Την ώρα που το σκορ της νίκης επί του Παναιτωλικού ακόμα μνημονεύεται και έχει αλλάξει την ψυχολογία του οργανισμού που λέγεται ΑΡΗΣ, ο Άκης Μάντζιος κοιτάει πίσω από τους αριθμούς. Τη μεγαλύτερη εικόνα ή αλλιώς “the bigger picture” που λένε οι Αμερικανοί.
Το ζητούμενο για τον Έλληνα τεχνικό, όλο αυτό το διάστημα, ήταν να δει σωστή λειτουργία μαζί με τις νίκες που είναι το βασικό ζητούμενο. Το τελικό σκορ είναι το “κερασάκι” που οφελεί σε άλλα πράγματα.
Η διακοπή και η νίκη στη Λαμία συνδυάστηκαν με κινήσεις εντός της ομάδας που βοηθούν τον ΑΡΗ σιγά-σιγά να νικάει τους δικούς του “δαίμονες”. Ποιοί είναι αυτοί; Τους ξέρει αυτός.. Θα εμφανιστούν ξανά; Πιθανό… Στο χέρι του είναι να το αποφύγει ή να τους κοιτάξει ξανά στα μάτια.
Για την ώρα η ομάδα σηκώνει κεφάλι και μάλιστα με θόρυβο, βγάζοντας ουσία στη Λαμία, θέαμα με τον Παναιτωλικό και πολλά ακόμα που ξεκινούν από πνευματικό κομμάτι και τη διαχείρισή του τόσο από τον Μάντζιο όσο και από τους ίδιους τους παίκτες.
Η κατεύθυνση υπήρχε και ήταν από τον προπονητή. Οι παίκτες απλά απελευθέρωσαν το μυαλό τους και έβγαλαν στο γήπεδο αυτά που δουλεύουν στις προπονήσεις. Καλή η ποιότητα αλλά χωρίς μυαλό είναι σαν αμάξι χωρίς μηχανή.
Το ματς της περασμένης Κυριακής ήταν ό,τι έπρεπε πριν την ΑΕΚ. Το σκορ είναι για το “εγώ” των παικτών. Η εικόνα και συγκεκριμένα πράγματα που βγήκαν στο γήπεδο, είναι η βάση για το ντέρμπι του ΟΑΚΑ και για τη συνέχεια.
Η τακτική πειθαρχία κάθε παίκτη στον ρόλο του… Ο τρόπος που αξιοποιήθηκε ο Καμαρά ακόμα και μακριά από το “κουτί”. Και το πιο βασικό φυσικά. Η διαρκής κίνηση χωρίς τη μπάλα, που βοήθησε τόσο στην κλειστή άμυνα του Παναιτωλικού και εξίσου σημαντικά στους χώρους που έδωσαν οι Αγρινιώτες μετά το 1-0. Για αυτό ο ΑΡΗΣ κυκλοφόρησε τη μπάλα καλύτερα από κάθε άλλη φορά και ολοκλήρωσε 96 (!) πάσες. Για αυτό έφτιαχνε χώρους όταν δεν τους είχε.
Αυτά είναι στοιχεία που θα πρέπει να δείξει και στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ, με μεγαλύτερη ακρίβεια και προσοχή αφού το επίπεδο του αντιπάλου είναι πιο υψηλό ενώ υπάρχει και ο φόβος του διαιτητή.
Ο ορισμός του Διαμαντόπουλου επιβεβαίωσε, δυστυχώς, τις φήμες και τους φόβους των ανθρώπων του ΑΡΗ για την επιλογή του Κλάτενμπεργκ. Υπήρχαν και πολύ χειρότερες επιλογές Ελλήνων, αλλά η ουσία είναι ότι δεν ορίστηκε ξένος elite σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι. Σε ένα ντέρμπι. Αυτό είναι το ματς της Κυριακής, όσο και αν προσπαθούν διάφορα επικοινωνιακά “παπαγαλάκια” να το μειώσουν.
Πέρυσι δηλαδή ήταν ντέρμπι, με τον Τρεϊμάνις να σφυρίζει στο 0-2 του ΑΡΗ. Φέτος δεν είναι…
Η απάντηση υπάρχει. Πέρυσι δεν σε περίμεναν. Τους αιφνιδίασες, την πάτησαν. Τους δημιούργησες μετατραυματικό στρες. “Τι κάνουν αυτοί μες τα πόδια μας;” Οχι μόνο η ΑΕΚ. Ολόκληρο το κίνημα της δήθεν εξυγίανσης. Φέτος λοιπόν σε περιμένουν στη γωνία πριν καν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Πρώτα με το -6 και τώρα με τον ορισμό του αγώνα της Κυριακής. Και η 3η θέση που έχει βρεθεί ο ΑΡΗΣ με τον ιδρώτα του μέσα στο γήπεδο, έχει ταρακουνήσει αρκετούς.
Μία ΑΕΚ με τόση δύναμη, με στόχο το πρωτάθλημα, φοβάται τόσο τον ΑΡΗ που δεν συμφωνεί με την απαίτησή του για ξένο ρέφερι σε ένα τόσο σημαντικό ματς; Τώρα θα πει κάποιος, “μια χαρά τα βρίσκει με άλλες ομάδες και συνεννοείται, δεν γίνεται να το κάνει και με τον ΑΡΗ”.
Προσωπικά, ακόμα κι έτσι δεν χάνω τη συγκρατημένη αισιοδοξία μου για το ματς της Κυριακής. Εάν ο ΑΡΗΣ είναι στην καλή του μέρα, το ματς… κουμπώνει αγωνιστικά πάνω του. Δεν υποτιμώ την ΑΕΚ. Είναι βελτιωμένη από πέρυσι και με ποιότητα. Ομως οι δύο ομάδες δεν έχουν μεγάλη απόσταση μεταξύ τους.
Εάν το ματς παιχτεί από τις δύο ομάδες και όχι από τον διαιτητή, θα δούμε ωραίο θέαμα. Και ας νικήσει ο καλύτερος ή πιο ουσιαστικός. Είναι όμως αυτό το ποδόσφαιρο που θέλουν κάποιοι στην Ελλάδα;
Η ΑΕΚ έβλεπε τα προηγούμενα χρόνια άλλες ομάδες να κάνουν κουμάντο. Τώρα θέλει να το κάνει αυτή. Κατανοητό δυστυχώς, διότι έτσι λειτουργεί το ελληνικό ποδόσφαιρο. Σε κάποια φάση όμως, αφήστε τον κόσμο να απολαύσει κάτι καθαρό. Να απολαύσει το ποδοσφαιρικό προϊόν, μακριά από διάφορα παιχνίδια εκτός των τεσσάρων γραμμών. Αφήστε να κερδίζει ο καλύτερος. Ο ΑΡΗΣ, η ΑΕΚ ή οποιοσδήποτε άλλος.
Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα. Γίνονται, γίνονται και θα γίνονται. Μέχρι πότε όμως; Στο χέρι των Ελλήνων παραγόντων είναι να το αποφασίσουν… Το ποδόσφαιρο του ισχυρού ή της δικαιοσύνης…