτοπείς. Ειλικρινά θα μπορούσα απλά να δημοσιεύσω μια φωτογραφία και ένα κενό κείμενο. Ίσως να είχε και μεγαλύτερη ουσία ή συμβολισμό.
Ένα παιδί 19 χρονών, δε θα γυρίσει ξανά σπίτι του. Δε θα φωνάξει «γκολ» για την αγαπημένη του ομάδα. Δεν θα κάνει τίποτα. Και ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ; Δεν υπάρχει ένας να απαντήσει το γιατί.
Οχι, δεν είναι οπαδική συμπλοκή. Όχι, δεν είναι ραντεβού θανάτου. Οχι δεν βρέθηκε ο Άλκης στο λάθος μέρος, στη λάθος στιγμή. Μη προσπαθούμε να βγάλουμε ως “φταίχτη” ή μέρος του προβλήματος το θύμα, όπως με δεκάδες άλλες περιπτώσεις της επικαιρότητας.
Κάποιος αποφάσισε να του πάρει τη ζωή. Δεν μπορώ να δεχθώ τη φράση “οπαδικά κίνητρα”. Απαγορεύεται να υπάρχει οποιαδήποτε σύνδεση της ταυτότητας ενός οπαδού με αυτόν/αυτούς που πήραν τη ζωή του Άλκη μαζί τους.
Οι περιγραφές του σκηνικού συγκλονίζουν και ταράζουν, δεν μπορώ καν να τις αναπαράγω.
Να εξηγήσεις τι; Πόσα γαμ…να “τον σκότωσε για το ποδόσφαιρο” να αντέξει αυτή η ρημάδα η κοινωνία;
Γιατί το δικό σου το παιδί, εσύ και όλοι οι υπόλοιποι, να ακούν την φράση “εδώ δεν είναι γήπεδο για να κάνεις ό,τι θέλεις” και να τους φαίνεται μια ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ έκφραση;
Γιατί να θεωρείται φυσιολογικό το ότι άνθρωποι με την ταυτότητα του οπαδού, βρίσκονται σε μια διαδικασία ψυχρού πολέμου; Σε μια φάση που αγοράζουν… εξοπλισμούς και βρίσκονται σε διαμάχη.
Για το ποιος έχει τις περισσότερες μονάδες ισχύος; Αυτό τι σχέση έχει με τον αθλητισμό; Έχει αρχίσει ο αθλητισμός να είναι ένα μικρό δέντρο και όλα τα άλλα που συμβαίνουν δίπλα του, θεωρούνται… Αμαζόνιος.
Πώς στο καλό έχει καταλήξει αυτή η πόλη έτσι; Και παλιά υπήρχαν περιστατικά βίας, αλλά οι οπαδοί έμπαιναν στο Αλεξάνδρειο (το οποίο και χρησιμοποιούσαν ως κοινή έδρα), ο ένας από την μια πλευρά, ο άλλος από την άλλη και το πιο επιθετικό που έκαναν… ήταν τα συνθήματα καζούρας της στιγμής.
Ποιος μπήκε στη μέση και μπόλιασε μίσος, ποιος εκμεταλλεύτηκε αγάπες για την ομάδα και έφτιαξε στρατούς;
Αποβάλετε τον κάθε “Μπάμπη τον Σουγιά”. Όχι, δεν είναι ουτοπία!
Πάλι όμως νιώθω ότι χάνω την ουσία, γιατί δεν έχει καμία σχέση με οπαδικό όλο αυτό. Ο Άλκης περπατούσε, ο Άλκης απάντησε, ο Άλκης δεν είναι πια μαζί μας.
