Ο ΑΡΗΣ χθες έχασε μία μεγάλη ευκαιρία. Έπρεπε και δικαιούταν να κερδίσει τον Παναθηναϊκό, ήταν σχεδόν συντριπτικά ανώτερος του αντιπάλου του, όμως κατάφερε να χάσει. Κι επειδή οι αγώνες κρίνονται στις λεπτομέρειες, αυτές έκατσαν στο… πράσινο.
Διότι πάρα πολύ απλά οι Κιτρινόμαυροι, παρά τις 22 τελικές και τα 19 σουτ συνολικά προς την αντίπαλη δίχτυα δεν κατόρθωσαν να στείλουν την μπάλα στο πλεκτό. Σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό, που εκμεταλλεύτηκε το λάθος του Μπράμπετς και με το άπιαστο πλασέ του Σπόραρ, έβαλε τον ΑΡΗ σε ρόλο… κυνηγού (και μετά ήρθε και το αυτογκόλ). Έχω την εντύπωση, πως αν δεν γινόταν αυτή η φάση με τον Τσέχο, ο Παναθηναϊκός γκολ και δεν θα έβαζε.
Έτσι είναι όμως το ποδόσφαιρο, πολλές φορές είναι παιχνίδι των λαθών και… πάμε παρακάτω. Και σε αυτό το σημείο θέλω να τονίσω την άψογη αντίδραση του οργανισμού ΑΡΗ στο θέμα Μπράμπετς. Αλίμονο δηλαδή αν έμπαινε σε φάση… ανθρωποφαγίας, ιδιαίτερα με τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή.
Από εκεί και πέρα, παρακολουθούμε το τελευταίο 24ωρο μιας προσπάθειας ηρωοποίησης του… κατατρεγμένου και κυνηγημένου Παναθηναϊκού, να πάρει μία νίκη κόντρα σε όλους. Αλήθεια τώρα; Εμάς βρήκατε δηλαδή;
Από την ημέρα που ορίστηκε ο Σκοπιανός διαιτητής, άρχισαν δειλά-δειλά οι… πλάγιες τοποθετήσεις δημιουργίας κλίματος. Οι οποίες κορυφώθηκαν από το πρώτο ημίχρονο, κιόλας, όπου εμφανίστηκαν ξαφνικά (;) και συντεταγμένα φωνές για… σφαγή του Παναθηναϊκού, για κάποια φάουλ, λέει και για κάρτες. Να συμφωνήσουμε στην ανεπάρκεια του Σκοπιανού. Πολύ «λίγος» σε όλα τα επίπεδα, αλλά από αυτό, μέχρι να φτάσουμε στη «σφαγή», υπάρχει απόσταση παρόμοια με αυτή της Σουηδίας με τον Ιράκ. Ή μήπως τον ξεχάσαμε εκείνον τον απίθανο τύπο, που σφύριξε στη Λεωφόρο. Αλλά τότε «μη μιλάτε για τη διαιτησία», ενώ χθες, «κερδίσαμε και τον διαιτητή». Για το Θεό δηλαδή. Για δυο φάουλ και μια κίτρινη στον Νταρίντα. Ενώ η δεύτερη κίτρινη στον Γεντβάι στα χασομέρια του πρώτου ημιχρόνου, που θα άλλαζε κιόλας και τις ισορροπίες είναι άλλο… φρούτο. Δεν πειράζει, έτσι έμαθαν έτσι έκαναν, κάνουν και θα κάνουν. Είναι φοβερό όμως να κουνούν το δάχτυλο στον ΑΡΗ για διαιτησία…
Την ίδια ώρα παρακολουθούμε την… ομαδική, συστημική θα έλεγα επίθεση προς τον Άκη Μάντζιο και μάλιστα με εκφράσεις που πολλές φορές αγγίζουν τα όρια της χυδαιότητας. Διότι διαμαρτυρήθηκε στον πρώην παίκτη του στον Λεβαδειακό, επειδή θεώρησε ότι το γήπεδο είναι όπως παλιά, δηλαδή με λίμνες όταν βρέχει κι αποφάσισε να εξασκήσει τις ικανότητές του στη βουτιά. Δε λέω, εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, σε απίστευτη φόρμα, σίγουρα ο κορυφαίος Έλληνας εντός συνόρων στη θέση του. Άλλο όμως αυτό κι άλλο το άλλο. «Παλικάρι» ο Ιωαννίδης γιατί την «έπεσε» στο Μάντζιο κι έγινε το σκηνικό με τον Γκουγκουλιά. Απάντηση όλων αυτών; Η αντίδραση του Κουέστα, του ανθρώπου δηλαδή που δεν πειράζει ούτε κουνούπι. Οπότε μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε. Ή πιο σωστά, μη φαντάζεστε, δείτε τα highlights στη Nova, εκεί θα δείτε ακριβώς τι έχει συμβεί.
Εικάζω ότι αυτό που ενόχλησε τους πάντες είναι ότι ο ΑΡΗΣ τους έστειλε μηνύματα. Θεωρούν ότι ο τελικός θα είναι εύκολη υπόθεση, μόνο που τα πράγματα δεν είναι έτσι. Θα έρθει κι εκείνη η στιγμή που θα πάει.
Ολοκληρώνω με την τοποθέτηση του Τάσου Μπακασέτα χθες το βράδυ στην ΕΡΤ: «Σίγουρα δεν είναι το καλύτερό μας παιχνίδι, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις εκείνο που μετράει περισσότερο είναι το αποτέλεσμα, παρά η εμφάνισή μας».
Αυτό μόνο, τίποτε άλλο…