Το σημερινό φιάσκο αποφάσεων της κυβέρνησης για την καταπολέμηση της αθλητικής βίας -ναι περί φιάσκου πρόκειται- το περιμέναμε… Οι κυβερνητικές διαρροές δεν πέφτουν έξω και δυστυχώς ακούσαμε όλοι σήμερα αυτό που δεν θέλαμε να πιστέψουμε αλλά ερχόταν κατά πάνω μας.
Η ώρα μηδέν του ελληνικού ποδοσφαίρου και γενικότερα του ελληνικού αθλητισμού έχει έρθει… και έχει παρέλθει. Είτε με επεισόδια όπως αυτά του Βόλου, είτε με απειλές προς διαιτητές, είτε με έναν συνάνθρωπό μας να χαροπαλεύει για τη ζωή του απλά τη θυμόμαστε ξανά. Πριν έρθει ξανά το πέπλο ωραιοποίησης και τα σκεπάσει όλα. Από πολιτικούς, παράγοντες, ΜΜΕ… Άλλωστε ο Έλληνας έχει την τάση να ξεχνάει εύκολα.. Μία μεγάλη μερίδα τουλάχιστον.
Τόσα χρόνια χάνονται ζωές λόγω του αθλητισμού. Τόσα χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο υπάρχει μία κατάσταση-βόθρος και το θέμα είναι πάντα ποιός θα την ελέγχει ή αν 2-3 θα μοιράζονται την πίτα.
Τις τελευταίες μέρες είναι φυσιολογικό τα επεισόδια του Ρέντη να αποτελούν πιο σημαντικό θέμα από το ποδόσφαιρο και τις απειλές σε διαιτητές. Το ποδόσφαιρο όμως είναι αυτό που ορθώς βάζει η κυβέρνηση στο επίκεντρο με αφορμή αυτό το γεγονός, αφού από εκεί ξεκινούν όλα. Το κάνει όμως με τόσο ωχαδελφισμό, σε σημείο απόλυτου εκνευρισμού.
Με τη λογική του “κλείνουμε τα γήπεδα” η Πολιτεία πετάει από πάνω της το θέμα για δύο μήνες… και βλέπουμε, ανακοινώνοντας μία σειρά από μέτρα που ήδη τα περισσότερα ισχύουν. Ηδη έχουν αποφασιστεί αλλά δεν εφαρμόζονται! Δηλαδή σας επιβάλλουμε ως καινούργια αυτά που είχαμε αποφασίσει παλιά. Γιατί; Επειδή δεν θέλουμε να φτάσουμε στη ρίζα του κακού. Δεν αντέχουμε το πολιτικό κόστος. Και όλοι ξέρουμε το λόγο.
Η κυβέρνηση διαχειρίζεται έναν τόπο αλλά το χρήμα τον ελέγχει. Σωστά οι αποφάσεις παίρνονται βάζοντας στο επίκεντρο το ποδόσφαιρο -λάθος ο τρόπος φυσικά- διότι από εκεί ξεκινούν όλα. Από παράγοντες συγκεκριμένων ομάδων, ΜΜΕ επιρροής συγκεκριμένων ομάδων, παράγοντες του παρασκηνίου υπό τη σκέπη συγκεκριμένων ομάδων κλπ κλπ.
Αυτοί που μία ζωή προσπαθούν με σκοτεινές μεθόδους και τη “σκαλέτα” του ποδοσφαιρικού παρακράτους να κυριαρχήσουν στο άθλημα των πολλών. Οι λίγοι, στο άθλημα του κόσμου και των ποδοσφαιριστών.
Ακόμα και ένα 10χρονο αντιλαμβάνεται ότι το κλείσιμο των γηπέδων δεν είναι λύση… Τότε να κλείσουμε τους δρόμους λόγω τροχαίων και τα σχολεία λόγω της βίας που βρίσκεται σε έξαρση. Εκεί όμως δεν το κάνουμε διότι κρίνεται παράλογο. Από την άλλη όμως κρίνουμε λογικό να κλείσουμε τα γήπεδα και να την πληρώσουν οι πολλοί για τους λίγους. Επειδή δεν τολμάμε να αγγίξουμε το χεράκι μας πάνω σε μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Επειδή φοβόμαστε το πολιτικό κόστος.
Οσα βαποράκια και να πιάσεις, ο προμηθευτής θα βρίσκει άλλα τόσα και θα τα βγάζει στην αγορά. Πρέπει λοιπόν να φτάσεις στον προμηθευτή. Και αν πάει να εμφανιστεί άλλος προμηθευτής, να του κόψεις τον βήχα. Οχι να φοβάσαι να τον πλησιάσεις.
Για τον ΑΡΗ πιο συγκεκριμένα, η ζημιά είναι μεγάλη με τα παιχνίδια που έχει μπροστά του το επόμενο δίμηνο. Πάνω από 1 εκατ. και ενώ εκκρεμούν μεταγραφικές κινήσεις που πρέπει να γίνουν και αναγκάζουν τον Καρυπίδη να βάλει το χέρι την τσέπη. Γιατί να φταίει ο ΑΡΗΣ και ο κάθε ΑΡΗΣ για τον εγκληματικό τρόπο που λειτουργούν άλλοι; Γιατί να την πληρώνει ο αγνός φίλαθλος κόσμος;
Η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε παραπάνω από το να αλλοιώνει και αυτή με τον τρόπο της ένα ήδη αλλοιωμένο ποδοσφαιρικό προϊόν. Με τέτοιες τακτικές, δεν οδηγούμαστε πουθενά παρά μόνο σε περαιτέρω καταστροφή του προϊόντος που λέγεται ποδόσφαιρο και… βιάζεται διαρκώς στην Ελλάδα. Για χάρη των λίγων…