Οι μορφές βίας επεκτείνονται σε όλα τα επίπεδα, στη σύγχρονη Ελληνική κοινωνία. Πώς να μην επεκτείνονται όταν το πιο δραστικό μέτρο που κάνουμε είναι… να καταδικάζουμε αυτά τα περιστατικά, μέσω μιας ανάρτησης ή ανακοίνωσης;
Εγώ πλέον είμαι 25. Πριν από μερικά χρόνια κατέβηκα στη Θεσσαλονίκη για σπουδές. Στα 19 μου πήγαινα να δω από κοντά κάτι παιχνίδια για Β-Γ Εθνική, μπάσκετ, βόλεϊ. Απλά τι; Να με θεωρήσω τυχερό που εμένα δεν με ρώτησε κάποιος τι ομάδα είμαι έξω ή κοντά σε κάποιο γήπεδο;
Γιατί να υπάρχει η αναφορά “δεν έγινε γνωστό αν τα θύματα φορούσαν κάποια διακριτικά”; Η πόλη έχει θέση μόνο για έναν; Θα γίνει η Θεσσαλονίκη από… νύφη του Θερμαϊκού, νύφη του υπέρτατου σκοταδισμού (που σε κάποια ζητήματα έχει… βαθύ σκοτάδι ήδη);
Μεγαλώσαμε σε μια εποχή που για παράδειγμα ξεκινούσαμε από την Γουμένισσα για να πάμε ως τη Θεσσαλονίκη και το γήπεδο και ο μεγαλύτερος ΦΟΒΟΣ μας ήταν το να μην χάσουμε γιατί… ποιος άντεχε και ήττα και καζούρα την άλλη μέρα.
Τώρα φοβάσαι να κάνεις καζούρα δημόσια με 2-3 φίλους σου, γιατί θα γίνεις στόχος. Φοβάσαι να πεις το “Χ” ως “Χ” δημόσια, γιατί οι… “Υ” μπορεί να έχουν λάθος άποψη αλλά έχουν… πιο δυνατή φωνή και ανικανότητα αντίληψης της χιουμοριστικής διάθεσης.
Κλείστε τα αυτιά σας σε ανθρώπους που προσπαθούν να σας δηλητηριάσουν. Αυτό το τραγικό περιστατικό σας δίνει το πάτημα για να κάνετε ένα βήμα πίσω και να δείτε λίγο πιο απομακρυσμένα το τι συμβαίνει, πέρα από την βαθύτατη θλίψη.
Ένα παιδί δε θα γυρίσει σπίτι του, επειδή κάποιοι δολοφόνοι αποφάσισαν με το… έτσι θέλω να του στερήσουν τη ζωή.
Και αυτό γιατί; Γιατί απάντησε στο τι ομάδα ήταν.
Γιατί για κάποιους πανελλήνια, ο οπαδός έγινε δουλειά και… αφορμή να προχωρήσει σε απεχθείς πράξεις, στον βωμό της υπεράσπισης της ομάδας του! ΜΙΑΣ ΟΜΑΔΑΣ ΠΟΥ ΒΡΗΚΕ ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ. Αλλά αυτός έχει βαλθεί… να την κάνει χειρότερη!
Συγγνώμη, αλλά κάποιοι μεγάλωσαν με την καβλάντα του οπαδού και συγχωρέστε με για την έκφραση.
Το μόνο που είχαν στο μυαλό τους, ήταν το πώς θα πανηγυρίσουν τη νίκη της ομάδας τους ή να πειράξουν τον αντίπαλο τους σε οποιαδήποτε αποτυχία του.
Απλά κάντε μου μια χάρη. Μην τσουβαλιάζετε. Δεν είναι το ίδιο ο κάθε θύτης με το κάθε θύμα.
Δεν είναι ίδιες όλες οι καταστάσεις. Δεν ξεκινούν όλοι από την ίδια αφετηρία. Και δεν υπάρχουν “δικοί μας, δικοί σας” εκτός αν είστε και εσείς δολοφόνοι.
Άλκη, λυπάμαι… Ελπίζω όλα να έρθουν στο φως, αλλά προς το παρόν είμαστε σε κατάσταση όπως η φωτογραφία αυτού του κειμένου!