Πώς το έχει πει ο ποιητής; Είναι από τα παιχνίδια που δεν τα παίζεις, αλλά τα κερδίζεις. Ε, ένα από δαύτα είναι και το σημερινό. ΑΡΗΣ εναντίον ΠΑΟΚ στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Να μην λέμε τα αυτονόητα. Πέρα από όλα τα άλλα, πέρα από τις διαφορές, πέρα από το τι μπορεί να πιστεύει ο καθένας, αυτό το ματς πρέπει να το κερδίσεις. Δεν έχει σημασία το πού ή το πώς. Απλά μπαίνεις στο γήπεδο και το τελειώνεις.
Ο ΑΡΗΣ έχει κάνει ένα πολύ σημαντικό βήμα. Έχει μπει σε ρόλο οδηγού. Μέσα σε μια χρονιά που περίμενε πολλά, αλλά οι συγκυρίες, το δικό του το κεφάλι, τα λάθη του, η αφέλεια, η αδικία (διαλέξτε ό,τι θέλετε) τον άφησαν με έναν και μοναδικό στόχο. Την 3η θέση και την Ευρώπη. Αυτή τη στιγμή το έχει. Πρέπει μόνο να το κρατήσει. Και πώς θα γίνει αυτό; Μόνο με νίκες…
Σήμερα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» η ομάδα έχει μία πολύ μεγάλη ευκαιρία. Όχι απλά να διατηρηθεί εκεί που είναι, αλλά να εξαντλήσει τις πιθανότητες για να γίνει το φαβορί σε αυτό που θέλει. Σε εκείνο που θα προσπαθήσουν να του στερήσουν στην πορεία, ίσως και με κάθε τρόπο. Μπορεί; Όποιος φοβάται πέφτει και κοιμάται λέει ο θυμόσοφος ελληνικός λαός.
Θα μπορούσαμε να αραδιάσουμε ένα σωρό σκέψεις, να μιλήσουμε για αγωνιστικά, τακτικές, σχήματα και φιλοσοφία. Ωραία όλα αυτά, όμως η ουσία είναι αλλού. Έχουν αντιληφθεί μέσα στην ομάδα πόσο σπουδαίο για την χρονιά τους είναι το σημερινό ματς; Λογικά θα πάρουμε την απάντησή μας γύρω στις 21:30. Ο κόσμος θα είναι εκεί και θα περιμένει, βάζοντας ένα μικρό λιθαράκι. Αυτό που μπορεί. «Παίξε για μας που δεν σ’ αφήσαμε, ποτέ στα δύσκολα σου χρόνια….». Τα υπόλοιπα εντός αγωνιστικού χώρου.
Παίζεις για την πάρτη σου, παίζεις για τον κόσμο σου. Παίζεις για τον στόχο σου. Το είπε ο Παπακωνσταντίνου με τον Ντε Μπεργκ: «Τρέχουν οι φίλοι, τρέχω και εγώ, είμαι μαζί τους, δε θα χαθώ. Για μένα (σένα) τραγουδώ»…