Έχουν περάσει τέσσερις μέρες από τον αγώνα της περασμένης Πέμπτης στο Τελ Αβίβ και ακόμη δεν μπορώ να διανοηθώ το πως χάσαμε. Ακόμη και τώρα, δεν μπορώ να δεχθώ ότι χάσαμε αυτό τον αγώνα. Γιατί στο «Μπλουμφιλντ», δεν κέρδισε η Μακάμπι, αλλά έχασε ο ΑΡΗΣ.
Πολλά λάθη, με μια προβληματική αμυντική συμπεριφορά σε όλες τις γραμμές, από μία ομάδα, μπερδεμένη, κομμένη στα δύο, που δεν μπόρεσε να βγάλει αντίδραση, τουλάχιστον μέχρι το 70ο-75ο λεπτό.
Στο τελευταίο τέταρτο είδαμε κάποιες ενέργειες και δημιουργήθηκαν καταστάσεις, αλλά δυστυχώς δεν ήταν αρκετές για να ανατρέψουν τα δεδομένα, το γκολ δεν μπήκε (με αποκορύφωμα την απίστευτη ευκαιρία του Καμάτσο) και κάπως έτσι ήρθε αυτό το 2-0, που μας φαρμάκωσε.
Ο ΑΡΗΣ ήταν αγνώριστος, ήταν ανέτοιμος και δεν αγωνίστηκε με βάση τις αδιαπραγμάτευτες δυνατότητες που έχει.
Χάσαμε από μια καλή ομάδα η οποία ασφαλώς κι έχει μια ποιότητα, έχει εμπειρία, ήταν καλύτερα διαβασμένη και προετοιμασμένη από εμάς, αλλά γεγονός είναι ότι αν ο ΑΡΗΣ, ήταν πραγματικός ΑΡΗΣ και δεν παρουσίαζε αυτή την εικόνα, το αποτέλεσμα θα ήταν εντελώς διαφορετικό.
Αυτό πιστεύω.
Δεν υποτιμώ την Μακάμπι σε καμία περίπτωση. Για όσους βιαστούν να πουν κάτι τέτοιο, τους παραπέμπω στην εκπομπή της περασμένης Τετάρτης (03.08) και φυσικά στο σχόλιο μου στο allaboutaris.gr την ημέρα του αγώνα (04.08), όπου και παρουσιάσαμε αναλυτικά όλα αυτά τα στοιχεία που συνοδεύουν την αντίπαλο μας και την καθιστούν μια δυνατή και σεβαστή ομάδα. Σε καμία όμως περίπτωση δεν είναι φόβητρο και ανίκητη…
Θα το πω ξανά, ότι ο ΑΡΗΣ έχασε τον αγώνα και δεν τον κέρδισε η Μακάμπι. Η ισραηλινή ομάδα ήταν αυτή που εκμεταλλεύτηκε τα λάθη μας και χτύπησε πάνω στις αδυναμίες μας. Θεωρώ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι αυτές οι αδυναμίες, δεν θα υπάρχουν αυτά στον επαναληπτικό της Πέμπτης.
Επίσης, μιας και μιλάμε για αδυναμίες, πρέπει να αναφέρουμε και αυτές που έδειξε η αντίπαλος… Σοβαρές αδυναμίες. Πρώτα απ΄όλα, δεν μας έκανε ούτε μια οργανωμένη φάση. Δεν έβγαλε ούτε έναν αυτοματισμό ή μια καλά δουλεμένη και οργανωμένη κατεβασιά. Σχεδόν όλες οι επιθέσεις που μας έκαναν, ήταν είτε από κλεψίματα και αντεπιθέσεις, είτε με μακρινά κάθετα γεμίσματα που σημάδευαν κατά κύριο λόγο τον Γιοβάνοβιτς. Δεν είδα να έχουν κάποια σοβαρή κυκλοφορία της μπάλας, παρά το γεγονός ότι είχαν ενισχυμένο το κέντρο τους, ενώ μόλις ο ΑΡΗΣ τους πίεζε, έχαναν εύκολα την κατοχή.
Αυτό δείχνει πολλά.
Θεωρώ δεδομένο και αδιαπραγμάτευτο ότι ο Μπούργος με τους συνεργάτες του, τα κατέγραψαν όλα αυτά και σίγουρα κι άλλα πολλά που είδε το δικό τους έμπειρο μάτι. Κυρίως όμως, μας ενδιαφέρει να κατέγραψαν τα προβλήματα, τις αδυναμίες κι όλα αυτά τα λάθη που κάναμε εμείς σαν ομάδα. Να τα ανέλυσαν και να τα συζήτησαν με τους ποδοσφαιριστές, γιατί απαγορεύεται να επαναληφθούν.
Ξεκάθαρο.
Στο Τελ Αβιβ, ήταν η χειρότερη εμφάνιση που θα μπορούσε να κάνει ο ΑΡΗΣ και δυστυχώς, το πληρώσαμε με δύο γκολ. Όπως και να χει όμως, ξέρουμε πάρα πολύ καλά, ότι δεν έχει τελειώσει απολύτως τίποτα. Μπορεί το 2-0 να είναι ένα δύσκολο αποτέλεσμα, ωστόσο, όλα γίνονται. Αρκεί να υπάρχει θέληση και πίστη.
Ξέρουμε όλοι πολύ καλά, ότι δεν είναι αυτή η πραγματική εικόνα που έδειξαν οι ποδοσφαιριστές μας. Ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είναι οι παίκτες μας, ποιες είναι οι ικανότητες τους και κυρίως, το τι μπορούν να πετύχουν ατομικά, αλλά και συνολικά. Είναι δεδομένο ότι την Πέμπτη θα δούμε έναν άλλο ΑΡΗ. Έναν ΑΡΗ που θα βγάλει ΨΥΧΗ και αγωνιστικό πάθος, από το πρώτο, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του αγωνιστικού χώρου του «Κλ. Βικελίδης».
Σε ένα κατάμεστο και πύρινο «Κλεάνθης Βικελίδης».
Με 25.000 κόσμο στις κερκίδες να το έχουν μετατρέψει σε ένα ηφαίστειο που θα κοχλάζει και θα προκαλεί σεισμό από τις εκδηλώσεις λατρείας και συμπαράστασης στην αγαπημένη του ομάδα. Αυτή η γνώριμη εκρηκτική ατμόσφαιρα, η οποία θα είναι για τον Μπούργος και τους ποδοσφαιριστές του, ένα μεγάλο πλεονέκτημα, για αυτή τη μεγάλη μάχη. Αυτή την ΕΠΙΚΗ μάχη που έχουμε μπροστά μας. Μάχη από αυτές που γράφεται ιστορία.
Γιατί μπροστά μας, έχουμε μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ και ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ. Με ζητούμενο τη νίκη και την ανατροπή που θα δώσει την πρόκριση. Δεν είναι εύκολο. Το ξέρουμε. Δεν είναι όμως και ακατόρθωτο. Να μην αφήσουμε λοιπόν αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη.
ΟΜΑΔΑ και ΛΑΟΣ.
ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΟΜΑΔΑ.
Μπροστά μας έχουμε μια πολύ μεγάλη μάχη που αν όλα πάνε καλά και την κερδίσουμε, θα γραφτεί ιστορία.
ΘΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Μπορούμε.
Το πιστεύουμε.
Το θέλουμε.