Ο ΑΡΗΣ βρίσκεται παραμονές του αγώνα με τον Βόλο και μετά από δύο δύσκολα παιχνίδια στην Αθήνα, με το ένα να έχει τη δική του σημασία για τον Άλαν Πάρντιου.
Την περασμένη Κυριακή ο Άγγλος τεχνικός έκλεισε έναν γύρο πρωταθλήματος ως προπονητής του ΑΡΗ, από τις 18 Σεπτεμβρίου όταν και κάθισε για πρώτη φορά στον πάγκο της ομάδας.
Τέσσερις μήνες, με 14 παινχίδι πρωταθλήματος και απολογισμό έξι νίκες, τρεις ισοπαλίες και πέντες ήττες για τον 61χρονο τεχνικό. Ένα τετράμηνο με καλές και κακές στιγμές, συν και πλην, όπως φυσικά και τη… διαιτησία που ενίοτε έπαιξε και αυτή τον ρόλο της.
Το διάστημα του στη Θεσσαλονίκη δεν είναι ούτε μικρό αλλά ούτε και μεγάλο, έχοντας προλάβει ήδη να δημιουργήσει υποστηρικτές και επικριτές για τιυς μεθόδους του και τον τρόπο που διαχειρίεται μία ομάδα η οποία δεν ήταν δική του αλλά πλέον τη γνωρίζει αρκετά καλά.
Τι άλλαξε προς το καλύτερο
Οι εντάσεις της ομάδας
Ο Πάρντιου παρέλαβε μία ομάδα με εμφανές πρόβλημα στα τρεξίματά της. Οχι στη φυσική κατάσταση αλλά στις εντάσεις που… δεν είχε δεν τη βοηθούσαν να έχει άλλο ρυθμό και άλλες ταχύτητες μέσα στο γήπεδο.
Σταδιακά -και με τη συμβολή του Νίκου Αμανατίδη- το πρόβλημα αυτό διορθώθηκε και ο ΑΡΗΣ είχε περισσότερη ενέργεια μαζί με παραπάνω αντοχή μέσα στο γήπεδο.
Η άμυνα
Ακόμα μία πληγή για τον ΑΡΗ ήταν η ανασταλτική του λειτουργία και υ ευκολία με την οποία δεχόταν γκολ, τόσο σε σετ παιχνίδι όσο και στο αμυντικό του τρανζίσιον.
Σταδιακά και σε συνδυασμό με την έλευση του Ετέμπο όπως και την… προίκα με τον Γκαρσία στον άξονα που παρέλαβε από τον Τερζή, ο Πάρντιου δημιούργησε ανασταλτικά έναν πιο compact ΑΡΗ. Ναι μεν έχει εκτεθεί σε κάπιες περιπτώσεις, αλλά οι “κιτρινόμαυροι” έχουν περιορίσει σημαντικά την δράση των αντιπάλων τους είτε στο δικό τους μισό είτε στην περιοχή.
Οι στατικές φάσεις
Ο συγκεκριμένος τομέας δεν έχει αγγίξει το τέλειο, όπως σταδιακά ο ΑΡΗΣ αρχίζει να αξιοποιεί παραπάνω στις στημένες μπάλες, παίρνοντας γκολ είτε σε πρώτο χρόνο είτε σε δεύτερο μέσα από αυτές. Κάτι πολύ χρήσιμο ειδικά σε παιχνίδια που ο αντίπαλος παίζει πολύ κλειστά και δυσκολεύει το έργο των “κιτρινόμαυρων” σε ροή αγώνα.
“Κέρδισε” παίκτες
Εδώ τα παραδείγματα είναι δύο. Ματέο Γκαρσία και Μόουζες Οντουμπάζιο.
Ο πρώτος καθιερώθηκε στον άξονα επί Πάρντιου και σπάνια μετατοπίζεται στους πλάγιους διαδρόμους. Δεν σκοράρει, ούτε κάνει ασίστ. Έχει γίνει όμως πολύ χρήσιμος με την ενέργεια που… μοιράζει ανάμεσα σε άξονα και βοήθειες στα πλάγια, παρουσιάζοντας βέβαια και μία φυσιολογική πτώση στην απόδοσή του το τελευταίο διάστημα, ειδικά στα παιχνίδια που έπαιξε μόνος του πίσω από τον φορ. Ρόλος που δεν του ταιριάζει.
Ο Οντουμπάζιο από τη δική του πλευρά κονταροχτυπιόταν με τον Εμπακατά για μία θέση στο βασικό σχήμα, κερδίζοντας τις τελευταίες εβδομάδες τη μάχη. Ο Άγγλος έχει καθιερωθεί στα βασικά πλάνα του Πάρντιου και το συνδυάζει με πολύ καλές εμφανίσεις στις περισσότερες περιπτώσεις.
