Το βασικό ζητούμενο στον Βόλο ήταν η νίκη. Λίγοι θα θυμούνται ότι ο ΑΡΗΣ έβγαλε πάλι στο χορτάρι πολλά από τα θέματά του. Απλά αυτή τη φορά πώς γινόταν να μην το κάνει κιόλας, κάτω από τις συνθήκες που πήγε να παίξει στο “Πανθεσσαλικό”;
Ένα… τσουβάλι απουσίες, παίκτες που δεν προσφέρουν ακόμα κάτι παραπάνω και μία ανισορροπία που περιορίστηκε σημαντικά από τη… ηρωική απόφαση του Φράνκο Φεράρι να πάρει φανέλα βασικού κόντρα στην πρώην ομάδα του.
Ο Αργεντινός ρίσκαρε με την υποτροπή και έναν μήνα εκτός αγωνιστικής δράσης όταν επέμενε να τεθεί στη διάθεση του Ακη Μάντζιου για να βοηθήσει. Και η δική του παρουσία ήταν αυτή που γλίτωσε τον ΑΡΗ από το ρίσκο μίας τριάδας που είχε δουλευτεί σε λίγες μόνο προπονήσεις.
Το σημαντικό είναι ότι ήρθε η νίκη. Δεν είχε σημασία ο τρόπος, η ευκολία ή η εικόνα… Για έναν ΑΡΗ που βρίσκεται διαρκώς στο κυνήγι της ηρεμίας, ειδικά μετά από ήττες όπως αυτή κόντρα στον Ατρόμητο, οι βαθμοί είναι αυτοί που μετρούν. Να πέφτουν οι τόνοι έως ότου έρθει η σταθερότητα. Και ειδικά πριν από μία διακοπή, διότι όλοι θυμόμαστε πώς κύλησε η προηγούμενη.
Οι τρεις βαθμοί ήρθαν με τον επαγγελματικό τρόπο που απαιτούνταν και με τον ΑΡΗ να… περνάει πάνω από τα προβλήματά του αλλά και τα εμπόδια της διαιτησίας. Ευτυχώς όμως στα τρία πέναλτι πήρε το ένα και έτσι οι Τσιμεντερίδης-Σιδηρόπουλος δεν φέρουν τόσο έντονα την στάμπα αλλοίωσης ενός αποτελέσματος. Και ας ζητάει ο κ. Μπέος τα ρέστα όσο θέλει. Τα χέρια των παικτών του τα λένε όλα…
Περισσότερο κέρδισε σε πρόσωπα
Αφήνοντας στην άκρη τη σημασία των βαθμών και πηγαίνοντας καθαρά στο αγωνιστικό κομμάτι, ο ΑΡΗΣ δεν έθελξε. Προβλημάτισε πάλι επιθετικά και ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, με βασικό πρόβλημα τον άξονά του.
Ο Μάντζιος έβαλε για πρώτη φορά στο “10” τον Νταρίντα… Πήρε κάποιες πρωτοβουλίες αλλά ώρες ώρες είτε ήταν πολύ μόνος του είτε υπήρχε ένα μεγάλο κενό στον άξονα και έξω από την αντίπαλη περιοχή. Ο Πάρντο αγωνίστηκε ως χαφ σε ένα παιχνίδι χαμηλού τέμπο που του ταιριάζει. Δεν ήταν τόσο κακός αλλά δεν προσέφερε και κάτι στην οικονομία του αγώνα.
Αφού ο ΑΡΗΣ ξεπέρασε τα συμπτώματα… Ατρομήτου στο ξεκίνημα της επανάληψης βρήκε αυτή τη στιγμή που χρειαζόταν για να “ξεκλειδώσει” το ματς με το πέναλτι τον Μορόν. Ο Ισπανός βρήκε ένα γκολ ψυχολογίας όπως και ο Νταρίντα που πρώτα φτιάχνει τη φάση και με γρήγορο ανέβασμα στην περιοχή εκτελεί μόλις στην πρώτη του τελική και στη δεύτερη φορά που πάτησε στην περιοχή του Κόστιτς. Ο Σουλεϊμάνοφ έχει φυσικά και αυτός credit στη φάση, με την εικόνα του στο υπόλοιπο παιχνίδι να μην είναι ίδια λόγω των λίγων βοηθειών που του δίνονταν. Για αυτό και στα ανεβάσματα του Μοντόγια φαινόταν περισσότερο.
Φυσικά δεν λησμονούμε τον Φατόρε που δικαίωσε τον προπονητή να τον επιλέξει με αίσθημα δικαίου αλλά και ανάγκης. Ο Αργεντινός ήταν παραπάνω από τίμιος και τα περισσότερα “τσαφ” που έκανε τα διόρθωσε ο ίδιος, όντας καλός τόσο χαμηλά όσο και στον αέρα.
Μπορεί ο ΑΡΗΣ μην κέρδισε κάτι ως συνολική δουλειά αλλά κέρδισε σε πρόσωπα. Πήρε πράγματα από παίκτες τους οποίους χρειάζεται να βγουν μπροστά και σίγουρα χθες τονώθηκε η ψυχολογία τους πέραν της στατιστικής τους.
Τώρα έχει μπροστά του μία διακοπή με ηρεμία και επιστροφές που περιμένει ο Μάντζιος για τα ντέρμπι που ακολουθούν. Μία διακοπή στην οποία όλο το ενδιαφέρον θα πέσει αποκλειστικά στο θέμα των υποψήφιων συμπαικτών και την τελική έκβαση της υπόθεσης την οποία αναμένουν όλοι.