Πάλι σε αυτή τη δύσκολη θέση. Σε μια θέση που ξέρεις ότι τα έχεις δώσει όλα και πάλι δεν σου χαμογελάει το αποτέλεσμα.
Που πιστεύεις ότι σε έχει φτύσει το σύμπαν, που πιστεύεις ότι σε έχει καταραστεί άνθρωπος, με μάγια που θα ζήλευαν στον Μεσαίωνα.
Και στο τέλος της ημέρας μένεις κενός και άδειος ψυχολογικά.
O ΑΡΗΣ έκανε αυτό που ήθελε στο παιχνίδι
Η συνταγή γνωστή. Κυνηγάς να ανατρέψεις το ακατόρθωτο που στα μάτια των παικτών της ομάδας μοιάζει να είναι… μια απλή Κυριακή. Ο κόσμος επιστρέφει μετά από 500 μέρες στο γήπεδο, Ιούλιο μήνα με καύσωνα.
Το παιχνίδι βγαίνει τακτικά όπως ακριβώς το ήθελε ο ΑΡΗΣ. Ο Τομόσοφ έχει τεθεί νοκ-άουτ πριν τη σέντρα με πυρετό και οι “Κιτρινόμαυροι” έχουν το μαχαίρι και το καρπούζι.
Ο φορ της Αστάνα παίζει σε θέση αμυντικού χαφ, ο Φαμπιάνο στο ντεμπούτο του δεν καταλαβαίνεις αν παίζει χαφ ή στόπερ για περίπου 60 λεπτά.
Ασφυκτική για την εποχή πίεση, παίκτες που τα δίνουν όλα. Αν το έβλεπες από το γήπεδο, ήξερες ότι η ομάδα έβγαζε συγκέντρωση και ενέργεια σε κάθε φάση, σε αντίθεση με την Αστάνα που δεν κατάφερε σε 120 λεπτά να πατήσει καλά.
Ο Ιταλός που δεν δίνει τα πέναλτι ΟΥΤΕ με VAR
Με εκνευρίζουν αφάνταστα οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται ως “σταλεγάκηδες”. Αλλά επικίνδυνη διαιτησία περίμενα από τον Φάμπρι. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που έχει γίνει πρώτο θέμα στην ποδοσφαιρική Ιταλία, όταν έκανε on field review σε πέναλτι και πάλι δεν το έδωσε.
Τι να περιμένω; Να έχει το θάρρος στο 4ο λεπτό να δώσει πέναλτι, στο μόλις 4ο Ευρωπαϊκό παιχνίδι του; Τι να περιμένω; Να έχει θάρρος να πάρει πάνω του την τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας, με την ανατροπή του Μπερτόγλιο;
Και διάσημο τηλεδιαιτητή να βάζαμε να σφυρίξει, 1 από τα 2 θα τα έδινε. Απλά μέσω του τηλεοπτικού δέκτη δεν είστε σε θέση να αντιληφθείτε τα όσα δεν δείχνει η κάμερα.
Ο εκνευρισμός είναι έντονος από το 15′, όταν δεν έχει δωθεί ένα πέναλτι και ήδη ο Νεπογκόντοφ έχει κάνει 1-2 λεπτά καθυστερήσεις, βλέποντας τη πλάτη του Φάμπρι που “χάζευε” τις θύρες του Βικελίδης.
Και πάμε στη φάση της κόκκινης. Συγκρούονται ο Ματέο Γκαρσία και ο Αμπάτ Αϊμπέτοφ. Και οι δύο έχουν κίτρινη κάρτα. Την πατάει ο Αργεντινός του ΑΡΗ γιατί προσπαθεί να αποφύγει τον αντίπαλο του. Βλέπει το πόδι του Αϊμπέτοφ να έχει πάρει φόρα για να “σκάσει” στο αριστερό του γόνατο και προσπαθεί να αποφύγει μια σύγκρουση που ίσως τον τραυμάτιζε αρκετά σοβαρά στο γόνατο.
Ο Φάμπρι καθυστερεί να σφυρίξει – τι παράξενο προχθές- και η απόφαση έρχεται από τον 4ο διαιτητή, στον πρώτο του Ευρωπαϊκό αγώνα. Δένει το γλυκό.
To ντεμπούτο του Φαμπιάνο και η επιθετική δυστοκία
Ήταν ο Φαμπιάνο game changer επιλογή; Για εμένα ήταν. Θα μπορούσε να ήταν θεωρητικά πάντα και στο πρώτο παιχνίδι. Φυσικά θα μπορούσε αν η Ομοσπονδία της Τουρκίας έστελνε αυτή τη ρημάδα την μπλε κάρτα. Εγώ σας είπα. Κατάρα που θα ζήλευαν και στον Μεσαίωνα.
Ο ΑΡΗΣ για πρώτη φορά εδώ και ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, εκτελούσε κόρνερ και ήταν κίνδυνος για την αντίπαλη άμυνα. Και τα δύο γκολ ήρθαν από στατικές φάσεις. Που να το πω και να με πιστέψουν, ότι ο ΑΡΗΣ θα έβρισκε 2 γκολ από στατικές φάσεις και δεν θα έβρισκε έστω και ένα σε open play παιχνίδι.
