Σκεφτείτε έναν οδηγό που περνάει συνέχεια με κόκκινο… Μία, δύο τρεις και πάει λέγοντας.
Νομοτελειακά είτε θα του έρθει στο σπίτι κανά “ραβασάκι” ή θα γίνει το κακό και θα τρακάρει. Ο ΑΡΗΣ τα έκανε ανάποδα.
Εδώ και έναν μήνα, τουλάχιστον, παραβιάζονται οι κανόνες της ποδοσφαιρικής λογικής και της δόμησης του ρόστερ μίας ομάδας η οποία προσδοκούσε στην μεγάλη αγωνιστική υπέρβαση των ευρωπαϊκών ομίλων.
Μία ομάδα στόχων οφείλει να έχει σωστά δομημένο ρόστερ για τα δεδομένα της εποχής. Επιλογές σε όλες τις θέσεις. Μόνο που ο ΑΡΗΣ σε στόπερ, 6άρι και φορ είναι πέρα για πέρα γυμνός, συν τα προβλήματα που αντιμετώπισε στην πορεία με τραυματισμούς.
Οσο και να γλίτωσε το καζό με την Αραράτ, Οσο και αν άγγιξε το τέλειο στο πρώτο παιχνίδι με τη Ντιναμό Κιέβου, κάποια στιγμή θα την πληρώσεις διότι δεν γίνεται να προκαλείς εσαεί την τύχη σου.
Ο ΑΡΗΣ… τράκαρε στο Βουκουρέστι και στον ΟΦΗ απλά έφαγε μία βαρβάτη “κλήση” που τον πόνεσε. Γιατί;
Διότι ο προπονητής δεν είχε πολλές επιλογές παρά να παρατάξει σχεδόν την ίδια ενδεκάδα μέσα σε τρεις μέρες και με δύο ταξίδια. Χωρίς προπόνηση και με αρκετούς παίκτες επιβαρυμένους (πχ. Νταρίντα).
Ακόμα κι έτσι, ακόμα και με το 2-0 στην πλάτη του, ο ΑΡΗΣ ήταν καλύτερος στο δεύτερο, έδειξε χαρακτήρα με την ισοφάριση αλλά στο φινάλε έκανε ακόμα ένα δώρο στον ΟΦΗ. Τρεις φάσεις, τρία γκολ οι γηπεδούχοι, χωρίς κάτι ιδιαίτερο από εκεί και πέρα.
Νταρίντα-Ρουπ δεν βοηθούσαν στο build up ,όπως και τα εξτρέμ. Μία εξαίρεση είναι το πρώτο γκολ που αποτελεί άρτια οργανωμένη επίθεση και με κυκλοφορία της μπάλας. Στο δεύτερο έτρεξε, πίεσε, ισοφάρισε αλλά τον… πούλησε πάλι η χιλιοταλαιπωρημένη άμυνά του.
Το εύκολο είναι να στήσουμε τον Τερζή στον τοίχο. Κι αυτός όμως κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί με ένα ελλιπές ρόστερ. Έδειξε τί μπορεί να βάλει την ομάδα να κάνει, αλλά με ποιά διάρκεια όταν στερείται επιλογών;
Ακόμα και με τα δεδομένα λάθη του Παλίκουτσα, η ευθύνη πάει πάντα πρώτα στην κεφαλή, δηλαδή στον Καρυπίδη.
Δεν γίνεται εδώ και έναν μήνα η ομάδα να έχει κάνει μόνο δύο μεταγραφές (Μορόν, Μοντόγια) ενώ πονάει σε τουλάχιστον τρεις θέσεις, πριν ξεκινήσει τα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Και δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι δεν υπήρχαν καλές επιλογές. Υπήρχαν… Το θέμα είναι γιατί δεν ήρθαν τόσο με τον Παλίκουτσα στην ομάδα όσο και χωρίς αυτόν;
Η ουσία δεν είναι τόσο η ήττα στο Ηράκλειο. Το θέμα είναι ότι παίρνει πάνω της την απογοήτευση από την Ευρώπη, φανερώνοντας ξανά τα μεγάλα προβλήματα στο ρόστερ της ομάδας.
Το δυστύχημα σε όλο αυτό είναι ότι ένας κόσμος χωρίζεται και μαλώνει, διότι ο ΑΡΗΣ ως οργανισμός δεν ξέρει να διαχειρίζεται δύσκολες περιόδους ή κρίσεις. Χάνεται στην εσωστρέφειά του, στην δικαιολογημένη απογοήτευση μέχρι ένα σημείο, πριν ξεφύγει και υπάρξει η τάση της αποκαθήλωσης.
Δεν θα αλλάξει κανένας προπονητής το στάτους του κλαμπ, εάν πρώτα δεν διορθώσει το ίδιο το κλαμπ τα λάθη του. Να ξεριζώσει τα ίδια λάθη που γίνονται κάθε καλοκαίρι, να πάψει να πιστεύει στους μύθους του Αισώπου και να λειτουργήσει σε σωστούς χρόνους με όποιες δυνάμεις έχει.
Ολοι γνωρίζουμε ότι ο ΑΡΗΣ του Καρυπίδη έχει συγκεκριμένες δυνατότητες και μακριά από εκείνες των υπολοίπων μεγάλων. Ας εξαντλήσει όμως έστω κι αυτές. Οχι όμως άλλο αφού την πάθει από το ξεκίνημα της σεζόν στην Ευρώπη. Να προνοήσει μία φορά. Να μην επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη.
Μέχρι να εμφανιστεί ένας με τεράστιο πακέτο, όπως θέλουμε όλοι, για να πάρει την ομάδα, ο στόχος είναι να βελτιωθεί η υπάρχουσα κατάσταση και μέχρι τον βαθμό που μπορεί. Οχι μέχρι εκεί που θέλουμε. Διότι όλοι τον ΑΡΗ τον θέλουμε στην κορυφή. Μπορεί; Η απάντηση είναι όχι. Μπορεί όμως το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη, μπορεί το κάτι παραπάνω και στο Κύπελλο αν έχει και λίγη τύχη. Ας κάνει λοιπόν αυτά που μπορεί, ώστε να μειώσει τη φθορά που υπέστη για ακόμη μία φορά ως κλαμπ, τόσο εντός της ΠΑΕ όσο και ευρύτερα στις τάξεις του κόσμου του. Οσο όμως δεν κάνει ο Καρυπίδης τα παραπάνω, τότε θα του ασκείται αυτή η κριτική και σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένα.