Αυτή τη φορά δεν μας “άδειασε”… Αυτή τη φορά έχει μέλλον

από Νίκος Παπαδόπουλος

Δυστυχώς βράδια σαν το χθεσινό, τα έχουμε ζήσει αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια…

Χαμένη πρόκριση με ΑΕΚ, με Μόλντε, με Ολυμπιακό. Μεγάλες νίκες εκτός έδρας… Και γιατί όλα συνδέονται με το χθεσινό. Για αυτά τα καταραμένα τελευταία λεπτά.

Δεν μπορώ να βρω εξήγηση για την… πάθηση του ΑΡΗ στα κρίσιμα σημεία των αγώνων. Γκαντεμιά; Κατάρα; Μοίρα; Σπάω το κεφάλι μου αλλά απάντηση δεν βρίσκω.

Καθαρά ποδοσφαιρικά, χθες είδαμε ματσάρα. Κόσμος στο πόδι. Φάσεις, ένταση, συγκινήσεις, παράταση. Και όλα κυρίως λόγω του ΑΡΗ. Αν ερχόταν και η πρόκριση, θα μιλούσαμε για απίστευτο βράδυ…

Αιτίες; Υπάρχουν. Το εύκολο είναι να επιρρίπτεις ευθύνες. Το δύσκολο είναι να το κάνεις με επιχειρήματα και εκεί που πρέπει.

Δεν μπορώ να καταλογίσω στη διοίκηση τίποτε άλλο πέραν της καθυστέρησης στο θέμα του φορ. Μία κίνηση που ακόμα και να είχε γίνει, θα σου έδινε περισσότερες πιθανότητες αλλά δεν εγγυόταν τίποτα. Μιλάμε με το “αν”. Και με το “αν” κουβέντες δεν γίνονται εύκολα. Και μην ξεχνάμε ότι το καλοκαίρι είναι πάλι αλλοιωμένο, αφού “έφαγες” έναν μήνα περιμένοντας… Δεν είναι δικαιολογία αλλά έπαιξε τον ρόλο του

Ακόμα και χωρίς φορ, πάλι ο ΑΡΗΣ μπορούσε να περάσει. Ακόμα και χωρίς γκολ στο Καζακστάν, πάλι ο ΑΡΗΣ μπορούσε να περάσει. Το απέδειξε χθες για 120 λεπτά, από τα οποία το τελευταίο μισάωρο ήταν με παίκτη λιγότερο.

Από εκεί και πέρα μιλάμε για συγκυρίες. Η Τραμπζονσπόρ που “χάλασε” τελευταία στιγμή του Τουρκμέν. Η καθυστέρηση των Τούρκων με τη μπλε κάρτα του Φαμπιάνο. Το πρόβλημα με τον Σούντγκρεν, στο πρώτο παιχνίδι, που έφερε τον Γκάνεα στην ενδεκάδα και σου χάλασε τα πλάνα ανασταλτικά.

Και φυσικά δεν ξεχνάμε αυτόν τον διαιτητικό εγκληματία από την Ιταλία. Οι χειρότεροι εχθροί του ΑΡΗ, μπορεί να έδιναν τα πέναλτι σε Μάνο και Μπερτόγλιο. Μπορεί ακόμα να μην έδιναν ούτε τη δεύτερη κίτρινη στον Ματέο.

Δεν θα ανοίξω κουβέντα περί δόλου ή κάτι άλλο ύποπτο. Μιλάμε όμως για βαρβάτη αλλοίωση αποτελέσματος.

Ηταν ακόμη μία φορά που έφυγα από το γήπεδο μετά από ένα τόσο επίπονο φινάλε την τελευταία τριετία. Χθες όμως για πρώτη φορά υπήρχε κάτι διαφορετικό, κάτι καινούργιο.

Ο αποκλεισμός “πονάει” τους πάντες. Ολο τον οργανισμό που λέγεται ΑΡΗΣ. Χθες όμως δεν “αδειάσαμε”. Τουλάχιστον εγώ και πιστεύω πολύ ακόμα. Χθες έμεινε μία σπίθα αναμμένη και μία αισιοδοξία που έχει βάση.

Ο ΑΡΗΣ παίζει ποδόσφαιρο. Βλέπουμε build up πίσω από τον τερματοφύλακα. Βλέπουμε τη μπάλα κάτω, τακτικό πλάνο, προσανατολισμό και όχι ανορθόδοξες προσπάθειες ή ό,τι κατεβάζει το μυαλό του καθενός στο ατομικό κομμάτι. Ο,τι βλέπαμε δηλαδή την προηγούμενη τριετία, πλην της περιόδου με υπηρεσιακό τον Τερζή.

Αυτό είναι έργο Μάντζιου και της αφομοίωσης των παικτών στα “θέλω” του προπονητή. Αυτό είναι η επιλογή του Καρυπίδη πριν περίπου έναν χρόνο, για την οποία δικαιώνεται. Ένας Καρυπίδης του όποιου η τσέπη “πόνεσε” χθες… Και σε μία περίοδο χωρίς έσοδα αλλά οικονομικές υπερβάσεις.

Δεν θα πάρουμε ως δεδομένο ότι ο ΑΡΗΣ θα είναι μέσα στη σεζόν όπως χθες. Θα έχει και σκαμπανεβάσματα. Θα έρθει πάλι η δύσκολη στιγμή. Αλλά αν τον Αύγουστο είναι έτσι και ενώ ακόμα εκκρεμούν καθοριστικές επεμβάσεις στο ρόστερ, τότε περιμένουμε με ενδιαφέρον τι θα παρουσιάσει φέτος

Υ.Γ. Κάποιοι βιάστηκαν να κρίνουν τον Ντένις… Είπαμε, υπομονή

Υ.Γ.1 Ο κόσμος του ΑΡΗ χειροκρότησε και απέδειξε ότι έχει το μάτι που αναγνωρίζει την προσπάθεια, παρά το αρνητικό αποτέλεσμα. Οι περισσότεροι τουλάχιστον. Και οι μεν και οι δε πονάνε. Το θέμα είναι πώς το διαχειρίζεσαι…

Προτεινόμενα Άρθρα

ALLABOUTARIS TV! ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 20:00 ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΟΥ ALLABOUTARIS.GR ΣΤΟ YOUTUBE!

X