Ακόμα μια σεζόν ξεκινά για τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ με “δίψα” για διάκριση. Με όρεξη όλων να δει την ομάδα να κάνει ένα βήμα μπροστά, να προοδεύει και να εξελίσσεται.
Είναι η αγαπημένη περίοδος του χρόνου. Ο κόσμος συζητάει για τις μεταγραφές, συγκρίνει της ομάδας του με των άλλων και πάντα βάζει και μια δικιά του πρόταση στο τραπέζι.
Όσοι έπαιζαν Football Manager πριν έρθει ο Φρέντι Αντού στον ΑΡΗ, θα με καταλάβουν. Εκείνος ο παικταράς που θα άλλαζε τον κόσμο, που θα άλλαζε την κουλτούρα του ποδοσφαίρου στις ΗΠΑ και που θα εγγυόταν στον ΑΡΗ μερικούς μαγικούς μήνες για να πετύχει τους στόχους του.
Αμ δε. Η πρώτη ή η τελευταία φορά ήταν που ένας παίκτης με περγαμηνές, εντελώς ωμά, “δεν έπιασε”; Προσέξτε, δεν θα εμβαθύνουμε με τους λόγους που δεν έπιασε ο καθένας. Είναι μια ατέρμονη συζήτηση που δεν οδηγεί πουθενά.
Μέχρι πριν μερικά χρόνια, οι θέσεις ήταν περιορισμένες, οι πένες ήταν λίγες και εισακουγόταν η φωνή αυτού που “πουλούσε” περισσότερο.
Το 2021 ευτυχώς δεν συμβαίνει αυτό. Όλοι μπορούν να πουν την άποψη τους. Ακόμα και όσοι κοιμούνται και ξυπνούν, ψάχνοντας να “ψέξουν”. Αν πιάσουμε αυτούς, δημιουργούμε “φαύλο” κύκλο. Δεν αξίζει για την ψυχική υγεία μας.
Φτάνει με την εισαγωγή, πάμε να μπούμε στη κυρίως συζήτηση του καλοκαιριού.
Καλό και το πέρσι, αλλά το φέτος πρέπει να είναι καλύτερο…
Όσοι παρακολοθούσαν τα live των τελευταίων μηνών στο YouTube, θα θυμούνται πάνω κάτω πως για εμένα το άμεσο ζητούμενο δεν είναι η ομάδα να τερματίσει ακόμα πιο ψηλά φέτος. Το ζητούμενο είναι να σταθεροποιήσει αυτές τις υψηλές πτήσεις, κακά τα ψέματα, σε έναν φαινομενικά πιο έντονο ανταγωνισμό φέτος.
Εγώ βλέπω δύο μεταγραφές χωρίς να πάρει “χαμπάρι” κανείς. Και πιστεύω πως το πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου θα έχουν “κλείσει” ήδη μερικά κενά.
Ούτε αυτονόητο είναι, ούτε τίποτα. Αυτό που κοιτάς στις μεταγραφές, είναι να έχουν όσες περισσότερες προδιαγραφές θέτεις για να μειώσεις το ρίσκο τους. Οι ομάδες είναι επιχειρήσεις. Εκεί δεν κυνηγάς να βγάλεις κέρδος αλλά πρώτα να ελαχιστοποιήσεις το ρίσκο τους.
Το ζητούμενο της θερινής μεταγραφικής περιόδου
Στο χθεσινό φιλικό με τον Ερυθρό Αστέρα ο ΑΡΗΣ χρησιμοποίησε τέσσερις παίκτες από την Ακαδημία στη βασική ενδεκάδα. Θα είναι ουτοπικό να πούμε ότι αυτό το είχε ως στόχο.
Δεν μειώνω την αξία των παιδιών που οδήγησαν την Κ19 στην τρίτη θέση φέτος. Μπορώ όμως να επισημάνω πως οι απαιτήσεις και το επίπεδο από την ομάδα Νέων ως την πρώτη ομάδα, είναι η μέρα με τη νύχτα!
Ορθά λοιπόν, ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε την επιχείρηση ενίσχυσης στην… ευθεία. Τερματοφύλακας, σέντερ μπακ, κεντρικός χαφ, μεσοεπιθετικός και φορ.
Ο μεσοεπιθετικός βρίσκεται ήδη στην Αυστρία, ο τερματοφύλακας αποκτήθηκε, ο χαφ πλησιάζει και όλο το βάρος πέφτει στον στόπερ. Μπορεί και στους δύο στόπερ. Θα πρέπει να είναι δύο οι στόπερ. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν ο αειθαλής Γιώργος Δεληζήσης και ο δυναμικός Γιόχαν Μπεναλουάν.