Που το… ψάχνει ακόμα
Το build up
Εδώ υπάρχει μία λέξη… Η επίθεση και όσα απαραίτητα χρειάζεται αυτή ώστε ο ΑΡΗΣ να κάνει τρία πράγματα. Να είναι δημιουργικός, αποτελεσματικός και με συχνότητα στο γκολ.
Ξεκινώντας από… πίσω, με εξαίρεση τα ματς κόντρα στον Ολυμπιακό η ομάδα δεν έχει παρουσιάσει ακόμα εξέλιξη στο build up, ειδικότερα όταν πιέζεται από τον αντίπαλο στο δικό της μισό. Δυσκολεύεται να σπάσει την αντίπαλη πίεση την ώρα που έχει καλούς χειριστές της μπάλας στην πίσω ζώνη για να το κάνει αυτό.
Οι πολλές αλλαγές και η έλλειψη αγωνιστικής ταυτότητας
Μέχρι και το πρώτο διάστημα μετά τη διακοπή του Μουντιάλ, ο ΑΡΗΣ ήταν μία ομάδα που ξεκάθαρα ψαχνόταν όσον αφορά τον τρόπο που θα παίξει μέσα στο γήπεδο. Με ποιά διάταξη, ποιούς παίκτες και φυσικά φιλοσοφία.
Ειδικά το πρώτο δίμηνο του Πάρντιου χαρακτηρίστηκε από μεγάλη αστάθεια στα παραπάνω θέματα. Πάλι υπάρχει αλλά σε μικρότερο βαθμό. Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι ο ΑΡΗΣ δεν έχει αποκτήσει ακόμα μία συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα. Και αυτό του κοστίζει, όταν η ατομική ποιότητα δεν βοηθάει και πρέπει να πάρει κάτι από τη συνολική λειτουργία του.
Η μπάλα στο τελευταίο τρίτο
Οι αριθμοί της λίγκας δίνουν τον ΑΡΗ 3ο σε τελικές, έχοντας παιχνίδια με εντυπωσιακή παραγωγικότητα αλλά και ματς που… μάτωνε για να κάνει φάση. Υπάρχει προσπάθεια πάντως και ώρες ώρες εξάρσεις που επιβεβαιώνονται από τους αριθμούς, όπως τις 15 χαμένες ασίστ ως τώρα.
Το θέμα για τον ΑΡΗ είναι να φτάσει τη μπάλα στο τελευταίο τρίτο όταν ο αντίπαλος παίζει στα 2/4 και με βάθος στην άμυνά του. Ένας τομέας που υπάρχει δυσκολία και είναι συνδυασμός της έλλειψης ταυτότητας, επιλογών του προπονητή αλλά και της απουσίας παικτών με την παραπάνω ενέργεια από τη μεσοεπιθετική γραμμή της ομάδας.
Σε σχέση με τους υπόλοιπους “μεγάλους”, ο ΑΡΗΣ απειλεί λιγότερο μέσα από την περιοχή με 96 τελικές, τη στιγμή που η ΑΕΚ έχει 140 και ο Ολυμπιακός 113. Μία κατάσταση που δεν βοηθάει ακόμα και στην καλύτερη αξιοποίηση του Άντρε Γκρέι.
Και ο παράγοντας της διαιτησίας…
Αν θες να είσαι δίκαιος με τον Πάρντιου, δεν γίνεται να μην καταγράψεις αυτά που έχουν δει τα ματάκια του από τους διαιτητές εις βάρος του ΑΡΗ. Υπάρχουν αποφάσεις που αλλοιώνουν τη βαθμολογική θέση της ομάδας, επειδή της στέρησαν βαθμούς. Μία στοχοποίηση που αυτός ήταν και ο σκοπός της άλλωστε.
Ο ΑΡΗΣ θα ήταν σίγουρα σε καλύτερη θέση, την ίδια στιγμή όμως έχει και αυτός τις δικές του ευθύνες για την βαθμολογική του κατάσταση. Είναι ένα συνδυασμός που φέρνει την ομάδα σε αυτή τη θέση, με τη διαιτησία όμως να μην αναιρεί λάθη και τις ποδοσφαιρικές αδυναμίες που παρουσιάζει ο ΑΡΗΣ και καλείται να βελτιώσει, αφού για την ώρα φαίνεται ότι δεν αξιοποίησε τη διακοπή του Νοεμβρίου για να το κάνει.