Η αλήθεια είναι ότι ο ΑΡΗΣ δεν χρειαζόταν το συγκεκριμένο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης» για να… συστηθεί στην ποδοσφαιρική Ελλάδα. Ακόμα και αυτοί που, σκοπίμως, αφήνουν υπονοούμενα εναντίον του, ξέρουν το πόσο καθαρή ομάδα είναι. Το ξέρουν αλλά συνεχίζουν να του πετάνε λάσπη, στη λογική του «λέγε λέγε και κάτι θα μείνει». Στην παγίδα που προσπαθούν εντέχνως να στήσουν, έχουν πέσει κατά καιρούς και λίγοι -ευτυχώς, οπαδοί της ομάδας. Της ομάδας που μέσα στον αγωνιστικό χώρο δίνει απαντήσεις, «γκρεμίζει» την προπαγάνδα τους και δείχνει πόσο βαριά φανέλα έχει.
Ο ΑΡΗΣ, λοιπόν, που πέτυχε αυτό που δεν έχει καταφέρει άλλη ομάδα κόντρα στον Ολυμπιακό. Να είναι «άφαντος» αγωνιστικά για 55 με 60 λεπτά, να βρίσκεται πίσω στο σκορ με 2-0 απέναντι σε μια ομάδα που με νίκη έφτανε στο -1 από την κορυφή της βαθμολογίας, στην έδρα της, σε ένα κατάμεστο γήπεδο και να το γυρίζει. Λίγο έλειψε, μάλιστα, να κάνει και την ολική ανατροπή.
Η αλήθεια, είναι ότι και ο Ολυμπιακός είχε ευκαιρίες να πετύχει και τρίτο γκολ στα τελευταία λεπτά, ο ΑΡΗΣ, όμως, είχε γυρίσει τελείως το κλίμα. Βλέποντας το παιχνίδι κανείς μετά το 2-2, ένιωθε μια σιγουριά, μια αυτοπεποίθηση που έβγαζε η ομάδα. Ότι δεν θα χάσει και ότι πιο πιθανό είναι να πετύχει τρίτο γκολ. Για να είμαστε δίκαιοι, όπως έχει ευθύνη ο προπονητής για την άσχημη εικόνα της ομάδας στα πρώτα λεπτά, έτσι, πρέπει να του αποδοθούν τα εύσημα και για τον τρόπο που άλλαξε το παιχνίδι με τις αλλαγές του.
Ο Ιτούρμπε μπορεί να έχει ακούσει πολλά και όχι άδικα, αλλά στη συγκεκριμένη αναμέτρηση ήταν αυτός που έδωσε το σύνθημα της αντεπίθεσης. Αυτός που «άναψε» τη σπίθα της ελπίδας, η οποία μεταδόθηκε στη συνέχεια και στην υπόλοιπη ομάδα που το πίστεψε.
Επί της ουσίας δεν αλλάζει τίποτα για τον ΑΡΗ με τον έναν βαθμό που πήρε στο «Γ. Καραϊσκάκης», αν εξαιρέσει κανείς το ψυχολογικό ντοπάρισμα σε ομάδα και κόσμο, ενόψει της συνέχειας. Η νίκη, δηλαδή, παραμένει μονόδρομος στο εντός έδρας παιχνίδι της Τετάρτης με τον Παναθηναϊκό. Στο κατάμεστο, όπως, όλα δείχνουν, Κλεάνθης Βικελίδης.