Στο δικό μου μυαλό, δίχως να έχω ούτε καλά-καλά το πτυχίο προπονητικής της Θύρας 2, αυτοί οι δύο ποδοσφαιριστές, δεν μπορούν να αποτελέσουν βασικό δίδυμο. Σαν μονάδες, θα είχαν θέση σχεδόν σε όλες τις ομάδες της Super League.
Πιστεύω πως σύντομα θα έχουμε εξελίξεις στα μεταγραφικά. Ο Άκης Μάντζιος αναφέρθηκε στην ενίσχυση της ομάδας.
Όσο ανεβαίνουν οι απαιτήσεις, ανεβαίνει το κόστος και -ελπίζουμε όλοι- η ποιότητα. Το κλισέ κάθε μεταγραφής: φαίνεται στο γήπεδο.
To pressing… άρχισε από χθες!
Ήμουν ανέκαθεν της άποψης ότι τα καλοκαιρινά φιλικά κακώς μεταδίδονται, άσχετα που είναι εντελώς κατά των media αυτό που λέω.
Όποιος έχει ισχυρή άποψη για το αν κάνει (ή δεν κάνει), ένας παίκτης, ένας προπονητής, μια ομάδα και δε ξέρω εγώ τι άλλο από την 1η Ιουλίου για παράδειγμα, είτε αδικείται που δεν δουλεύει σε κάποιο κορυφαίο κλαμπ, είτε απλά βρήκε ένα μέρος που έχει… ηχώ και έβαλε σε λειτουργία την ντουντούκα.
Η μοναδική αίσθηση που μου άφησε το χθεσινό παιχνίδι, είναι ότι ο ΑΡΗΣ έχει και φέτος θέμα στις στατικές φάσεις, αλλά και το ότι οι αντίπαλοι μεσοαμυντικοί θα τον νιώσουν ασφυκτικά και φέτος.
Ιδανικά θα ήθελα να δω από την ομάδα του Άκη Μάντζιου έναν ΑΡΗ που να έχει τη δυνατότητα να προσαρμόζεται αν το επιβάλουν οι συνθήκες. Είτε με ανελέητο pressing όπως και πέρσι που ξεκινάει από τον φορ(!), είτε φέροντας τη μπάλα στη περιοχή. Το πρώτο τον οδήγησε πέρσι στην πρώτη τριάδα. Το δεύτερο είναι διακαής πόθος όλων.
Είναι τεράστια η ατυχία με τον Κώστα Μήτρογλου. Με 20 μέρες να απομένουν, τον “φόρτο” στα πρώτα Ευρωπαϊκά παιχνίδια θα τον “κουβαλήσουν” όσοι βρίσκονται ήδη στην ομάδα.
Χαϊροβιτς και Ντένις…
Ποιότητα και εμπειρία. Δύο ποδοσφαιριστές με αρκετά χρόνια στη πλάτη τους και αρκετά μεγάλη ποιότητα. Σημασία δεν έχει να είναι “ονόματα” αλλά το να είναι μπαρουτοκαπνισμένοι.
Ο Ιζέτ Χαϊροβιτς άφησε την πρωτοπόρο της Κροατίας μετά το φετινό double, η οποία κατακτά σερί τα πρωταθλήματα. Θέλησε να έχει πολύ περισσότερο χρόνο συμμετοχής, τους ευχαρίστησε και άλλαξε “στέγη”.
Ο Ντένις -ο οποίος αν δεν γίνει κάτι συνταρακτικό- θα είναι η ενίσχυση του ΑΡΗ στον “άσσο”, πέρασε μισή ντουζίνα χρόνια βλέποντας τη πλάτη του θρυλικού Ροτζέριο Σένι, πήρε την ευκαιρία του, πήγε σε χαμηλότερη κατηγορία για να κάνει έπειτα ένα βήμα μπροστά και να έρθει στην Ευρώπη.
Στα 34 του, οι περγαμηνές του δείχνουν ότι είναι μπαρουτοκαπνισμένος να δείξει τι έμαθε στα χρόνια της υπομονής.
Το σίγουρο είναι ότι ο ΑΡΗΣ πρέπει να ενισχυθεί. Το σίγουρο είναι ότι γίνονται πάρα πολλές κινήσεις κάτω από τα ραντάρ. Και αν τα υλικά αποκτηθούν, μένει να “δέσει” το γλυκό.
Είναι η εποχή του χρόνου που ο ΑΡΗΣ χαράζει τον δρόμο του!