Επιθετικά, ένιωσα το ίδιο συναίσθημα που ένιωθα και πέρσι. Θα πάψω να έχω μαλλιά από τα 24 μου. Ο Σάσα έκανε το καλύτερο του παιχνίδι ως 8αρι, δημιουργόντας συνέχεια χώρους και προϋποθέσεις, ο Γκάμα και ο Μπερτόγλιο έβρισκαν ανάσες εκεί που δεν υπήρχαν, όμως η μπάλα δεν έμπαινε. Ούτε όταν αναγκάστηκαν να αλλάξουν τερματοφύλακα στη παράταση.
Ήταν λάθος ο μεταγραφικός σχεδιασμός; Είναι πρόβλημα η έλλειψη τεχνικού διευθυντή;
Ο Θόδωρος Καρυπίδης κάνει ένα μεγάλο λάθος, έτσι όπως έχω εγώ τα πράγματα στο μυαλό μου. Όντας ο άνθρωπος που βάζει τα χρήματα, θέλει να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Και από αυτό εκτίθεται όταν τα πράγματα στραβώνουν και πέφτουν όλα επάνω του. Δική του είναι η επιλογή και από αυτό κρίνεται.
Εγώ πιστεύω ότι θα μπορούσε να κάνει τη δική του ζωή πιο εύκολη. Όμως δεν θα το αναλύσω ξανά. Σίγουρα ο ίδιος ξέρει καλύτερα.
Το να “πρέπει” μια ομάδα να έχει τεχνικό διευθυντή το θεωρώ ξεπερασμένο. Σαν εξωτερικός κριτής και αν θέλετε μετά Χριστόν προφήτης, δεν πιστεύω πως ο ΑΡΗΣ καθυστέρησε.
Εξηγούμαι. Ο ΑΡΗΣ θεωρώ πως περίμενε την συνεισφορά του Κώστα Μήτρογλου, που ξεκίνησε με μεγάλη όρεξη την προετοιμασία. Και επειδή όλα συμβαίνουν σε αυτή την ομάδα, ήρθε η πυελονεφρίτιδα να τον στείλει νοσοκομείο. Αναπόφευκτα, το βάρος έπεσε σε Μαντσίνι και Μάνο.
Αυτό που δεν μου αρέσει στις μεταγραφικές κινήσεις, είναι ένα μπρος πίσω που παρατηρείται όταν υπάρχουν μερικές εξαιρετικές περιπτώσεις. Νιώθω δηλαδή ότι δεν υπάρχει ο άνθρωπος που θα πιέσει για να ολοκληρωθεί μια μεταγραφή στο τάιμινγκ που την χρειάζεται ο Άκης Μάντζιος.
Το ιδανικό πάντα είναι να συνδυάζεται το τάιμινγκ με την ποιότητα. Από ποιότητα η ομάδα πηγαίνει κάθε χρόνο και καλύτερα.
Η επόμενη μέρα προβλέπεται καλύτερη
Ντένις, Φαμπιάνο, Χαϊροβιτς, Ντιαγέ, Λούμορ και όσο γράφεται αυτό το άρθρο και Ιτούρμπε. Μια σειρά από αναβαθμίσεις, εκ πρώτης όψεως ή προσθήκες ποδοσφαιριστών που δεν είχε ο ΑΡΗΣ (βλέπε Ντιαγέ).
Είμαι άνθρωπος που θέλω έναν αριθμό αγώνων για να κρίνω πράγματα, όμως μέχρι στιγμής η μεταγραφή που κρατάω περισσότερο είναι αυτή του Μπαντού Ντιαγέ.
Αν ανατρέξει κάποιος σε παλαιότερα γραφόμενα μου, θα δει ότι αναζητώ μάταια ένα 8αρι, ψηλό που να πατάει περιοχή και να απειλεί.
Από τα όσα έχω δει και μετά από μερικές συζητήσεις που έχω κάνει, δεν βλέπω και λόγο να μην δοκιμάσει φέτος ο ΑΡΗΣ να παίξει με τρία χαφ ή γενικά κάποιον άλλο ευέλικτο σχηματισμό κατά την διάρκεια του αγώνα.
Η πολύ πιθανή έλευση του Ιτούρμπε ανεβάζει τον ανταγωνισμό στα εξτρέμ. Αν όλα πάνε καλά και σε αυτή τη περίπτωση, τα πάντα θα εξαρτηθούν από την επιλογή 9αριού. Ο ΑΡΗΣ έχει προοπτικές, να παρουσιάσει κάτι ακόμα καλύτερο από πέρσι.
Σε 20 μέρες, όλα θα φανούν μέσα στο γήπεδο…
Υ.Γ. Τι να γράψεις για το δράμα που περνάει ο Λούμορ; Δεν χωράνε λόγια. Τα πραγματικά προβλήματα της ζωής.