Μία περίεργη χρονιά βρίσκεται σε εξέλιξη για τον ΑΡΗ. Αρχή με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες, αλλά στην πορεία κάπου στράβωσε το πράγμα. Όχι όμως σε βαθμό, ώστε να μην έχεις πλέον… όνειρα και φιλοδοξίες.
Είναι ξεκάθαρο πως η ομάδα ψάχνει ένα κλικ για να πάρει μπροστά. Ένα σερί πετυχημένων αποτελεσμάτων για να αρχίσει την αντεπίθεσή της. Δεν είναι ψέμα, ότι έβγαλε δύσκολο πρόγραμμα. Μη φανταστεί κανείς όμως ότι αυτό που ακολουθεί είναι εύκολο, με δεδομένο ότι το «πρέπει» έχει μπει πλέον στην καθημερινότητα. «Πρέπει» να νικήσει τον ΟΦΗ, «πρέπει» να κάνει το απόλυτο στα τέσσερα ματς που ακολουθούν (ΟΦΗ, Ατρόμητος, Λαμία, ΠΑΣ Γιάννινα) μέχρι την διακοπή, «πρέπει» να κάνει ένα σερί νικών για να πιάσει τις υψηλές θέσεις και να φωνάξει «παρών».
Φυσικά στα λόγια όλα είναι εύκολα. Σημασία έχουν οι πράξεις. Δεν ξέρω αν είναι ωφέλιμο ο ΑΡΗΣ να κοιτάει πολύ μπροστά. Σε αυτές τις περιπτώσεις ίσως βοηθάει περισσότερο το κλισέ «βήμα-βήμα». Πάρτε όποιο θέλετε, όμως το αποτέλεσμα «πρέπει» να είναι το ίδιο.
Το ματς με τον ΟΦΗ σήμερα θα είναι δύσκολο. Άλλαξαν προπονητή, που ενδεχομένως θα προσπαθήσει να βάλει νέα στοιχεία στο παιχνίδι των κρητικών. Αυτό το άγνωστο που λένε. Συν το ότι ο αντίπαλος καίγεται για βαθμούς, μιας και για την ώρα παρουσιάζει ένα σύνολο που μάλλον περισσότερο θα παλέψει για να μείνει στην κατηγορία, παρά για το κάτι παραπάνω.
Ο Πάρντιου θα κάνει αλλαγές, κυρίως λόγω επιστροφών και τιμωριών. Ο ΑΡΗΣ θα χρειαστεί υπομονή, διότι ο ΟΦΗ θα έρθει για να παίξει φουλ άμυνα και να χτυπήσει στις αντεπιθέσεις και ίσως και με κάποια στημένα. Στις δύο «πληγές» των Κιτρινόμαυρων μέχρι στιγμής. Ναι, θα ήθελα ένα εύκολο και χαλαρό κυριακάτικο βράδυ στο «Κλεάνθης Βικελίδης», αλλά θα πάρω κι ένα «μισό-μηδέν», αρκεί να μπουν οι τρεις βαθμοί στο δισάκι.
Μην φοβάστε, αλλά θα σέβεστε
«Είναι βαριά η φανέλα» και «δεν παίζουν οι φανέλες». Αλήθεια, ιστορικά αν το δει κανείς, υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις, όπου ναι η φανέλα… έπαιξε μπάλα. Και κάποιες φανέλες στον αθλητισμό είναι πολύ βαριές για να μην τις σέβεσαι. Μην τις φοβάσαι, αλλά θα πρέπει να τις σέβεσαι. Σε αυτή την κατηγορία, βρίσκεται ξεκάθαρα η φανέλα της ομάδας μπάσκετ του ΑΡΗ. Είναι τόσο βαριά που «αναγκάζει» τους παίκτες, όποιοι κι αν είναι αυτοί, όση αγωνιστική ή οικονομική αξία κι αν έχουν, να δίνουν το 1000% τους. Προφανώς και κατάπιαν την γλώσσα τους όσοι προέβλεπαν 0/4 στο ξεκίνημα της Basket League, λόγω των σερί ντέρμπι. Ο ΑΡΗΣ όχι μόνο έκανε δυο νίκες, αλλά κέρδισε μια ομάδα Euroleague (Παναθηναϊκός), που λογικά θα τερματίσει δεύτερη στην Ελλάδα και πήρε και μια διπλάρα, από μία από τις πιο «αγαπημένες» ομάδες του συστήματος. Παίζοντας μάλιστα στην Αθήνα με σοβαρές ελλείψεις.
Βρήκε όμως πρωταγωνιστές να στηριχθεί. Νετζήπογλου και Φίλλιος έβαλαν την… ελληνική πινελιά τους. Ο Γκούντγουιν εξακολουθεί να φέρνει στις μνήμες των Αρειανών τον Μάσεϊ, ο Χόρκλερ, έστω και δίκην υπερβολής, «φέρνει» κάτι από Στακ. Αυτή η βαριά φανέλα κατάφερε μέχρι και τον Χάγκινς, που είναι μεν άσος, αλλά κυρίως δημιουργούσε για τον εαυτό του, να γίνει ένας εξαιρετικός πλέι μέικερ… σερβιτόρος, με διψήφιο αριθμών ασίστ. Και κανείς δεν παραγνωρίζει την προσπάθεια όλων όσων αγωνίστηκαν χθες.
Δεν ξέρω που θα καταλήξει η φετινή χρονιά. Είμαι σίγουρος όμως ότι πρέπει να αγαπήσετε τη συγκεκριμένη ομάδα και να ελπίζουμε ότι τώρα στα κοντά θα βρεθεί κι ένας άνθρωπος να την εκτοξεύσει οικονομικά, εκτιμώντας στο μέγιστο όλους όσοι την στηρίζουν τα τελευταία χρόνια.