Το σήμα του ΑΡΗ έχει τη δική του ιστορία. Προφανώς και το όνομα του συλλόγου, παραπέμπει στη μυθολογία, άρα είναι ξεκάθαρο πως από την πρώτη στιγμή, οι επιλογές είχαν να κάνουν με τον Θεό του Πολέμου.
Πάμε να ρίξουμε μια ματιά στα ιστορικά γεγονότα.
Στο ξεκίνημα της δημιουργίας του, ο σύλλογος αποφάσισε να έχει σαν έμβλημα μια ασπίδα, που μέσα της ήταν γραμμένα το όνομα ΑΡΗΣ και τα αρχικά ΑΣΘ (Αθλητικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης). Τη δεκαετία του 1920, σε επίσημα έγγραφα του συλλόγου, ως σφραγίδα, άρχισε να εμφανίζεται το άγαλμα του Αναπαυόμενου ΑΡΗ, γνωστό και ως ο ΑΡΗΣ του Λουντοβίζι. Ιστορικά πάντως, δεν υπάρχουν αναφορές ότι θεωρήθηκε άμεσα ως το επίσημο έμβλημα της ομάδας, παρά μόνο προς τα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν τα μέλη του συλλόγου, σε γενική συνέλευσή τους, αποφάσισαν. την επιλογή του.
Ο αναπαυόμενος ΑΡΗΣ ή ο ΑΡΗΣ του Λουντοβίζι
Ο αναπαυόμενος ΑΡΗΣ ήταν αριστουργηματικό γλυπτό, έργο του αρχαίου Έλληνα γλύπτη Σκόπα ή του Λυσίππου. Σήμερα σώζεται μαρμάρινο αντίγραφό του, ρωμαϊκής εποχής, γνωστό επίσης με την επωνυμία ΑΡΗΣ του Λουντοβίζι, το οποίο εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο Θερμών στη Ρώμη.
Το γλυπτό παριστάνει τον θεό ΑΡΗ σε νεαρή ανδρική ηλικία. Είναι καθισμένος σε βράχο, επάνω στα λάφυρα που κέρδισε στη μάχη, ενώ στο πλευρό του, ο βρεφικός Έρως παίζει ξέγνοιαστος.
Τα γλυπτό, έργο του 2ου μ.χ, αιώνα, βρέθηκε το 1622 και θεωρήθηκε ότι βρισκόταν στο πεδίον του Άρεως. Ο γλύπτης Μπερνόνι συμπλήρωσε το κάτω άκρο του ποδιού ενώ πολλοί τον θεωρούν υπεύθυνο και για την παρουσία του μικρού Έρωτα. Το άγαλμα απέκτησε ο καρδινάλιος Λουντοβίκο Λουντοβίζι και το τοποθέτησε, στο σπίτι του.
Ρέπλικα και οι αντίκες
Όπως προαναφέραμε, η επιλογή του αγάλματος ως σήμα του συλλόγου, έγινε στα τέλη του 1970. Και υπάρχει μία ιστορία με πρωταγωνιστή τον Κώστα Βικελίδη, για την οποία λεπτομέρειες ανέφερε ο Περικλής Τράιος στην εισαγωγή του βιβλίου του Κώστα Ίντου «Η Ιστορία του Άρη, τόμος 1».
Αυτή έχει ως εξής: Ο Κώστας Βικελίδης, μέσα στο διάστημα της προεδρίας του 1967 – 1969 περνούσε σε καθημερινή βάση μαζί με τον θρυλικό «Μπαρού», Μάκη Νάτση από ένα κατάστημα με αντίκες στη γωνία των οδών Παύλου Μελά και Εγνατίας. Στη βιτρίνα υπήρχε μία ρέπλικα του αγάλματος. Κόστιζε 6.000 δραχμές, ενώ ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, διαπιστώνοντας την έντονη διάθεση του Βικελίδη να το αγοράσει για λογαριασμό του ΑΡΗ, το κοστολόγησε 20.000 δραχμές, ποσό τεράστιο για την εποχή. Για να αγοραστεί λοιπόν, η διοίκηση 6.000 δραχμές στον καταστηματάρχη, ενώ τις υπόλοιπες 14.000 δραχμές πλήρωσε ο ένας εύπορος σύμβουλος του συλλόγου, ο Γιώργος Δημητρίου.
Στη συνέχεια, η γενική συνέλευση των μελών του συλλόγου αποφάσιζε την επιλογή του συγκεκριμένου εμβλήματος.